بنا بر نوشته سايت كنفرانس؛ساعت ده صبح روز ۲۵ می، چهارمین نشست اتحاد برای دموکراسی در ایران در محل پارلمان سوئد در استکهلم کار خود را آغاز کرد. پیش از شروع پنلها و جلسات گفتگو؛ شهریار آهی، فردریک مال از اعضای کنگره سوئد، عضو حزب دموکرات این کشور و سخنگوی امور خارجه حزب دموکرات و مهرانگیز کار در سخنانی به حاضران خوشامد گفتند. شهریار آهی در سخنان خود گفت: «دوستان عزیز به خانه نمایندگان مردم سوئد خوش آمدید. در ابتدا تشکر می کنم از آقای فریدریک مال و اسماعیل کامل برای کمک هایی که به ما کردند و همیشه مقابل تقاضاهایی که داشتیم، حاضر بودند. اولین باری که من
آهی در پایان سخنان خود گفت: «امروز شاهد این هستیم که سوئدیها دلشان برای این میسوزد که در جاهای دیگر این ارزشها وجود ندارد. به هرحال به خانه نمایندگان مردم سوئد خوش آمدید. با تشکر از شما که از اقصی نقاط دنیا با زحمت تشریف آوردید؛ برای این که امروز با هم به فکر هموطنانمان باشیم که در شرایط بسیار مشکلی زندگی میکنند. با توجه به نگرانی برای آینده کشوری که با خطراتی مواجه است اینجا جمع شدیم تا ما هم بتوانیم یک روز نمایندگان واقعی مردم ایران را که پایه تصمیمگیریهایشان برای مردم ایران باشد را ببینیم چرا که مردم ایران شایسته همین آزادی و برابری سوئد هستند».
فردریک مال در اظهارات خود گفت: «حزب لیبرال دموکرات یکی از چهار حزب در دولت ائتلافی سوئد است. ما در ارتباط با مسایلی از قبیل آموزش و پروروش، امور مربوط به جذب مهاجران و … فعال هستیم. یکی از دغدغههای ما در حزب همدلی با حرکتهای آزادیخواهانه در سطح جهان است. بنابراین خوشحالیم که میزبان این کنفرانس مهم برای حرکتهای آزادیخواهانه و دموکراتیک در ایران هستیم. مایلام که تشکر ویژهای هم از شهریار آهی کنم که برای برگزاری این کنفرانس تلاشهای زیادی کرد. ما نگران وضعیت حقوقبشر در ایران هستیم. دیروز مقالهای در سایت روزآنلاین میخواندم که ۵۶ نفر را در ایران روی جرثقیل اعدام کردهاند. از زمان اعتراض مردم به انتخابات ریاستجمهوری سال ۲۰۰۹، نیروهای امنیتی و نظامی با بیرحمی هر چه تمامتر مردم را سرکوب کردهاند. ما میدانیم که مردم زیادی در ایران، از ترس خشونت و بیرحمی حکومت، و تجربه برخورد با جنبش دانشجویی در سال ۷۸ مخالفت خود به شکل علنی نشان نمیدهند. متاسفانه در حال حاضر نمیتوانیم تغییری در ایران را از طریق صندوقهای رای متصور باشیم. انتخابات در ایران آزاد و عادلانه نیست، حکومت نیازی به رعایت استاندارهای بینالمللی نمیبیند و انتخابات در واقع روندی است برای مشروعیت بخشی به وضعیت کنونی».
وی افزود: «شما بیش از من نسبت به وضعیت ایران آگاه هستید، اما به عنوان یک نماینده کنگره سوئد از جنبه عقلی و منطقی این برداشت را دارم که وضعیت سیاسی و اقتصادی حاکم بر ایران قابلیت ادامه حیات را ندارد. سیستم سیاسی ایران در دراز مدت قابلیت ماندگاری ندارد، نه صرفا به دلیل اینکه دموکراتیک نیست، بلکه به این دلیل که دچار جزماندیشی، دگماتیسم و پارانویا است. کسانی که پیش از این دستاندرکار و بانی این سیستم بودند، امروز در حصر هستند. روسای جمهور سابق اجازه حضور در انتخابات را ندارند. بخش بزرگی از جامعه ایران امروز باور خودش را به مشروعیت نظام از دست داده است و دیگر همراه این سیستم نیستند. علاوه بر ناپایداری سیستم سیاسی، سیستم اقتصادی ایران نیز نابهسامان است. همانطور که پیش از این فروش نفت در حکومت قاجار به قیمت بسیار پایین انجام میشد، امروز هم شاید حکومت به سختی قادر به فروش نفت باشد، اما از این مسایل سواستفاده میکند. توان بالقوه داخل کشور مورد استفاده قرار نمیگیرد. بخش بزرگی از جامعه ایران جوان هستند، اما این جوانان مایل به خروج از کشور هستند. سرمایههای کشور به جای استفاده برای توسعه زیرساختها، به لبنان و فلسطین برای تغذیه گروههای تروریستی میشود. رژیم تروریستی حاکم بر سوریه نیز از این کمکها استفاده میکند».
