دوران سختی داریم هنگامیکه سخنان مردم نمی تواند سنگِ حکومت را بشکند؛ در زمانه ای که در یک جبهه آتش و فشنگ بر سر مردم می بارد و در جبهه ای دیگر جان و خون زنان و مردان جوان فدای آزادی میشود؛ در روزهایی که ابر سیاه بر این آسمان غمزده سایه افکنده و در شب هایی که اشک مادران تا سحر بر گونه ها جاری است.

اینجا میدان نبرد است؛ جایی که سخنان برای آزادی میجنگند؛ برای برابری زن و مرد، برای بدست آوردن یک زندگی معمولی. روزهای هراس، روزهای آرزوهای بزرگ و روزهای امید برای بهار و بوی آزادی!

امروز بیش از هر زمانی نیاز به همراهی و همیاری یکدیگر داریم. در این لحظات نقش روشنفکران و سیاسیون بیش از پیش احساس میشود. آنهایی که باید تصمیم های سخت را بگیرند و این کشتی شکسته را به ساحل امید برسانند. صحبت از «اتحاد» دیگر تکراری است. اینجا صحبت از همیاری و همکاری برای نجات از این وضعیت است.