بنظر میرسد که پس از افشای فایل صوتی رعنا رحیم پور از مجریان بی بی سی در گفتگوی خصوص با مادرش و حملات شدید شنوندگان فارسی بی بی سی به این رسانه، روسای بریتانیایی بی بی سی تلنگری خوردند که آنها را از خواب 40 ساله بیدار کرد. آنها تصور میکردند که بی بی سی در طی سالها مشی بیطرفانه ای را پی گرفته بود.  اما نگاهی به کارنامه سالهای فعالیت ماهواره ای بی بی سی بنظر میرسد که وزارت اطلاعات ایران با نخ دادن به فعالین این رسانه که مستعد نخ داده شدن بودند، توانسته بودند از انجام وظیفه بی بی بی سی حتا بعنوان یک رسانه بیطرف جلوگیری کنند و از این راه صدمه کمتری را متوجه جمهوری اسلامی کنند. در این راه وزارت اطلاعات با ایجاد مشکلات برای خانواده های مجریان بی بی سی در ایران تلاش در این داشتند که به مردم ایران بباورانند که تحلیل های این «رسانه بیطرف» لابد برخاسته از حقیقت است که رژیم این گونه برای اقوام و فامیل مجریان این رسانه در ایران مشکلات ایجاد کرده است. بدین ترتیب طی این چند سال برخی مفسرین بی بی سی، مخاطبان، و روسای بریتانیایی بی بی سی توسط وزارت اطلاعات رژیم ایران بازی خورده اند.  روسای بی بی سی پس از سروصدای بسیار پیرامون فایل رعنا رحیمپور و سیل توییترهای اعتراضی که به طرف این رسانه جاری شد، این بار با دقت بیشتری به انتقادات وارد شده توجه کردند و متوجه شدند که بر خلاف تصورشان آنگونه که مفسرین گماشته وزارت اطلاعات تابحال القا میکردند این تنها سلطنت طلبان نبودند که به این رسانه معترض بودند و حتا سلطنت طلبان بخش کوچکی از معترضین به بی بی سی را تشکیل میدهند. بیشتر معترضین در فضای مجازی از داخل ایران بودند و در خارج نیز بخش وسیعی از جمهوریخواهان نیز بی بی سی را مورد انتقاد قرار دادند.

در مورد تقریبا همه مفسران ایرانی بی بی سی که ظاهرا باید مستقل باشندد میتوان گفت که همه  توسط  وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی و رفقای اصلاح طلب سابق شان در ایران بازی خوردند. حدس زدن این موضوع که این افراد دارای نفوذ بر روسای بی بی سی چه کسانی هستند چندان هم سخت نیست. کافیست به مشی بی بی سی و نیز مشی این افراد و نوع تفسیرهای شان  پیرامون مسائل ایران در این سالها نگاه کنیم. اولین آنها صادق صبا است که سالها قبل برای تهیه برنامه به ایران در دوره اصلاحات سفری داشت و همانجا این باور را پیدا کرد که راه اصلاحات راه برون رفت از جمهوری اسلامی است و همین معنی را نیز به روسای بی بی سی القا کرد. دو نفر موثر دیگر یکی مسعود بهنود و دیگری فرخ نگهدار را میتوان نام برد. شاید آوردن نام فرخ نگهدار در اینجا ابروی بسیاری را بالا ببرد. اما برای درک چرایی این موضوع خودتان را جای روسای بی بی سی  بگذارید و بخواهید نبض سیاست در ایران را بدست بگیرید. به چه کسانی مراجعه می  کنید؟ مسلما از کسانی که به آنها مراجعه می کنید یکی هم به کسانی مراجعه  می کنید که ظاهرا در ایران مورد تعقیب هستند و اگر به دست رژیم بیافتند به دلیل فعالیت علیه نظام الهی اسلامی به اعدام محکوم خواهند شد. کارنامه فرخ نگهدار که هم در زمان شاه و هم در جمهوری اسلامی مشخص است و بی بی سی میتواند چشم بسته به داوری و نظر او اعتماد کند. مسعود بهنود هم که قرار بود با سایر نویسندگان در اتوبوس به قعر دره سقوط کند. پس این دو یعنی فرخ نگهدار و مسعود بهنود اگر جایی از جناحی از دشمن، یعنی خاتمی و اصلاح طلبان دفاع می کنند و تا آخرین لحظات نیز از «حق رای» شان دفاع می کنند و به روحانی هم رای میدهند لابد یک چیزی می بینند که روسای غیر ایرانی بی بی سی به دلیل عدم آشنایی عمیق با فرهنگ ایرانی قادر به دیدن آن نیستند و متوجه نمیشوند لذا بهتر است به کسانی که مورد غضب رژیم اسلامی هستند اعتماد کنند. کسانی که دشمنان شان را با واقع بینی بررسی می کنند و نگاهی بظاهر منطقی به مقوله اصلاحات در ایران دارند: صادق صبا، مسعود بهنود و فرخ نگهدار جزو اولین ها و بعدها با ورود رضا علیجانی و عطاء الله مهاجرانی این تیم مدافع اصلاح طلبان حکومتی تکمیل شد و البته جوانترها مانند رعنا رحیمپور و یکی دو دیگر که هنوز مثل رعنا رحیمپور پیتوک نداده اند ولی میتوان حدس زد کدامانند را نیز میتوان نام برد.

حال میتوان به چرایی این موضوع پی برد که چرا بی بی سی آنطور که باید و شاید دستکم در دو ماه قبل از افشای فایل صوتی رعنا رحیمپور به مقوله انقلاب ایران نپرداخت.  روسای بی بی سی احتمالا با یک نگاه به امار بینندگان بخوبی پی بردند که دیگر مرجع اول خبرهای موثق سیاسی نیستند و میدان را به رسانه ایران اینترنشنال باخته اند و بینندگان شان را از دست داده اند. نتیجه این که امروز شاهد خطی مشی تازه ای از بی بی سی  هستیم که تلاش میکند از ایران اینترنشنال عقب نماند و به نظر من شاید چند برابر گذشته مسائل انقلاب در حال وقوع ایران را پی گیری می کند. امروز صبح مجری زن بی بی سی  در برنامه «چشم انداز بامدادی رادیو بی بی سی»، هنگامی که صحبت از جانباخته راه آزادی «محسن شکارچی» به میان آمد نتوانست خود را کنترل کند و به گریه افتاد. چنین چیزی در بی بی سی سابقه نداشت. البته منظورم این نیست که خانم گوینده نقش بازی میکرد بلکه این موضوع را میرساند که بی بی سی اجازه داده است که وقایع ایران با واقع بینی بیشتری مورد بررسی قرار بگیرد.  

امیدواریم که این درس عبرتی برای بی بی سی و سایر رسانه ها باشد که دیگر مهره های وزارت اطلاعات مانند رعنا رحیم پور را در صفوف خود جای ندهد و یک بررسی در کار برخی مجریان بی بی سی بعمل بیاورد تا دستکم اگر مثل رسانه ایران اینترنشنال به مدیریت مراد ویسی طرف مردم ایران نیست دستکم بیطرفی خود را حفظ کند. تشکرش را باید از ایران اینترنشال کرد که بسیار به موقع پنبه رعنا رحیمپور «ناآگاه گماشته» وزارت اطلاعات را زد.