مال گفت: «تحریمهای امروز غرب علیه جمهوری اسلامی، که در پنج مرحله وضع شده، سیستم اقتصادی را ضربهپذیر کرده است. با توجه به این مسایل سامانه سیاسی و اقتصادی امکان ادامه حیات را ندارد. تقریبا ۴۰ میلیون نفر از ساکنان ایران زن هستند، اما به عنوان شهروندان درجه دو در کشور زندگی میکنند. قوانین مذهبی بر همه مردم ایران اثر میگذارد، اما بر زنان تاثیر بیشتری دارد. در کردستان، بلوچستان و آذربایجان بسیاری از مردم به دلیل ریشههای قومی، مورد تبعیض نظام حاکم قرار میگیرند. با توجه به این مسایل برای یک حرکت آزادیخواهانه و دموکراتیک در ایران، چالشهای زیادی وجود دارد. در این دو روز پیرامون مساله انتخابات آزاد صحبت میکنیم، اینکه چه استانداردهایی دارد و چگونه باید برگزار شود. حقوق زنان، حقوق اقلیتها و … از دیگر مسایلی است که مورد بحث قرار میگیرد».
این عضو کنگره سوئد افزود: «وقتی درباره کنفرانسها و سمینارها صحبت میکنیم، مردم میگویند که یک کنفرانس دیگر، یک سمینار دیگر و از این کنفرانس ها چیزی در نمیآید. اما وقتی روز تغییر فرا میرسد، نیروهای دموکراسیخواه باید برای آن آماده باشند. بدون حضور دموکراتها، رسیدن به دموکراسی غیرممکن است. نیروهایی که ذهنیت دموکراتیک دارند، لازم است که دور هم جمع شوند، پیرامون مسالی مختلف بحث کنند و بر سر مسایلی که توافق ندراند، به تفاهم برسند. اگر روند دموکراسیخواهی سازماندهی شده و متحد نباشد، این خطر را دارد که مورد سواستفاده نیروهای پوولیست قرار بگیرد. نظیر اتفاقی که در مصر و توسط محمد مرسی رخ داد. به این ترتیب نشست فعلی، یک کنفرانس و سمینار مانند بقیه نیست. کنفرانس مهمی است برای پل زدن میان نیروهای مختلف دموکرات. برای این است که این نیروها را برای دموکراسی و آزادی در پیشرو، آماده کند».
وی در پایان سخنان خود گفت: «من پیغامی از سوی همه دموکرات های سوئد به مردم ایران میفرستم: ما تلاش شما برای رسیدن به آزادی، تلاش سخت شما برای رسیدن دموکراسی و همچنین وضعیت سخنی که شما در آن زندگی می کنید را درک میکنیم. زمانی که پسران جوان را می بینم که در ایران اعدام شدند، روزنامه نگاران را می بینم که شکنجه شدهاند، نیروهای مخالفی که به تبعید فرستاده شدند، وقتی انجمن ها و اتحادیه های مدنی اجازه تشکیل و سازماندهی در جامعه ندارند، بقیه جهان نمی تواند ساکت بایستد و تنها نظارهگر این شرایط باشد. در سوئد ما برای صد سال دموکراسی و آزادی داریم و دویست سال است که وارد هیچ جنگی نشدهایم.اگر قرار است که برای مردمان مختلف جهان که گرفتار سیستمهای استبدای هستند، کمک کنیم، میتوانیم و باید چنین کاری را انجام دهیم. از جانب پارلمان و کشور سوئد ورود شما ر به کشور خیر مقدم عرض میکنم».
پس از مال، مهرانگیز کار نیز در اظهاراتی به حاضران خوشامد گفت. وی در سخنان خود گفت: «مردم ایران که ما بخشی از آنها هستیم که دور افتادهایم، مردم غیرمنتظره ای هستند و شاید در حال حاضر برای ما یقین شده که حتی حکومتی که با همه ما چنان کرده که اینجا دور هم جمع شده ایم بسیار غیرمنتظره است تا جایی که دارد آدم های بسیار مهم خودش که می گفت ستون انقلاب و نظام هستند را رد صلاحیت می کند. بنابراین نه فقط ما بین خودمان دارای یک زمینه های مشترکی میشویم، بلکه درون حاکمیت هم هستند کسانی که به حال این نظام سیاسی میاندیشند. مثالی میزنم، محمد یزدی رئیس اسبق قوه قضائیه وقتی شنید زنان حق خودشان را در همین سیستم کنونی مطالبه می کنند و میخواهند رئیس جمهور شوند، با کلام سخیف و تحقیرآمیزی گفت طرف را به ده راه نمیدهند و سراغ خانه کدخدا را میگیرد. ایشان که الان عضو فقهای شورای نگهبان است در مورد حق بنیادین و اساسی نیمی از جمیعت حرف می زند. امروز دیگر حضور ایرانیان خارج کشور در تمام محافل سیاسی و دولتی جهان که تاکنون منع بود و کسانی آن را تابو می دانستند کاملا مشروعیت دارد. از این به بعد بیش از گذشته این حضور مقبولیت دارد. در جلسه پیشینی که من به همراه برخی از دوستان که اینجا هستند حضور داشتم، مهمان دولت کانادا بودیم و از آنکه دولت کانادا در حال حاضر از مطالبات مدنی مردم ایران حمایت کرده و جلساتی را برپا میکند حمایت کردیم تا مشکلاتی که مردم ایران از این نظام سیاسی تحمل میکنند، بیان شود».
