«همیشه اولین‌ها شیرین است و ماندگار، به خصوص وقتی خوش رنگ‌ترین مدال جهان هم باشد.»

این، تکه‌ای از صحبت‌های دختر طلایی تکواندو ایران است. ناهید کیانی، ورزشکاری که با قهرمانی در رقابت‌های تکواندوی قهرمانی جهان باکو، نخستین مدال طلای زنان ایران در این مسابقات را بدست آورد.

کیانی، در سال‌های گذشته بیشتر به عنوان حریف تمرینی کیمیا علیزاده، ستاره پیشین تکواندو ایران، شناخته می‌شد. او نماینده ایران در المپیک توکیو بود و در تنها مسابقه‌ای که داشت به علیزاده باخت و هنگام بازگشت به ایران هیچ مسئول ورزشی ایران در فردوگاه به استقبالش نرفت.

این بار اما رکورد شکنی کیانی موجب شده که بی‌اعتنا ماندن به او غیرممکن باشد، چه از طرف مسئولان و چه از طرف کاربران شبکه‌های اجتماعی. اما تلاش طاقت‌فرسا در تمرینات و چالش‌های ورزشی تنها موانع ناهید کیانی در راه رسیدن به تنها مدال طلای زنان تکواندو ایران نبودند.

المپیک تلخ برای ناهید کیانی

سوم مرداد ۱۴۰۰ کیمیا علیزاده که در قالب تیم پناهندگان در رقابت‌های المپیک توکیو شرکت کرده بود، موفق شد ناهید کیانی نماینده ایران در وزن منهای ۵۷ کیلوگرم را با نتیجه ۱۸ بر ۹ مغلوب کند.

این پیروزی کیمیا علیزاده، جایگاه ناهید کیانی را در تکواندو ایران برای مدتی متزلزل کرد. او پس از آن شکست در شبکه‌های اجتماعی از «سیاست‌زدگی المپیک» انتقاد کرد.

کیانی در این متن، المپیک را «بازنده» رقابت خودش با کیمیا علیزاده دانست: «من چه باید می‌کردم؟ سیاست در مقابل‌مان قد علم کرده بود، نمی‌دانم چه بر سر جهان آمده که زور ورزش به سیاست نرسید و پرچم المپیک تنها به نمادی بی‌توجه تبدیل شده که شعار صلح سر می‌دهد.»

«اگر رویارویی من با هم وطنم دل شما را آزرد، بازنده‌ حقیقی بازی من و کیمیا "المپیک" بود، آری المپیک رویدادی که تمامی بزرگیش به فریاد صلحش است، المپیک ۲۰۲۱ با تمام خوب و بدش تمام می‌شود و من می‌مانم و المپیک که بزرگیش در ذهنیتم افول کرده است.»

متن ناهید کیانی با واکنش‌هایی متفاوت در جامعه همراه شد. بخشی از مردم او را بابت شکستن سکوتش و شجاعتی که برای برون ریختن ناگفته‌هایش داشت ستودند و برخی از رسانه‌های نزدیک به حکومت، از ارائه تصویر «سیاست‌زده بودن ورزش ایران»، انتقاد کردند.

روزهای افول

نمایش روند نزولی ناهید کیانی از پاییز ۱۴۰۰ آغاز شد. ۲۲ مهر، او که نماینده ایران در رقابت‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو بود، در فینال رقابت‌های تکواندو فجر به میزبانی تهران برابر زهرا شیدایی شکست خورد و به مدال نقره رسید.

پنجم آذر همان سال در مسابقات آزاد جهانی عربستان، در دسته ۵۷ کیلوگرم تا مرحله یک‌هشتم نهایی پیش رفت اما آنجا با باخت به نادا لاراج حذف شد.

مهرو کمرانی، سرمربی وقت تیم ملی تکواندو زنان ایران، پس از دومین ناکامی پیاپی ناهید کیانی پس از المپیک، برخلاف معمول که از ستاره‌های تیمش حمایت می‌کرد، گفت: «ناهید کیانی باید بداند که پشت سرش بازیکنان خوب دیگری هستند. او برای ملی‌پوش ماندن باید در اوج باشد، باید خودش را به تیم ملی ثابت و تحمیل کند.»

