تا کی باید شاهد قتل عام خاموش سران جمهوری اسلامی باشیم؟!

 افسار این جنایت و کشتار یک جاست و تنها پیش برنده گانش گاه گاهی تغییر میکنند. هسته همان خون و قتل عام و سرکوب و شکنجه و نقض تمامی حقوق انسانی است...

سی و چهار سال است که با همین رنگ خون، حکومت کرده اند و به اینجا رسیده است.

 آیا خون های ریخته شده ی عزیزان و دردهای مادران و فرزندان عزیز از دست داده و سینه های پاره پاره شده، را رنگهای سبز و بنفش و... اندکی نفرت و نفرین از این رژیم را التیام خواهد داد؟!

 دوباره شاهد مرگ عزیزی هستیم که تنها قاتل او حکومت جنایتکار اسلامی و شخص خامنه ای میباشد.

 ضمن هم دردی و طلب صبر و شکیبایی برای خانواده محترم آقای افشین اسانلو و بخصوص برادر گرامی ایشان منصور اسانلو، صمیمانه میخواهم که من را در غم خود شریک بدانند.

 از زمانی که این خبر ناگوار را شنیدم، بدون اختیار تمام فکر و ذهنم به سمت پدرم کشیده شده و اینکه نه ماه تمام بدون لحظه ای درنگ، من و خانواده ام درصدد روزنه ای برای درمان و مرخصی او هستیم و هر روز وضع جسمی و به خصوص قلبیش -قلبی که هشتاد و پنج درصد رگهایش دچار مشکل شده- و با مشکل تنفسی و چربی بالای خون وخیم تر میشود.

 این بیماری کشنده و خطرناک قلبی، زاده زندان و شکنجه های جلادان حکومت دَدمنش جمهوری اسلامی است.

رژیم جمهوری اسلامی، بدون کمترین توجهی به خواسته های ما و با بی تفاوتی کامل و سکوت در کمال خونسردی به جنایات خود ادامه میدهد.

 من بارها و بارها درخواست کمک خود را به مجامع حقوق بشری و بین المللی بلند اعلام کردم و این بار با نهایت بغض و گله مندی میخواهم خیلی جدی و با تمام نیروی خود به نجات جان عزیزان ما در سیاهچال های ایران بشتابند و با فشار روزافزون سدی باشند در مقابل مرگ اعضای خانواده های ما.

 دلیرانی که با نهایت شهامت و شجاعت از با ارزش ترین دارایی یک انسان، یعنی جان گذشته و برای رسیدن به جامعه ای برابر، خردگرا و مهرورز از خود گذشتند و جان را فدای باور و آرمان کردند.

 از همگان میخواهم که فارغ از هر عقیده ی جناحی و سیاسی، برمبنای مشترکات انسانی و ملی، تنها و تنها به حقوق انسانی این عزیزان فکر کنند و هر کاری از دستشان ساخته برای زیر فشار قرار دادن حکومت اسلامی و توجه نهادهای بین المللی برای متوجه ساختن سران حکومت به نگرانی های جهانی انجام دهند.

میترا پورشجری 21 ژوئن 2013_اول تیر ماه 1392