هر چیزی حدی دارد و مرزی بر آن متصور است اما در جمهوری اسلامی چنین نیست نه جنایت حدی دارد و نه فساد محدود به حوزه خاصی میباشد. از نوک پا تا سر این نظام آلوده به اعمال تجاوزکارانه و ضدانسانی است و این در جمهوری اسلامی نتنها جرم محسوب نمیشود بلکه میرود که بخشی از فرهنگ پذیرفته شده آن باشد ویروس بی اخلاقی و اعمال غیرانسانی چنان همه گیر شده است که عنقریب تمام پلیدیها به نیکی و نیکیها به زشتی نقل مکان کنند. آیا پایانی بر اینهمه برهوت فرهنگی و انسانی خواهد بود؟ و یا اینکه چون خوره همه چیز را از درون تهی خواهد ساخت .

در جوامع متمدن و معمولی دو عامل اساسی رمز بقای رفتارهای انسانی را تشکیل میدهد : قانون و هنجارها . بارها در طول تاریخ قانون مورد دستبرد زورمندان قرار گرفته و از آن سوءاستفاده شده است اما جامعه و توده مردم بواسطه هنجارها توانستند این مراحل سخت را طی کنند و یا اگر هنجارهای یک جامعه صدمه دیده بود قانون این خلاء را جبران نموده تا جامعه به تعادل خود دست یابد و حال در جمهموری اسلامی پدیده استثنائی رخ میدهد بدین معنی که نه دیگر قانونی باقی مانده است و نه از هنجارها علایمی پیداست.خواستم بیشتر در این مورد توضیح دهم اما آنچه عیان است چه حاجت به بیان است مرا از آن باز داشت . مورد زیر نمونه گویای دلایل فوق میباشد:

 یکی ازکارکنان یک دانشگاه غیردولتی درفیروزآباد به جرم فساد اخلاقی بازداشت شد.

به گزارش البرز درپی بوجود آمدن مشکل مالی برای این دانشجو ودرخواست وام دانشجویی توسط وی کارمند مذکور بافرصت طلبی ازاین دانشجو تقاضای برقراری ارتباط نامشروع میکند .

این دختر دانشجو دربازجویی ازنیاز شدید به این وام خبرداده وعنوان کرد: اين كارمند قول داد در صورت همراهي با وي وام را در اختيارم بگذارد.

باپیگیریهای انجام شده مشخص گردید این کارمندبااستفاده ازچنین شیوه های تاکنون چند دانشجوی دختر دیگر را نیز اغفال ومجبور به برقراری رابطه نامشروع کرده است .

وی دربازجویی ها ازدست داشتن برخی دیگر ازهمکارانش باشیوه های متفاوت درسوءاستفاده ازدختران دانشجو خبرداده است .

او از ارایه تخفیف ثبت نام ,دادن وام و وعده نمره بعنوان اهرمهایی برای برقراری این روابط غیراخلاقی نام برده است .