"فغان ز جغد جنگ و مرغوای او

که تا ابد بریده باد نای او" ملک الشعرای بهار

با کاسه ای پر از شبنم

دخترک پرسید" پدرم کجاست ؟"مادر گفت "پدرت در جنگ است ."

"مادر!پدرم کی بر میگردد ؟"

مادر گفت " هر زمان که بتوانی کاسه ای پر از شبنم پر کنی و آرزو کنی که پدرت برگردد."

سحرگان دخترک با کاسه بر دست در میان گلبرگ ها میگردیدوآرزوی تمام شدن جنگ وبازگشت پدر میکرد.

چه تلخ است دیدن تصویرجهانی که در آن کودکان قتل عام می شوند.کودکان کشته شده ،کودکان به گروگان گرفته شده اسرائیلی با کاسه هایشان در دست در آرزوی صلح ، در اسارت تفکری تروریستی که آزادی خود رابا محو یک کشور، با گروگان گیری کودکان وپیر زنان وپیر مردان گره می زنند.

چه تلخ ودرد آوراست دیدن کودکان فلسطینی که در زیر آوار خانه های ویران گشته توسط بمب افکن های اسرائیلی جان سپرده اند.آنها نیز کاسه شبنمی ازآرزو طی سالها جنگ در دست دارند.آرزوهائی بسیارساده، زندگی بی هراس از جنگ، شادمان در کنارعزیزان .اماحال جان داده در آغوش مادری که او نیز کشته شده است.قربانیان بی گناه تفکری که رهائی از چنگال تروریسم وجنایت وحشتناک حماس را با نابودی یک شهرو اهالی آن پاسخ می دهد.

ده ها هزار کودک اوکرائینی درآتش جنگی می سوزند که خود هیچ نقشی جز قرار گرفتن در محدوده جغرافیائی که مورد کشمکش قدرت های جهانی است ندارند.کشته می شوند، به اسارت در آمده مورد تجاوز وخریدوفروش دلالان کودکان قرار می گیرند.

چه میزان کودکان روسی باید که در چشم انتظاری پدرانی که دیگر باز نخواهند گشت کودکی نکرده مانند کودک فیلم "بیا وبنگر" یک شبه پیر شوند؟

و اما، ما در کجای جهان ایستاده ایم ؟دردا که وضعیت ما ملت گرفتار شده ایران تلخ تر و غمبار تر از تمامی این هاست. ما امروز در جایگاهی ایستاده ایم که لعنت ابدی قاتلان انسان را بر دوش می کشیم.چرا که بخش زیادی از خشونت جاری درجهان ، در منطقه خاورمیانه و در جای جای ایران بنام جمهوری اسلامی ایران که در نهایت منتسب به ایران وایرانیست بنام ما رقم می خورد.بی آنکه خواست اکثریت مردم ایران باشد.

تاوان عملکردملتی که درمیان نئشگی نا بخرادانه ناشی ازعقب ماندگی تاریخی، باورهای دینی، توهم رسیدن به آزادی و عدالت دریغ شده طی قرن ها استبدادحکام ،باوراحساسی به روشنفکران تحصیل کرده، دریغاکه اکثریتشان با سلاحی بردست و نارنجکی بر کمر گاه که من نیز خود از جمله آنان بودم!می خواستند آزادی به ارمغان بیاورند وعدالت بر قرار سازند.

مبارزانی که "تنها ره رهائی را در جنگ مسلحانه " می دیدند. به حمایت از مردی برخاستند که بنام آزادی و عدالت پای بر این سرزمین نهاد و در میان هلهله شادمانه یک ملت تکیه بر قدرت زد.متحجری خدعه کار که هدفی جز بر پائی حکومت اسلامی وجاری کردن قانون شرع نداشت.مردی غرق در کینه نسبت به خاندان پهلوی،نسبت برهر آنچه که بوئی از نو آوری ،تمدن ، علم ،تخصص،روشنفکری و مدرنیسم می داد.

مردی که ستایشگرجنگ بود و"شهادت" بخوان مرگ . با شعار مرگ بر امریکا واسرائیل فضای خشونت،کشت وکشتار،اعدام های دستجمعی رابر جامعه مستولی ساخت .گلستان ها تخریب کرد وگورستان ها آباد نمود.

تخم کینه ونفرت را در سرتا سر این سرزمین بنام حکومت اسلامی ،بنام حکومت عدل علی، بنام دفاع از مستضعفان جهان که درواقع همین گروه های تروریستی گوناگون باشند در میان عقب مانده ترین وفرصت طلب ترین اقشار جامعه افشاند.ملت را بخودی وغیر خودی تقسیم کردوتخم نفاق وچند دستگی افکند.

