چند سالی ست اصطلاح تحریم فعالانه انتخابات به عنوان یک تئوری نوین به ادبیات روند اپوزیسیون رژیم اسلامی ایران افزوده شده و عمده سیاسیون و مخالفین رژیم بر این باورند که باید انتخابات به گونه ای فعالانه بایکوت شود, اما متسفانه این خیل کثیر معترضین تنها در حد رایزنی تیتروار به این مساله پرداخته و بسیاری از آنها نیز کامنیشنها و نظراتشان منباب این مساله بسیار ناچیز بوده و تنها در حد یک اشاره اسمی بوده است. 
به هر حال باید گفت که تحریم فعالانه بهترین کار ممکن برای جبهه مخالف رژیم اسلامی می باشد, اما تحریم فعالانه به چه معناست؟ تحریم فعالانه را در کل به 3 بخش می توان تقسیم کرد.
بخش اول: تحریم (بایکوت) کردن توام با اعتصاب و تعطیلی و سکوت بازار و اماکن کسب و کار عموم مردم.
بخش دوم: تحریم کردن همراه با روشنگری و آگاه گری ی عمومی در مورد پیامدهای مثبت مشارکت نکردن در انتخابات و رای ندادن و تاثیرات این مهم بر میزان مشروعیت حکومت.
بخش سوم: تحریم با ترکیبی رادیکال (چه در قالب حظور مردمی در خیابان و چه در چهارچوب شعارهای که سرداده می شود).
مهیا کردن این فضا نیز خود مستلزم یک سری کنشهای وسیع می باشد که بخش عمده اش بر دوش احزاب, سازمانها, گرووها و حتی اشخاص مستقل سیاسی و مدنی می باشد و باید برای فراهم کردنش تحرکات اجتماعی فراوانی را در وسعت چشمگیری سازماندهی کرده و راهکارهای کارایی را در اختیار انجام دهندگان این کنشها و تحرکات اجتماعی قرار گیرد, زیرا نبود انسجام در حرکتهای اعتراضی باعث می شود که پتانسیل و مکانیزمی که در یک برهه خاص زمان که توان بدل شدن به یک همبستگی عمومی را چف و بست می دهد, در نبود آلترناتیو و چشم اندازی دقیق و حساب شده, به شکست و نگونی و انفعال منجر می شود.
در این راستا هر فرد مدنی به نوبه خود می تواند تاثیر زیادی بر روند رو به گسترش اعتراضات داشته باشد و آگاه کردن و سازمان دادن این افراد و واقف کردنشان به حظور در این میدانها نیز بر رسالتی تعریف شده و برعهده احزاب و سازمانهای است که هم امکانات رسانه ای و تبلیغی را در اختیار دارند و هم در میان لایه ها و اقشار گوناگون جامعه پایگاه و نفوذ دارند, بدینسان در اینجا باید بر نقش احزاب و هم بر نقش فرد به عنوان یک کنشگر اجتماعی باید تاکید کرد, زیرا یک حزب می تواند با تحریک و سازماندهی, هر فرد اجتماعی را به نوبه خود به عنوان یک تنظیم کننده و کاراکتر برجسته در میان مردم جایی دهد و در مقابل فرد تقویت شده می تواند با تکثیر کردن افکار و انگیزه ها که به او تزریق شده, میدان فعالیت و حرکت را برای جمع زیادی از اطرافیان خود فراهم کند و این امر باعث می شود که اعتراضات و تظاهراتی که تا چندی پیش تنها در قالب سخنوری و نوشتاری بوده, به یک خیزش عظیم و فراگیر تبدیل شده و همگان با شور و شوق فراوانی در تکاپوی پیوستن به آن برمی خیزند.
در این میان باید بر نقش رسانه ها که بعنوان رکن چهارم دمکراسی یاد می شود غافل بود, چون رسانه ها به عنوان یک محرک می توانند نقش بسزای در ایجاد رابطه میان نهادها و مردم ایجاد کند و در انعکاس خبری و همچنین سازماندهی مردم به عنوان یک مکانیزم مهم و تاثیر گذار اگر بتواند که توان دردست گرفتن نبض و روان جامعه را دارا می باشد, می تواند ضربه ی  مهلکی به پیکر قطب مخالف وارد آورد و امروزه نیز بدلیل همین مساله می باشد, که اکثر حکومتها از تبلیغات و پروپاگاندای رسانه یی واهمه ی زیادی داردند و در مواقع حساس دست به پخش پارازیت و اشاعهای این چنینی می زنند و در این میان اینترنت و فضای مجازی و سایبری (فیسبوک, تویتز, یوتیوب و ...) نیز به عنوان یک رسانه ی ارتباط جمعی می تواند نقش بسزای را ایفا کند و هر فرد به عنوان یک شهروند روزنامه نگار می تواند به وسعت و پهنای اعتراضات و تظاهراتها دامن بزند.
در نهایت اگر در یک جمله بخواهیم تحریم فعالانه را توضیح و تشریح کنیم, باید گفت, که تحریم فعالانه و کارآمد به تحریم و بایکوتی گفته می شود که ضمن حضور نیافتن پای صندوقهای رای و پراکتیزه کردن تلاشها برای برهم زدن بساطی که به هیچ وجه بیانگر و منعکس کننده خواست و مطالبات مردم نباشد و تنها همانند یک خیمه شب بازی برای فریب مردم و همچنین برای تثبیت مشروعیت یک حکومت نادمکراتیک, توتالیتر و دیکتاتور پهن شده است, برچیده شود.

( فیروز مامویی ـ تلویزیون آسو)