به نظر می‌رسید که صحبت‌های ناهید کمرانی و خطر از دست دادن پیراهن تیم ملی، کیانی را به اوج برگرداند. او در تصمیمی دشوار، قید حضور در جایزه بزرگ ایتالیا را زد تا در تهران برای رقابت‌های قهرمانی آسیا تمرین کند. غیبت او در رقابت‌های جهانی ایتالیا، گمانه‌زنی‌هایی در مورد احتمال «حذف دستوری» کیانی از سوی نهادهای حکومتی را هم ایجاد کرده بود. او پیش از این به استفاده شدن تصویرش روی «دیوارنگاره زنان موفق ایرانی» با عنوان «زنان سرزمین من ایران» در میدان ولی‌عصر تهران اعتراض کرده بود.

درخشش در آسیا

سوم تیر سال ۱۴۰۱ قریب به یازده ماه پس از ناکامی در المپیک توکیو، ناهید کیانی بار دیگر در یک رقابت بین‌المللی درخشید. این بار در وزن منهای ۵۳ کیلوگرم، مدال طلای مسابقات قهرمانی آسیا را گرفت و همچنین عنوان «فنی‌ترین» تکواندوکار مسابقات را تصاحب کرد.

مدال ناهید کیانی همچنین از این جهت اهمیت داشت که سومین مدال طلای تاریخ زنان ایران در آسیا بود. او پس از بازگشت از کره جنوبی به رسانه‌ها گفت: «از مدال طلای آسیا غول نسازید.» کیانی گفته بود که باید «اهدافی بزرگ‌تر» را برای ورزش و تکواندو زنان ایران تصور کرد.

او پس از آن در هجدهم مرداد ۱۴۰۱ قهرمان بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی شد. شهریور همان سال نیز به رقابت‌های جایزه بزرگ فرانسه رفت، اما بدون مدال به ایران بازگشت.

دو قهرمانی‌ در تابستان ۱۴۰۱، نشان از بازگشت دوباره ناهید کیانی به اوج داشت.

همراهی با معترضان ایرانی بدون حجاب اجباری

از آغاز اعتراضات سراسری در ایران به دنبال کشته شدن مهسا امینی در بازداشتگاه گشت ارشاد، شماری از ورزشکاران و چهره‌های سرشناس در کنار معترضین ایستادند. شماری از آن‌ها تصاویری از خود بدون حجاب اجباری منتشر کردند، برخی از تیم‌های ملی خداحافظی کردند و برخی در صفحات اجتماعی‌شان از معترضین حمایت کردند.

ناهید کیانی یکی از این ورزشکاران بود. او ۱۸ دی با انتشار تصویری بدون حجاب اجباری، با هشتگ زن، زندگی، آزادی نوشت:«سکوتم از رضایت نیست.»

پس از انتشار این تصویر، رسانه‌های نزدیک به حکومت از خداحافظی او از تیم ملی نوشتند. با این حال او هرگز جدایی‌اش از تیم ملی تکواندو زنان ایران را تایید نکرد.

۲۴ دی ۱۴۰۱ دور دوم مسابقات انتخابی تیم ملی، نام ناهید کیانی در فهرست ورزشکاران دعوت شده قرار نداشت و خبر «حذف اجباری» او نیز قوت گرفت.

اما مینو مداح، سرمربی وقت تیم ملی، مدعی شد که دلیل عدم دعوت کیانی به تیم ملی شرکت نکردن در مسابقات آزاد قهرمانی کشور بود و کیانی یا باید در این رقابت‌ها شرکت می‌کرد یا «عذر موجهی» برای غیبت در این مسابقات ‌داشت.

در این میان شایع شده بود که عدم حضور کیانی به دلیل فعالیت‌های او در شبکه‌های اجتماعی است و هادی ساعی، رئیس فدراسیون تکواندو ایران، در تلاش برای «حل کردن مشکل» این ورزشکار برجسته ایرانی است. شایعاتی که البته هیچ‌گاه از سوی منابع رسمی تایید نشدند.

پس از آن بود که هادی ساعی در نشست خبری‌اش از «افت بدنی» ناهید کیانی صحبت کرد و از غیبت او در جایزه بزرگ عربستان (آذر ۱۴۰۱) خبر داد.

