افزایش اعدام ها ,  سخنان شیرین عبادی  و دلیل خروج و یا شکست را شبکه های اجتماعی ارزیابی کرد ؛  سرانجام منشور مهسا  آیا قادریم آن را نجات دهیم , سکوت شاهزاده, سناریو های احتمالی آینده , وضعیت پوزیسیون و اپوزیسیون  ;  سپید بانو"  آکانت دستگاه اطلاعاتی  رژیم و بایکوت اینران اینترناشینال نگاهی به  ماجرای تاریخی امیر حسین فطانت و نفش پرویز ثابتی 

همچنین بررسی سخنان شیرین عبادی، از اعضای شورای همبستگی درباره علل خروج نازنین بنیادی موضوع شبکه های اجتماعی و ارتش سایبری را دلیل اصلی شکست ارزیابی نمود

از "اپوزیسیون" حرکت از جمهوری اسلامی برکت

اصغر جیلو

شکست ابتکار"شورای همبستگی" ربطی به ادعاهایی چون عجله وشتاب مبتکرین آن، اشتباهات افراد و یا نوشتن منشور به جای صدور بیانیه و غیره ندارد. این شورا از همان ابتدا به محض تشکیل اش، مورد حملات وسیع و گسترده و خارج از انتظار بخش عمده ای از "اپوزیسیون"، از طرفداران افراطی و حتی میانه رو طرفدار سلطنت گرفته تا جمهوری خواهان و نیروهای چپ قرار گرفت. همه این نیروهای ناهمگون نه تنها در حمله به این شورا گوی سبقط را از یکدیگر ربودند و با یکدیگر همسو و متحد از آب در آمدند، بلکه بی هیچ پروایی از پیامدهای مخرب رفتار خود، آشکارا به کارت بازی رژیم، بر علیه سیاست وگفتمان "حد اکثر همگرایی ها بر اساس حد اقل خواسته های مشترک" تبدیل شدند. مخربترین نقش را در این میان بخشی از طرفداران سلطنت که نمیتوانستند بپذیرند شاهزاده محبوبشان، چنین خود را با افرادی که اثری از خون و اصالت اشرافی در سوابق خود نداشتند، نه تنهاهم سطح کند، بلکه قدرتی را که گویا به زودی به چنگ وی میآمد، با دیگران تقسیم کند. "شاهزاده" در مقابل این فشارها بالاخره تسلیم شد. 
هیچ بعید نیست که دولت جو بایدن نیز در پشت صحنه، به امید رسیدن به توافقی با جمهوری اسلامی بر سر پرونده اتمی، و با علم به چشم انداز تیره اتحاد وهمکاری در درون اپوزیسیون، صلاح خود را در تضعیف موقعیت شورای همبستگی و از جمله آقای رضا پهلوی یافته باشد. مگر وی چه چیزی از کارتر و اوباما کم دارد که چنین رفتاری از وی قابل انتظار نباشد؛ خصوصا که در رقابت های حزب خود با جمهوریخواهان، چندان هم نباید از مناسبات گرم برخی از آنها و لابیگران یهودی آمریکایی با آقای رضا پهلوی راضی باشد.
اکنون بیش از پیش، سیاست تفرقه اندازانه جمهوری اسلامی در میان مخالفین حود، با سیاست بخش بزرگی از "اپوزیسیون تبعیدی" در یک سمت قرار گفته است: هر مخالفی که از اقبال نسبی در میان ایرانیان مقیم خارج و مردم درون کشور برخوردارباشد باید ترور شخصیت شود و چه بهتر که ابتکار اجرای این ترورها، به دست خود این "اپوزیسیون" سپرده شود. ازاین "اپوزیسیون" ابتکارات وحرکات و از جمهوری اسلامی برکات و تدارکات، تا همه از خرد و کلان، بطور زنده، در مقابل چشمان خود ببینند که این "اپوزیسیون" نیز کمتر از حکومت فاسد و مافیایی، وبی خیال درد مردم و سرنوشت کشور نیست، و نمیتوان ونباید به این "امامزاده هیچ دخیلی بست".فعلا تا چنین است، خیال جمهور اسلامی هم از بابت بخش پر سرو صدایی از مخالفین خود راحت است. 
وسخن آخر اینکه در مسیر رهایی ایران از دست جمهوری اسلامی نمیتوان و نباید با هیچ ایده و شخصیت و جمعیتی،  به جز سیاست و گفنمان "همبستگی"  و نمایندگان ثابت قدمو استوار آنها، پیمان دوستی و همراهی بست. هر کسی، هر گروهی و هر رسانه ای تحت هر بهانه ای که بر علیه "همبستگی" قلم بزند، قدم بر دارد ویا سخن بگوید، نه با جنبش بلکه بر علیه آن بوده و دیر یا زود باید پاسخگوی رفتار خود در فضای عمومی باشد.