پرچم ها ، ملیت ها ، اقلیت ها در مقابل اکثریت شریک اختناق گر حاکم 
امروز در تظاهراتی در مرکز استکهلم از سه گروه دعوت کننده کمیته بین‌المللی علیه اعدام ، مبارزین اسکاندیناوی و فعالین ایرانی شرکت کردم . این برنامه دوساعته بود  . شاید حدود دویست نفر یا کمتر می شدیم . برگزار کنندگان در اعلام برنامه و شعارها وفادار اهداف انقلاب ژینا بودند و طبعا شعارهایی در تقویت این وحدت داده میشد. ایرادی در کار دوستان وارد نبود .
اما من بعد از یک ساعت متاسفانه  با تاثر تظاهرات  را ترک کردم . مشکل سر تعداد پرچمها  و پرچمدار ها نبود بلکه انتخاب یا دعوت از سخنرانانی بود که فقط به اقلیت های زیر ستم توجه داشتند ، که در بیان واقعیت ها ایرادی وارد نبود اما در نتیجه گیری های مرسوم فقط آنها قربانی بودند و هستند ، و بقیه ایران انگار آسیب ناپذیر ...یا در مقابل رژیم نکبت اسلامی تسلیم شده ... . 
دوست جوانی که آرزوهای کردستان بزرگ برایش اهمیت مرکزی داشت ،عملا آن «اکثریت » ذهنی اش یعنی ما غیر کرد ها و دیگران  تاریخشان را دزدیدیم،  و اینکه نام مهسا بجای ژینا نتیجه اختناق صرفا علیه کردها بوده است و طبعا حاکمیتی مدافع اکثریت علیه اقلیت .... یا اینکه این فقط کردستان است که شهید می دهد  (نقل به مضمون )... حتی به جهات انسانی هم از همدردی دیگر جاها چیزی  نگفته بود  .... برای خالی نبودن عریضه بلوچستان را هم اشاره کرد ، تا اینحایش برایم من عادی بود که این افراد اینگونه  می بینند اما تعجبم به اوج رسید  ، یک نفر  بیانیه ای بنام اقلیت لر  از ایران( با این ادعا که پیام از داخل  است)  را خواند . راستش من راضی بودم پرچمهای زیادی در هوا باشند اما جداسازی  اقلیت و اکثریت مجهول دیگر خارج از تصور من بود . ما  قومها داریم که مجموعه اقوام یعنی ایران را معنی میدهد اما این اقلیت و اکثریت سازی ترفندی است که آگاهانه  ساخته و پرداخته می شود . گفتم برم میکروفون را دست بگیرم، اعلام کنم که ما اقلیت عشایر سوادکوهی هستیم و از اکثریت ناراضی ..... 
 دلسرد تظاهرات را  ترک کردم . از دعوا بر سر پرچم های رنگارنگ  به تمکین بر سر اقلیت تحت ستم  در مقابل اکثریت خاموش در کنار یا شریک اختناق گر حاکم رسیدیم . 
بقول دوستی برایم  نوشت ، هوشنگ نگران نباش، این طوفانها در فنجان های خارج کشور بوقوع می پیوندد ..