این نامه جهت ارسال به کمیسر عالی حقوق بشر، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد و انتشار در رسانه ها در اختیار « فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران » قرار داده شده است.

متن نامه به قرار زیر می باشد:

کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد

با سلام و درود

احتراما به استحضار عالی می رساند اینجانب زندانی عمادالدین ملازهی فرزند عبدالمجید متولد ۱۳۶۳صادره از شهرستان سرباز متأهل و دارای دو فرزند که در تاریخ ۱۷|۱۲|۱۳۸۸ در محل سکونت شخصی ام توسط چندین نفر لباس شخصی و بدون معرفی خودشان یا بدون نشان دادن حکم دستگیری ، دستگیر شدم و بنده را دست بند و پابند و چشم بند زده و به اداره اطلاعات شهرستان زاهدان منتقل نمودند.

 و در دقایق اولیه ورود به بازداشتگاه مخوف بدون تفهیم اتهام شروع به پرسیدن چند سوال بی ربط نموده و همزمان بنده را مورد شکنجه شدید فیزیکی قرار دادند که از ناحیه بینی ، فک و قسمت چپ صورت به شدت مجروح گردیدم که بر اثر ضربات شدید دو تا از دندانهایم شکسته شد .

سپس بنده را به سلول انفرادی منتقل نمودند و تا مورخه ۲۰|۱۲|۱۳۸۸ روزانه چندین نوبت مورد آزار و اذیت و شکنجه قرار می گرفتم که نهایتا در تاریخ ۲۰|۱۲|۸۸ بنده را جهت بازپرسی به شعبه ۶ بازپرسی بنام ناصری منتقل نمودند و اتهام عبور و مرور غیرمجاز از مرز و اقدام علیه امنیت ملی کشور را به اینجانب تفهیم کرده و مرا به زندان مرکزی زاهدان معرفی نمودند .

ولی متأسفانه به جای تحویل به زندان دوباره به همان بازداشتگاه مخوف منتقل نمودند و این بار شکنجه های شدیدتری و وحشتناک تری را شروع کرده و در چندین مرحله بنده را روی تخت معجزه که همان تخت شکنجه و شوکهای برقی است خواباندند و مورد اذیت و آزار قرار دادند به طوریکه ۱۲ ماه در همان بازداشتگاه و تحت شدیدترین شکنجه ها بدون هیچ گونه ملاقاتی نگهداری شدم که با گذشت ۴ سال هنوز آثار شکستگی انگشت دست راست و دیگر شکنجه ها و سوختگی ها در بدنم نمایان است .

سپس بعد از مدت مذکور در تاریخ ۵|۱۲|۸۹ به زندان زاهدان تحویل داده شدم که بعد از گذشت ۲ ماه جهت بازپرسی و صدور حکم به شعبه ۱ دادگاه انقلاب نزد قاضی مه گلی منتقل گردیده و از خودم به ظاهر دفاع کردم که متأسفانه هیچ ترتیب اثری به دفاعیات بنده داده نشد و آقای مه گلی به اتهام اقدام علیه امنیت ملی کشور مرا محکوم به ۵ سال حبس کردند که علاوه بر اتهامات بی اساس مذکور ، اتهامات و پرونده سازی های دیگری را علیه بنده درست کرده و کاری کردند که علاوه بر محکومیت ۵ سال  همچنان در بلاتکلیفی بمانم .

این در حالیست که  مدارکی مبنی بر اینکه بنده متهم باشم وجود ندارد و ارائه نشده و در تاریخی که از طرف دادگاه به اصطلاح گفته اند که شما مرتکب جرم شده اید و بنده را متهم کرده اند بنده خارج ازاستان سیستان و بلوچستان بودم و تعداد ۳ نفر از همراهانم که در بیمارستان افضلی پور کرمان بودیم حاضر به شهادت هستند و مدارکی هم از بیمارستان به دادگاه ارائه شده که در آنجا من و۳ نفر دیگر همراه پدرخانمم که در آن بیمارستان بستری بودند حاضر به شهادت هستند. این در حالیست که بنده در زندان به شدت بیمار بوده و به علت فشارهای وارده و بر اثر شکنجه های شدید نیاز به مداوا دارم.

 لذا از کمیساریای محترم حقوق بشر و مجامع جهانی درخواست مساعدت داشته و از سازمان ملل متحد و شخص دبیرکل محترم تقاضامندم که از مقامات ایران آزادی بنده را خواستار گردند.

زندانی سیاسی عمادالدین ملازهی

زندان مرکزی زاهدان

تیرماه ۱۳۹۲