اما فاجعه احزاب ،سازمان ها وافراد مسخ شده توسط ایدئولوژی های رنگارنگ که وجه مشترکشان با او مبارزه با امپریالیسم جهانی بسرکردگی امریکا و میل به " اردو گاه سوسیالیسم"در سیمای اتحاد شوروی بود. جامه دموکرات انقلابی بر تن ارتجاعی اوپوشاندند.چشم برغولی بنام ولایت فقیه که او ازبطری جادوئی سال ها مانده در اعماق زمان آزاد ساخته وبر صدر قانون اساسی نشاند بستند.

حمایت کردند ازاعدام کسانی که الیت جامعه بودند و مصدر کار در حکومت پهلوی .ماحمایت گران شرمنده ای که باتفکرایدولوژیک خود،با عمل کردی حاصل از چنین تفکری چشم برسرکوب هر مخالفی از جانب او بستیم .حزب توده "خط امامی" برای او ساخت صحه بر ولایتش نهاد که امروز در سیمائی بمراتب خشن تر ، بی پروا تر و بی شرم ترو جنایتکار تر ازکفن د زد قبلی بنام ولی فقیه .حاکم برسرنوشت این ملت گردیده است .

ولی فقیهی خود شیفته ،بی مسئولیت دربرابر تمام تصمیم گیری های خودسرانه خود. ،کینه توز،وجنایتکارکه رویای رهبری نه تنها هلال شیعی، بل جهان اسلام را دارد.

رویای تلخی که بخش عظیم.این تلاطم ,این درگیری های نظامی ، عملکرد های تروریستی حاصل در داخل وخارج از کشور محصول آن است.

این حمله ماجرا جویانه، ویرانگر وجنایت بار حماس به اسرائیل که مسلما با حمایت وهماهنگی جمهوری اسلامی با علم به واکنش گسترده دولت نتایاهو صورت گرفته ، منطقه وجهان را در آستانه جنگی خانمانسوزقرارداده که جنگ ملت ما، مردم ما نیست.تصمیم نابخردانه بر خاسته ازجریان افراطی حاکم برکشورکه هرگز منافع ملی این ملت وسرزمین را ندیده است.

امروز مهم ترین وظبفه ملی و میهنی هر ایرانی، هر جریان ،هر کنشگر اجتماعی و سیاسی چیزی نیست جز مخالفت با سیاست های جنگ طلبانه جمهوری اسلامی .

نیافتادن در دام جبهه ای است که بنام حمایت از ملت مظلوم فلسطین در تقابل با اسرائیل گشوده شده ومبارزه آزادیخواهانه جنبش "زن،زندگی، آزادی" را سرکوب وتحت الشعاع قرار داده است.

متاسفانه باردیگربرخی افراد،چهره ها، وجریان های سیاسی دست" بقلم برده" شروع به تحلیل ،آنالیز ودادن نظر بر این که مجرم اصلی کیست ؟ نموده اند. اسرائیل ستیزی واینکه اسرائیل از دیر باز دشمن تاریخی ایران بوده ومنشا اصلی جنایت اوست را در دستور کار خود قرار داده اند،که نتیجه آن جز هم صدائی با جمهوری اسلامی وتقابل با اسرائیل و کشیده شدن بدنبال حوادث تلخی که ماجراجوئی های خامنه ای بوجود آورده است! نیست.

برای اپوزیسیون جمهوری اسلامی،برای جریان های ضد جنگ وصلح طلب چه در داخل وچه خارج از کشوروظیفه ای مهم تراز مبارزه با جمهوری اسلامی در راستای حمایت ازتداوم" جنبش مهسا "نیست.

مامنادیان زندگی ،شادی ،آرامش،صلح ، آبادانی ،آزادی ،عدالت وفضائی سرشار از محبت وعشق به انسان و کودکانی هستیم در نقطه ،نقطه جهان ! که بجای پرکردن کاسه هائی ازشبنم با آرزوی پایان جنگ!

کودکانی باشند شادمان ، بی هراس از بمباران های شبانه ،بی هراس از یورش جانیان مسلح به کاشانه شان در آغاز سپیده دم،کودکانی با امید فردائی شاد وروشن با موسیقی روح افزای حیات، کودکانی که با خیال آسوده سر بر بالین بگذارندوسحر گاهان با بوسه پرمهر مادر،پدر سر از بالین بر دارند ."سلام صبح بخیر چه روز زیبائی است. ابوالفضل محققی