١١ اردیبهشت- اول ماه می- از این جهت روز جهانی کارگر نام گرفت که سالروز اتحاد و اعتصاب سراسری کارگران زن نساجی در شیکاگو است و توسط اولین تشکلهای کارگری بین المللی به روز کارگر ارتقاء یافت. و سالهاست که نماد اتحاد جنبشهای کارگری محسوب می شود. و عجیب آنکه در کشورمان ایران وضعیت کارگران و زحمتکشان به مراتب نگران کننده تر و فاجعه بارتر است و احدی دم بر نمی آورد.
تحمیل غیر انسانی ترین قوانین و مصوبات کار، تحمیل بی حقوقی کامل و پایین نگاه داشتن دستمزدها، بیکارسازی عظیم، فشار امنیتی و پلیسی بر فعالان سندیکاهای مستقل و صنفی و دهها مورد سرکوب و اجحاف و ارعاب و زندان انفرادی، هدایای دولت مهرورزی به کارگران بوده که پاسخگویی و خدمتگزاری را نیز از سلف خویش - دولت اصلاحات- به میراث برد و آنچه بر جای گذاشت مشتی خاکستر بود و بس.
در کردستان زندگی توده های کارگر و زحمتکش در سطح به مراتب پایین تری قرار دارد. فقر و محرومیت ابعاد گسترده ای به خود گرفته است. بیکاری در کردستان هر کارگر و جوانی را در پنجه ی خود می فشارد و با بی آیندگی مواجهه می سازد. کارگران مهاجر کورد که در سرتاسر مراکز کارگری در ایران پراکنده اند و جزو بی حقوق ترین و محروم ترین بخشهای کارگران به شمارمی آیند. کارگاه های کوچک در کردستان به وفور وجود دارد که کارگرانش هم سنتاً و هم اخیراً قانواً از دسترسی به ابتدایی ترین قنون کاردور نگه داشته شده اند. بخش قابل توجهی از کارگران در کردستان کارگران کشاورزی هستند که بدون هیچ گونه نظارت و حمایت قانونی در شرایط سخت و جانکاهی بخشی از سال را ناچارند برای یک سالشان زحمت بکشند. بخش زیادی از کارگران کوره های آجرپزی را در سراسر ایران کارگران کرد تشکیل می دهند که کماکان یکی از سنتی ترین و شاق ترین شیوه های استثمار و بهره کشی در این مراکز به حیات خود ادامه می دهند. کارگران کردستان ، چه به دلیل وضعیت اقتصادی و چه به دلیل محدودیت ها و سرکوب گری های رژیم جمهوری اسلامی ، از داشتن تشکلهای کارگری جز در سطح بسیاتر محدود و ناچیزی محروم بوده اند.
از همه مهمتر عقب نگه داشتن کردستان از نظر اقتصادی و عمرانی و تولیدی ، که به نوبه خود معضل بیکاری را وخیم تر کرده ، همراه با تداوم فقرو محرومت ، مکمل لشرکشی جمهوری اسلامی در کردستان بوده است که طی سه دهه ی گذشته این جامعه را با شرایط دشواری روبرو ساخته است.
با تمام این دشواری ها و تضییقات ، مبارزات حق طلبانه ی کارگران در کردستان و کل ایران در فرصت های گوناگون قد علم کرده و تلاش خستگی ناپذیر فعالین کارگری برای ایجاد تشکلهای مستقل ادامه یافته است. اول ماه مه امسال فراخوانی برای مقابله ی گسترده ی جهانی علیه تعرض آشکاری است که علیه طبقه کارگر در ایران درجریان است.
و امسال در شرایطی به استقبال این روز می رویم که دهها تن از فعالین کارگری در زندانهای جمهوری اسلامی بسر میبرند. با وجود زندانی کردن طولانی مدت تعدادی ازفعالین کارگری، باردیگر درآستانه اول ماه مه امسال نیزبا یورش به منازل فعالین کارگری درشهرسنندج و تهدید و احضاری تعدادی ازفعالین را به بهانه عضویت درکمیته هماهنگی دستیگر و زندانی میکنند. رژیم برای ایجاد رعب ووحشت انداختن کارگران درآستانه اول ماه مه۲۰۱۳(۱۱اردیبهشت ۱۳۹۲)، مانند همیشه دست به بازداشت های بدون دلیل کارگران وفعالین کارگری زده است تا آنان را، ازپیشروی وتدارکات اولیه این روزجهانی بازدارند.
کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی ضمن اعلام همبستگی با کارگران و زحمتکشان سراسر دنیا و به ویژه ایران و کردستان و خصوصا کارگران در زندان، روز جهانی کارگر را گرامی داشته و خواهان آزادی بی قید تمامی کارگران زندانی شده و از تمامی مردم ایران و کردستان انتظار داریم که همصدا در روز همبستگی کارگران یکصدا فریاد بزنیم آزادی برای تمامی زندانیان سیاسی و بخصوص آزادی برای فعالین کارگری در زندان.

کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی 
چهارشنبه ۱۱ ارديبهشت ۱۳۹۲ - 2013 May 01