وقتی هزاران جوان بیکباره از دل سکون ووحشت ایجاد شده توسط جمهوری اسلامی پای در میدان نهادند .شوری عظیم بر انگیختند!جان های خسته را توان بخشیدند! وخونی تازه در رگهای خشک شده اکثریت قریب به اتفاق جریان های سیایسی واجتماعی جاری ساختند.شوری که بخش زیادی ازفعالان سیاسی ،اجتماعی،فرهنگی ،هنری ،ورزشی وسلیبرتی ها مطرح در جامعه را به حمایت از برپا دارندگان این جنبش جوان با سیمای معاصرکشاند.

جوانانی که با مقاومت وجانبازی خود فضائی ایجاد کردند که امید رهائی وشوررسیدن به جامعه ای آزاد ،سکولار ودموکراتیک را دردل های زنده ساخت.

ماه ها مبارزه که هنوز به صور مختلف در جامعه عمدتا جوان ایران جریان دارد. این امکان را به جریان هاو فعالان سیاسی واجتماعی داد که سر از لاک خود در آورند ودر حمایت از این جنبش زیر پرچم و شعار "زن ،زندگی ،آزادی "پای در میدان بگذارند .البته نه میدان وکف خیابانی که هزاران جوان بی مهابا در آن می رزمند ،کشته می دهند وشعار رهائی خود را فریاد می زنند.

میدان عمل جریان های سیاسی که سال ها کشت وکشتار ،شکنجه وزندان بخشی ازآن ها رامجبور بترک وطن ساخته ویا در گوشه ای ازکشور به کنج عزلت کشانده است.یک میدان حمایتی متشکل از صف های بلند ده ها هزار نفری مهاجرین ایرانی است که سال هامشتاقانه در انتظار این روز بودند.شور ودلاوری این جنبش جوان به اندازه ای بوده وهست که در کوتاه مدت به همبستگی عظیم نیروهای خارج ازکشوروتا حدودی به حمایت جامعه روشنفکری داخل کشوراز هنرمندان تا ورزشکاران منجر گردید. فرصتی فراهم کرد تا خلق های ستمدیده کرد وبلوچ که طی این سال ها بار محرومیتی فراتر از محرومیت عموم جامعه کشیده و میکشند. پای در میدان بگذارند به حمایت عملی از جنبش بر آیند .حماسه بیافرینند،کشته بدهند تااتحاد عملی دامن گستر را بین مردم ایجاد نمایند !

برآمدی از بن جان!نمایشگرقدرت وزیبائی منبعث شده از گوناگونی خلق های ساکن این سرزمین باستانی که قرن هاست با تمام فراز وفرود ها در کنار هم زیسته اند!می زیند وخواهندزیست.

مجموعه عظیمی از خلق ها ی در هم تنیده یک سرزمین که در حیات روزانه وواقعی خود با وجود تعلق به این یا آن خلق از آذری گرفته تا کرد ،بلوچ ،عرب لرو..نمایشی ازآفرینندگی،تلاش دسته جمعی، همبستگی ملی وتعلق به یک مجموعه سرزمینی بزرگ وتاریخی که مادروطن نامیده می شود را بنمایش می گذارند، تا از بقا وتداوم آن دفاع نمایند.

مادری که دامن پر مهرخود رابدون تنگ نظری های حکومتی و گروهی در برروی تمامی باشندگان این سرزمین از هر آئین ،هر اندیشه،هر دین وگرایش دینی گشوده و تمامی خلق های ساکن این محدوده سرزمینی را در آغوش گرفته است.همبستگی شکل گرفته از یک مجامعت وپیوند لحظه به لحظه تاریخی در طول قرن ها ،در تمامی لحظات شادی وغم ،شکست وپیروزی.در هلهله های نوروزی .این روح همبستگی تاریخی ویک پارچگی یک ملت است که با هزاران رشته بهم پیوند می خورند.حس ها وعواطف ملی ویگانه ای را در ارتباط بایک کنش و واکنش عمومی ایجاد می کنند. ذهنیت غایب وتاریخی که در لحظات سرنوشت ساز! از نهان خانه تاریخی ذهن به جلو خان آمده ومشارکت برای حل یک امر مهم اجتماعی راامکان پذیر می سازد. روح سرزمین اجدادی پیچیده وتنیده درهم که نیازی به تفسیر وتئوری پردازی های روشنفکرانه ندارد. یک پارچگی تعریف نشده مردم! جدا از حکومت ها و جدا سری احزاب و جریان های سیاسی .