کار گفت: «همه ما یقینا نقطهنظرها و پیشینه های مختلفی داریم. برخی از پیشینه جمهوری اسلامی و برخی از پیشینه شاه و برخی از اصلاح طلبی آمده ایم. عده ای از جنبش سبز و برخی هم شاید فقط بر پایه این که در ایران حقوق مدنی و انسانی مردم رعایت نمی شود تصمیم به ترک کشور گرفتند. ما تشخیص دادیم که ادامه زندگی در این کشور نمی تواند کرامت انسانی ما را حفظ کند. با تمام اختلافات اما یک وجه مشترک همه ما را به هم نزدیک کرده و باعث ایجاد گفتگو بین ما میشود؛ من و خانواده ام در کنفرانس برلین یکی از همین قربانی ها بودیم. خوشبختانه از جو حاکم بر آن کنفرانس کاملا دور شده ایم. اگرچه این اختلافات که شاید باطنی هم باشد، گاهی با شدت بیشتری وجود دارد اما ما امروز همگان به این نتیجه رسیدهاند زمانی که در مقابل نظام سیاسی که دوستش ندارند و حقوقشان پایمان شده تاکید میکنند که سطح تحمل را بالا ببرید، باید از خودشان شروع کنند».
وی افزود: «خوشحالم که ایرانیان همه جا و نه فقط در این جلسه، از خودشان شروع کرده اند. باعث خوشحالی است که با همه اختلافات همگان به دنبال پروژه ملی بوده و بر آن اتحاد دارند. رشد و گسترش گفتمان انتخابات آزاد شاید در حال حاضر تنها و تنها کاریست که میتوان انجام داد ولی حتی انتشار و گسترش گفتمان انتخابات آزاد هم در شرایط کنونی بسیار دشوار است. وضعیت در حال حاضر برای مردم درون ایران از نظر اقتصادی و فضای امنیتی بسیار دشوار شده و امروز به بهانه انتخابات برای عدم تکرار وقایع ۸۸ فضا را امنیتی کردهاند. اعلام میکنم که همه ما فکر می کنیم که مردم ما از صحنه انتخابات متنفر هستند اما پرسشی را مطرح می کنند که فکر میکنم این پرسش را اینجا هم مطرح کنم تا کسانی که صلاحیت بیشتری دارند، صحبت کنند. مردم در داخل ایران میگویند «ما چه کنیم بهتر است؟». فقط تحریم انتخابات منظور نیست بلکه سوال می کنند که بهترین کاری که ما میتوانیم انجام دهیم تا ضمنا بی اثر هم نباشیم، چیست؟ اگر کسانی بحث تحریم را مطرح میکنند باید بگویند این تحریم چه نفعی دارد و آیا اصلا ممکن است یا در عمل بخش بزرگی از ایرانیان تحریم را می شکنند. مثلا جنبش های فمینیستی یا شاخه هایی از زنانی که این سوال برایشان مطرح شده این پرسش را درمیان میگذارند که یک جنبش فمینیستی در وضعیت کنونی انتخابات در ایران، چگونه عمل کند بهتر است؟ در نظر داشته باشیم که دیگر اعتراض خیابانی مطرح نیست چراکه با سرکوب مواجه می شوند. صاحبنظران با درک این موضوع که نمیتوان مردم را به خطرکردن توصیه کرد به این نکات بپردازند. ما نمیتوانیم توصیه خطر را به عنوان دستورالعمل سیاسی از جایی که مطمئن نیستیم چقدر از آن تبعیت میشود مطرح کنیم. امروز زنان سوال می کنند که جنبش های فمینیستی دیگر کشورها اگر جای ما زیر سرکوب بودند چه نقشی در انتخابات بازی می کردند؟».
مهرانگیز کار در پایان گفت: «همه ما میدانیم مهم ترین موضوعی که امروز در ایران مطرح است وضعیت معیشتی و اقتصادی مردم ایران است که با حقوق بشر مرتبط میشود. وقتی به بحث اقتصادی میرسیم میبینیم که وضعیت اقتصادی در ایران به علت فلج بودن و نبودن نهادهای نظارتی بر عملکرد حکومت و سیاست خارجی به وجود آمده است. اگر نهادهای نظارتی وجود داشتند وضعیت به اینجا نمی رسید بنابراین به دموکراسی بر میگردیم. به این جلسه تبریک میگویم و آرزو میکنم بتوانید ادامه بدهید و زمانی ما با سازمانی روبرو شویم که بتواند بیرون و درون ایران پل ارتباطی باشد برای کسانی که در راه دموکراسی و کاهش این وضعیت غلیظ استبدادی و دیکتاتوری کار می کنند».
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید