تئوری که به آن اعتقاد داشته ودارم، یعنی "جهان بشری درحال تکامل است"، امروز بروشنی بخشی از این بشر تکامل یافته را مشاهده می کنیم. شاید آبرهام لینکلن، شانزدهمین رئیس جمهور آمریکا در 149 سال پیش و دکتر مارتین لوتر کینگ، پاستور صلح طلب آمریکائی در 45 سال پیش، هر دو باور داشتند و خوابها می دیده و رؤیاها در سر می پروراندند که سفید پوستان مقیم آمریکا، همان سر زمینی که برای تحقق دمکراسی نه فقط بر روی کاغذ، بلکه عملی وحقوق برابر همه شهروندان در کشور، آنقدر پیش رفت کنند و تئوری جهان بشری در حال تکامل شامل حال آنها هم بشود، که یک روزی به حقوق مساوی تا آنجا تن دردهند که دیگر بچشم برده یا انسان درجه دوم به سیاه پوستان نگاه نکنند و بس! باحتمال قوی اگر امروز زنده بودند، شاید واقعا باور نمی کردند که به این زودی هموطنان شان به آن اندازه پیشرفت کرده باشند که رئیس جمهور آمریکا یک سیاه پوست بشود! اما اکنون شده و ما آنرا می بینیم. باراک اوباما در برابر رقیب سفید پوست خود، جان مکین، به قول بعضیها جنگ افروز که فقط 163 شخصیت انتخاب کننده به او رأی داده اند، با کسب رأی 338 نفر از 538 شخصیت انتخاب کننده، اولین رئیس جمهور سیاه پوست آمریکا گردید. اگر چه جرج بوش دوم، بنا به نوشته یکی از روزنامه های آلمانی، یک کشور ازنطر اقتصادی ورشکسته وبهم ریخته و ویران تحویل اوباما می دهد و تأثیرات مخرب آن حتا سر تا سر جهان را نیز فرا گرفته است، اما گویا همه انسانهای با افکار دمکراتیک این پیروزی چشم گیر اوباما و دمکراتهای آمریکا را به فال نیک می گیرند و آرزو دارند، همان طور که باراک اوباما در سخنرانیهای انتخاباتی خود قول یک تحول در آمریکا را داده است، این تحول به شیوه مثبت وبسود بی چیزان درآمریکا و سراسر جهان، انجام گیرد. اکثر مردم ایالات متحده وحتا مردم جهان انتظار معجزه از رئیس جمهور جدیدرا ندارند، اما انتظار جدی آنهابرای کوشش درراه بهبود بخشیدن به مناسبات سیاسی و اقتصادی عادلانه آمریکا با دیگر کشورهای جهان، از اولین اقدامات باید باشد. انتظار دارند که حد اقل سیاست کهنه استثماری و غارتگرانه در دیگر کشورها، فقط به منظور رفاه و بهبود بخشیدن به وضع اقتصادی مردم آمریکا، کمتر اعمال شود، بلکه نیازهای ضروری دیگر مردم جهان نیز در نظر باشد. انتظار دارند ریشه و بنیاد نفرت اکثر مردم جهان از این سیاست نا درست آمریکا را جستجو کرده، یافته و بسوزاند که آمریکائی های مقیم خارج و بویژه خانواده نظامیان مجبور نباشند، دور خانه های مسکونی خودرا مانند زندان با میله ها و سیم خار دار محصور کنند. بنده و احتمالا میلیونها انسان محروم چه در آن کشور و چه در دیگر نقاط جهان، آن چه که از باراک اوباما رئیس جمهور جوان و سیاه پوست ایالات متحده انتظار داریم در چند جمله فوق، بیان شده. امیدواریم به آن توجه جدی شود. اکنون جا دارد، اشاره کوتاهی به جنبش مساوات طلبی و بانیان آن و بویژه به زندگی این شخصیت استثنائی تاریخ آمریکا که بسیاری او را کندی سیاه پوست آن کشور می نامند، بیاندازیم و به هموطنان فارسی خوان بیشتر بشناسانیم که امید است سود مند واقع شود.