نخستین زن طلایی ایران در قهرمانی جهان

اسفند ۱۴۰۱ مینو مداح نام ۱۴ تکواندوکار را برای حضور در اردوی تیم ملی تکواندو زنان ایران اعلام کرد که این بار نام ناهید کیانی در میان دعوت شدگان به چشم می‌خورد.

مداح گفته بود که ناهید کیانی برای بازگشت به اردوی تیم ملی، باید «هم از نظر فنی و هم از نظر اخلاقی»، تغییر می‌کرد. او معتقد بود ناهید کیانی در اردوی تیم ملی مقابل دو حریفش به پیروزی رسیده، شانس بازگشت به اردو را پیدا کرده است.

مداح گفت: «خیلی قبل‌تر از حضور ناهید کیانی در اردو، با او جلسه‌ای داشتیم. او به مسائلی از لحاظ ذهنی رسیده که باعث می‌شود حضور در اردوی تیم ملی ارزشمند باشد. کیانی به ما قول داده است که دیگر مسائل گذشته تکرار نشود. فکر می‌کنم او روی قول خودش می‌ماند و اتفاقات خوبی را برای ما رقم می‌زند.»

پس از همه این اتفاقات او در خردادماه ۱۴۰۲ راهی مسابقات قهرمانی جهان شد، جایی که توانست نخستین مدال تاریخ تکواندو زنان را از آن خود کند.

کیانی در دیدار نهایی وزن منهای ۵۳ کیلوگرم به مصاف «جی زو» از چین رفت و حریفش را دو بر صفر شکست داد. او پیش‌تر در نیمه‌نهایی ۲ بر یک برابر تاتیانا مینینا، تکواندوکار اهل روسیه که با پرچم فدراسیون جهانی در مسابقات حاضر بود، پیروز شده بود.

کیانی تنها عضو تیم ملی تکواندو ایران بود که به مدال طلای این مسابقات دست یافت. تک مدال ناهید کیانی سبب شد تیم ملی تکواندو زنان ایران هم با وجود ناکامی در سایر اوزان، در جدول نهایی پنجم شود.

به استثنای ناهید کیانی، ۵ نفر از ۶ عضو دیگر تیم زنان در دور اول حذف شدند و نرگس میرنوراللهی نیز در دسته منهای ۶۲ کیلوگرم پس از دو پیروزی، در یک‌هشتم نهایی به دست سارا شاری بلژیکی حذف شد.

برای داشتن تصویری بهتر از افتخار بزرگی که کیانی بدست آورده، کافی است بدانیم که از آخرین مدال تیم مردان در مسابقات جهانی ۹ سال می‌گذرد و در رقابت‌های امسال هم هیچ تکواندوکار مردی حتی نتوانست به فینال مسابقات برسد و سهم ایران در آن بخش دو مدال برنز بود.

تقدیر از آن «مرد فداکار»

اما پس از قهرمانی تاریخی کیانی اتفاقی که با واکنش بسیاری از رسانه‌های ایران روبرو شد، اشتباه عجیب و غریب تلویزیون حکومتی این کشور بود. صدا و سیمای جمهوری اسلامی معمولا پس از قهرمانی‌ تیم‌ها یا ورزشکاران ایرانی آهنگ‌های حماسی پخش می‌کند.

صدا و سیما این بار هم رویکردی مشابه داشت اما متن ترانه‌ای که پخش کرد «خطاب آن به "مرد" فداکار و از خود گذشته‌ای بود که برای بالا بردن پرچم جمهوری اسلامی ایران در عرصه جهانی تلاش کرده و موفق شده است.»

خبرگزاری ایسنا پس از این اتفاق نوشت :«به نظرمی‌رسد با توجه به روند رو به افزایش افتخارآفرینی و مدال‌آوری زنان ورزشکار ایرانی در عرصه‌های جهانی و بین‌المللی، دفتر شعر و موسیقی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران باید متناسب با موفقیت و مدال‌آوری‌های بانوان ورزشکار ایرانی نیز قطعه موسیقی و سرود قهرمانی با شعر متناسب تولید کند.»