کاغذِ آتش زده

به همه ی پَر سوختگان

 چون کاغذِ آتش زده پُر جوششم ای عشق

این خونِ هیاهوست به دنیا

پُر از ناله ام امشب

ای عشق اگر جامِ محالی وُ پُر از تهمتِ ناسور

در کامِ خیالم بچکان شعله ی باده

تا رقص کنان پرکشم از نکهتِ منصور

جانی که تو را دارد

هرگز نکشد منتِ خورشید

در خلوتِ تاریکِ تحیّر

هرگز نکشد سینه بلند آه

یا سجده بَرَد ماه

اطلس به تنِ خواب بدوزی

یا صوف در افکار فرازی

با هر کم وُ بیشی

از جان وُ جهان عشق؛ تو پیشی

مضمونِ زمان

بزمِ حضوری

یک مُشت شراری

در جلوه ی دلشوره ی شیرین

پَر؛ جرأتِ جَولان ز تو آموخت

به جاری شدنِ رنگ

ما را به تماشایِ دو چشمت

هان چشمه ی رخشانِ شرابی

گلشن ز گریبانِ تو جوشد

گُل حادثه ی رمزِ بقایی

هنگامه ی نیزاری وُ در راز

از شبنمِ آیینه برآیی

مستانِ سخن

مصرعِ باران

از نام وُ لبِ نوشِ تو نوشند

پرویزنِ زیباییِ نابی

تا تاسه ی تب

تلوسه ی تن

در رنگِ سماعت گذری یافت

عریانیِ ابری وُ برین باغ

پُر از پیچش وُ تابی

چون کاغذِ آتش زده پُر شورشم ای عشق

این خونِ تباهی ست درین جا

پُر از گریه ام امشب

بر لوحِ هوا وهم نویسانِ سیاهی

غرقابِ غم آورده و کُشتند بسی تاک

برین خاک

هذیانِ زمین

زخمِ جگر سوزِ ستم تافت

این گول وُ عبث ساجدِ سالوس

به ارواحِ هوس در رگِ انسان

تاتوره بسی ریخت...

ای عشق تو رؤیایی وُ می آیی وُ مرهم نِهِ این

سخت سرابی

آن لحظه که از هم گسلی شیوه ی بیداد

هم صاعقه هم خشمِ خدنگی

بر قدرت وُ بر قامتِ پوشالیِ شیاد

پروازِ غزل

خصلتِ رنگینِ تو دارد

اشارتگرِ «آنی»

چونانکه چکد چامه به هر راه

بر طرفِ چمن چهچهه و ساغر وُ مینا

آوازِ ازل

تا به ابد جذبه ی جانی

ای اخترِ سامان شده از دست

ای اخگرِ پاشیده به هر دشت

ما با تو درین ژرف شگفتیم به خنیا

2008-11-26

1- گربال و معربِ آن غربال

2 - ملال، اندوه

3 - تلواسه= بیقراری

4 - گیاهی سمّی