زندگی واقعی در این سرزمین طی قرن ها هم زیستی مسالمت آمیز در کنار هم! چنان در هم تنیدگی انسانی و عاطفی بوجود آورده که نمی توان هیچکدام از خلق های ساکن را بدون حضور خلق های دیگر توضیح داد. توضیح زیبائی این سرزمین بدون درهم آمیزی تک تک زیبائی ها ،سنت ها،هنر وآفریندگی این ملیت ها با هم که همان رنگین کمان مهر را می سازند!امکان پذیر نیست. من که یک آذری زاده شده در آذر بایجان هستم همسری کرد دارم! با فامیلی گسترده که خواهران وبرادرانی تحصیل کرده دارند. با همسرانی از تهران ،همدان ، آذربایجان ،کردستان و گیلان دریک رابطه زیبا ووحدت بخش دربستر زندگی واقعی در کنار هم . کدام شهر ایران است که این درهم آمیزی در آن وجود نداشته باشد؟ کدام کارخانه ،مرکز تولیدی ،دانشگاهی ، مرکز آموزشی ، فرهنگی ، واداری است که متشکل از حضور اقوام و خلق های این سرزمین نباشد؟

درکدام قسمت کشور کسی از کس دیگر می پرسد کجائی هستی ؟ می پرسند از کدام قسمت ایران هستی؟ ما همه یک مجموعه هستیم که در کنار هم یک پیکر زیبا و قدرتمند را می سازیم.

کافی است به شهری مانند کرج سر زد و ترکیب جمعیتی تمام نمائی از مجموعه خلق ها را در آن دید. میتوان ایراد گرفت که فشار وجبر اجتماعی واقتصادی زحمتکشان کرد ،لر ،عرب و بلوچ را ناگزیر از کوچ به شهر های مرکزی کرده است. این در سیستم حکومتی و اجحاف حکومت هاست .اما آنچه که بدون اما واگر تمام این خلق هارا در خود جای داده تعلق بیک سرزمین ،یک کشور است که در قلب بزرگش جا برای تک تک فرزندان خود دارد.همه آنها را بیک سان در آغوش می کشد وعزیزشان می دارد .

اگریک حکومت ملی بر آمده از دل یک انتخابات آزاد بربستر یک قانون اساسی که بدون کوچکترین اجحاف بر حقوق شهر وندی هر شهروند.با تکیه بریکپارچگی ملی ودادن فرصت های مساوی به تمام باشندگان این سرزمین ومشارکت تمامی ان ها در بر پائی یک حکومت ملی متشکل از نمایندگان آن ها شکل بگیرد!

حکومتی که امکان دهد جامعه ای متنوع ودر عین حال یک پارچه توسط نمایندگان خوداختیار اموررا بدست گرفته ! خود رادر آن تصمیم گیر ،تاثیرگذار و درعین حال منطبق برخواست های فرهنگی وقومی خود احساس کرده وعمل نماید !چه رنگین کمان زیبائی بر فراز ایران زمین گشوده خواهد شد.

جنبش سراسری جوانان که حال نام جنبش مهسا به خود گرفته. نمود کامل این همبستگی وتنیدگی ملی است. جنبشی متشکل از جوانان با ملیت های مختلف .متکثر ودر عین حال تنیده در هم که امکان داد تا احزاب !گروه ها ،فعالان وکنشگران سیاسی واجتماعی به تکاپو بیفتند.

فعالان وجریا نهای سیاسی تلاش کردند که از فرصت بدست آمده برای بازسازی خود استفاده کنند .سیمای خود را تا حد امکان به روز نموده ونیروهای خود را حول فعالیت وشعارمطرح شده "زن ،زندگی ،آزادی "سامان دهد.چگونگی برخورد وتلاش تک تک افراد وجریان های سیاسی بیانگر درک ونگاه آن ها به این جنبش ،به نیاز وخواست اساسی آن که اتحاد ومیثاق تمامی جریان های اپوزیسیون جمهوری اسلامی دریک صف متشکل با یک شعار محوری که دراین مرحله از مبارزه همانا سرنگونی جمهوری اسلامیست میزان پایبندی ونقش آن هارا دراین جنبش بزرگ ملی معین می کند .

