در هفته های اخیر بحثها پیرامون حمله نظامی به ایران پا به پای اخبار رسیده بالا گرفته است.  تحلیلگران موضوع را از زوایای گوناگون مورد بررسی قرار داده و میدهند. نظریات مخالف و موافق و میانه، مورد مطالعه علاقمندان قرار میگیرد. هر چند این مباحثات جهت آگاهی بیشتر در این زمینه خوب و مثبت است ولی متأسفانه «مشکلی» را حل نمیکند.

 

چون تصمیمگیری در مورد حمله یا عدم آن فقط به دو نیرو بستگی دارد: حکومت ایران و آمریکا و دوستانش. بقیه به ویژه مردم نقشی در تصمیگیری ندارند. بنابراین چه ما بخواهیم و چه نخواهیم سرنوشت مسئله را این دو نیرو تعیین میکنند و خواهند کرد. بررسی موضوع  به روش معمول، اگر از زاویه دیگر نگاه کنیم ، یعنی از دیدگاه «نیرو» ، آب در هاون کوبیدن است . 

 

مسئله جنگ با وسیله قرار دادن «مردم» مطرح میشود. از سوی هردو نیرو. حکومت برای «حفظ حاکمیت خود» پای مردم را به میان میکشد. آمریکا «جهت تأمین منافع خود» از مردم ایران سخن میگوید. حکومت به گروههای بنیادگرا در جهان اسلام روی میاورد و آمریکا در اندیشه «آلترناتیو سازی» به روش شناخته شده عراق و افغانستان و لیبی ست. احزاب و تشکلهایی که چنین آلترناتیو سازی را برای «حاکمیت خود» مفید تشخیص میدهند در این اقدامات شرکت میکنند. گروهها و تشکلهای اسلام سیاسی نیز بیش از پیش بر گرد حکومت متشکل میشوند.

 

سلاح ایده لوژیک حکومت ایران «اسلام سیاسی» ، و سلاح آمریکا « دموکراسی» ست. اندیشه سیاسی در میان این دو سنگ آسیاب  آب در هاون میکوبد.  با اینکه به مشکل مردم  یعنی «عدم دموکراسی» مثل آمریکا تأکید میکند ولی راه تأمین دموکراسی را به فراموشی سپرده است. چون در اندیشه «حاکمیت خود» بوده و عملاً به مردم  به عنوان وسیله نگاه میکند.

 

حکومت به خاطر تضاد غیر قابل حلی که با اقشار و مردمان گوناگون ایران و جهان متمدن دارد سرانجام درهم خواهد شکست. آمریکا و احزاب موافق با آلترناتیوسازی از بالا ، با تمام نیرو از طریق وسیله قرار دادن مردم، برای رسیدن به حاکمیت دسته های خود خواهند کوشید، و چه بسا  ماهیتاً استبداد دیگری به جای استبداد کنونی از طریق دولتهای به ظاهر دموکراتیک پدید آورند.

 

مشکل رسیدن به دموکراسی و رفع تبعیض در عرصه های گوناگون نه از طریق آلترناتیوسازی از بالا بل از پایین  توسط تشکلهای مدنی سیاسی تمام اقشار جامعه و ملیتها با تکیه به دستاوردهای جهان مدرن و دانش امروزی قابل حل است. یعنی تشکل در پایین  و ایجاد آلترناتیو دموکراتیک در جامعه راه حل مشکل استبداد کهن است. اینکار از دست آمریکا و آلترناتیو بالایی بر نمیاید. تضاد بین آلترناتیو  پایینی و بالایی در پروسه زمان به نفع پایینی میتواند حل بشود.

 

ایران غیر متمرکز آینده توسط احزاب  نوین و تشکلهای آینده با جانفشانیهای نسلهای تازه ساخته خواهد شد. وظیفه مبرم جوانان آگاه حرکت در این مسیر است. از هر آنچه که شناخته شده و آزمایش پس داده و کهن است میتوان قطع امید کرد. آینده نه در خارج ، نه به دست آمریکا و دوستانش بل در داخل و با دستان همین نسلهای آگاه ساخته خواهد شد. دستان پرتوان پایینی ها را به حرکت آورید، چراغی از بالایی ها روشن نخواهد شد.دستاوردهای جهان مدرن و دانش امروزی سلاح شماست.