نماز گزاردم و قتل ِ عام شدم
که رافضي ام دانستند
نماز گزاردم و قتل ِ عام شدم
که قِرمَطي ام دانستند

آن گاه قرار نهادند که ما و برادران ِمان يک ديگررابکشيم و
اين
کوتاه ترين طريق ِ وصول ِ به بهشت بود

به ياد آر!
که تنها دست آورد ِ کشتار
جُل پاره ي ِ بي قدر ِ عورت ِ ما بود

خوش بيني ي ِ برادرت تُرکان را آواز داد
تو را و مرا گردن زدند
سفاهت ِ من چنگيزيان را آواز داد
تو را و همه گان را گردن زدند
يوغ ِ ورزاو بر گردن ِمان نهادند
گاوآهن بر ما بستند
بر گُرده مان نشستند
و گورستاني چندان بي مرز شيار کردند
که بازمانده گان را
هنوز از چشم
خونابه روان است

کوچ ِ غريب را به ياد آر
از غُربتي به غُربت ِ ديگ
تا جُست وجوي ِ ايمان
تنها فضيلت ِ ما باشد

به ياد آر!
تاريخ ِ ما بي قراري بود
نه باوري
نه وطني
نه!
جخ امروز
از مادر
نزاده ام