معین می کند که واقعا چه میزان این جنبش جوان وشعار بر آمده از دل آن را دریافته اند؟

چه میزان درعمل از گروه گرائی وشعار های انتزاعی بیادگار مانده از گذشته نه چندان افتخار آفرین خود فاصله گرفته اند!

معین می کند که تا چه میزان درک خود رابه نیاز این لحظه از جنبش منطبق کرده ودر جستجوی راهی برای پیوند دادن هر چه بیشترتشکل ها،جریان ها وافرادتاثیر گذار برای قدرت بخشیدن وتداوم دادن این جنبش می باشند؟

متاسفانه روند حوادث نشان از تداوم بیماری تاریخی گروه گرائی ،تفسیرهای تئوریک مبتنی بریک جهان بینی روزگار سپری گشته دارد!که عفونتش هنوز خشگ نگردیده است !

جنبش "مهسا " نیز قادر به خشکانیدن آن دربین تعدادی از احزاب و گروهها وکنشگران سیاسی خود محور بین نگردیده است.بار دیگر افراد وجریان های سیاسی هریک علم خود را برداشته وبا تاکید بر درست بودن خط مشی سیاسی خویش وشیرین بودن تغار ماستشان!آنرا بر جلو خوان دکان خود نهاده وتبلیغ می کنند.

درد آور است کشمکش جریان های ریز درشت که هریک عنوان پرطمطراقی را یدک می کشند. اما بهیچ وجهه نیروی خلاق ،پاسخگو و مسئول در برابر این شور اجتماعی نیستند .چرا که در تحلیل نهائی زمانی که تمام نیرو باید در راستای نزدیکی بهم و تشکیل یک جبهه واحد بر علیه دیکتاتوری حاکم حرکت کنند !آنها عملا با زیر سوال بردن منشور همبستگی و سازماندهی. شکاف در میان نیروها ومردم ایجاد می کنند . منشورهمبستگی میتواند با تمام جنبه های مثبت خود نارسائی های معینی هم داشته باشد .چگونگی بر خورد سازنده ،صمیمی و مسئول در مقابل مردم!واین منشور ارائه شده ! حرکت در جهت تصحیح وتعمیق آن در سایه یک خرد جمعی همراه با جنبش مهسا ست که ملاک قضاوت ومسئولیت در برابر جنبش انقلابی است.

غیر این جوانان حلقه زده پیرامون این جنبش! خبری از یک خیزش دیگر به زعامت مخالفان این منشورنیست.هیاهوبرای هیچ.

جریان هائی که بجای قرار گرفتن در جلو صحنه و نشستن در کنار دیگر افراد و گروها ،استدلال کردن نه بر پایه تعصب های مجرد بلکه تکیه بر واقعیت ها ی مشخص ! نمی توانند جایگاهی در خور ومنطبق بر بضاعت واقعی خویش پیدا کنند .عملا به نیروی تخطئه کننده و نفاق انداز! بیک نیروی باز دارنده بدل گردیده اند.

اپوزیسیونی که در چهار دهه قادر نگردیده یک زبان مشترک با دیگر جریان هان سیاسی پیدا کند . قادر بدرک مفهوم واقعی رنگین کمانی این جنبش نیست ونمی تواند.حداقل درکی اززن، زندگی و آزادی مطرح شده از نگاه نسلی که در میدان فریاد آن را می کشد وصلا می دهد داشته باشد.

از نسلی که تعلقات تورا نمی پرسد! بلکه پرچم رنگین کمانی خود را بالا می آورد و می گوید: نمی دانم کیستی؟ از کدام قسمت این سرزمینی ؟آیاهدفت قرار گرفتن در صف مبارزه بر علیه استبداد حا کم است؟ اگر چنین است. این تو! این گوی واین میدان ! قدم پیش نه وهمگام با ما در میدان مبارزه واقعی وجاری نقش تاریخی خود را ایفا کن. ابوالفضل محققی