روز گذشته مصریان باز دست به کار بزرگی‌ زدند و در عرض یک سال بس از روی کار آمدن اسلامگرایان پرونده این دار و دسته را زیر بغلشان گذاشته و آنان را رهسپار آنجا کردند که باید میرفتند ،زباله دان تاریخ.روز قبل از این اتفاق رهبر و شیخ بزرگ اخوان المسلمین به درستی اقرار کرده بود اگر سقوط کنیم تا ۵۰ سال آینده هم نمیتوانیم حکومت را در دست بگیریم و سقوط کردند

این ملت غیور دوباره ثابت کرد که جز به آزادی نمی‌‌اندیشد ، به خیابان آمدند و دست در دست یکدیگر رهایی را فریاد کردند.نشان دادند که اسیر شیخ نمیشوند حتا اگر با کراوات باشد.زمانی‌ که حس کردند ارزش‌هایی‌ که سال پیش بخاطر آنها به خیابانها آمدند رو به انحراف نهاده امان دولت را بریدند و ارتش غیرتمند‌شان نیز حمایتشان کرد و به راحتی‌ اراده خویش را جامه عمل پوشاندند

نه‌ مچ بند سبز به دست بستند ونه‌  ‌‌ روسری بنفش به سر کردند.نشان دادند که ملتی هستند که هیچ کس و نا کسی‌  توان رنگ کردنشان را ندارد.آیا به راستی‌ ملت ایران نیز قدمتی به مانند مصریان دارد ؟ یا شاید ما دچار توهم شده ایم که خویش را بزرگ می‌‌انگاریم .آیا به راستی‌ ما به همراه مصر دو تمدن بزرگ باستانی هستیم که فرهنگ‌های دیگر و دیگر تمدن‌ها از ما زاده شده اند؟

پس چه شده است که یکی‌ مسیر آزادی را یافته است و افتخار بشریت آغاز قرن بیست و یکم شده و دیگری تبدیل به مجسمه‌ای که هر بی‌ سر و پایی‌ یک سطل رنگ به دست گرفته و هر روز به رنگی‌ ....؟یک روز سبز و یک روز بنفش.غیرت ایرانی‌ تا به کجا تحمل این بیخردان حرامی را دارد؟به مصریان افتخار می‌کنم و دستشان را میبوسم .اری با افتخار میگویم که دست تک تک‌شان را میبوسم و با خجالت میگویم که دیروز برای لحظه‌ای  آرزو کردم که کاش یک مصری بودم ، کاش از ترکیه بودم و حتا از تونس که آنها نیز از روز گذشته به پیروی از مصریان میروند که بساط دیکتاتوری اسلامی را بر چینند

اما دلم گواهی میدهد که ملت ما نیز به خود خواهد آمد و خیلی‌ زود این دلقکها و جانیان را از سرزمین اهورا یی ایران خواهد راند .آنروز دور نیست.

زده باد ایران و ایرانی‌

 امیر حسین مهدی ایرایی

۴ جولای ۲۰۱۳