 آبراهام لینکلن، اول ماه ژانویه سال 1863 میلادی به عنوان رئیس جمهور آمریکا قانون آزادی همه بردگان را در سرا سر کشور بمرحله اجراء گذاشت و از آن تاریخ برده داری ملغا اعلام شد. اما متأسفانه افکار برده داری و نژادپرستی درمغز اکثر سفید پوستان (برتری طلب) مانده بود. بهمین دلیل تاسالهای 70 میلادی مسئله جدائی سیاهان و سفید پوستان حل نشده بود و منجر به نا آرامی های زیادی درآمریکا شد. در 28 اوت 1963 دکتر مارتین لوتر کینگ در برابر 250 هزار تظاهر کننده علیه نا برابری، سیاست جدائی سیاه و سفید و علیه بیکاری سیاه پوستان، در واشنگتن دی. سی. پایتخت آمریکا سخنرانی تاریخی خود را، زیرعنوان "من یک رؤیا یا آرزو دارم" ایراد کرد. او در آن سخنرانی به جنبش رادیکالیسم اخطار کرد وپاسخ زورگوئی با زورگوئی را ردنمود و از دولت ایالات متحده خواست به تقاضاهای منطقی وعادلانه سیاه پوستان پاسخ دهد و راه حل دمکراتیک ارائه نماید. متأسفانه نژادپرستان کور نخست کندی رئیس جهمور وقت آمریکارا که از این جنبش صلح آمیز غیرمستقیم حمایت می کرد، در تاریخ 22 نوامبر 1963 بقتل رساندند و بعدهم صدای حق طلبانه دکتر مارتین لوترکینگ را در 4 آوریل 1968 با گلوله خاموش کردند.

 گویا این جبر تاریخ است و راه دراز و پرزحمت تکاملی، که باید نخبگان زیادی درجوامع بشری، برای بدست آوردن ساده ترین حقوق انسانی، زندانی وشکنجه روحی و حتا کشته شوند که از جمله اینها دکتر مارتین لوتر کینگ در خلال مدتی کمتر از پنج سال سی بار دستگیر و زندانی شد، به او تهمت ناروا و دروغ زدند. اما او هیچگاه مقاومت فیزیکی نشان نداد. هزاران نفر روشنفکر و مقاوم، در دیگر کشورها نیز شکنجه های روحی و جسمی دیدند و عاقبت کشته شدند که ما زنده بمانیم و تاپیروزی نهائی که حتمی است، به مبارزه ادامه دهیم. شاید گفته شود که اوباما با وصف رنگ پوستش و پیشینه خانواده اش، یک عضوی ازسیستم جهانخوار آمریکا شده است. خوب دراین هیچ شکی هم نیست، اما بنظر من این خود یک پیروزیست که بردهان جنگ افروزان لگام زدن و جلو تجاوز بیشتر آنان را گرفتن. باز هم شکی در آن نیست که باید فرقی باشد بین ریگان ها و بوش ها و کندی ها و اوباماها و حتا اگرکسی این فرق را نبیند، باید با اعمال گاندی وار خویش بوجودش آورد. آرزو داریم که باراک اوباما در راستای اهداف مردمی گام مثبتی بردارد.

 باراک اوباما (47 ساله) که چهل و چهارمین رئیس جمهور آمریکا شده، از یک خانواده متوسط (پدرش کنیائی آفریقائی و مادر سفید پوست آمریکائی) در روز 4 اوت 1961 در هانالولو، هاوائی (ازجزایر آمریکا) بدنیا آمده است. زمانی پدر سیاه و مادر سفیدش باهم ازدواج کردند، هنوز قانونا این چنین وصلتی در آمریکا ممنوع بود. با تأسف این ازدواج دو سالی بیشتر دوام نیاورد و والدین باراک اوباما از هم جدا شدند. آیا جدائی آنها در اثر فشار روحی و تأثیر محیط بود یا دیگر اختلاف معلوم نیست. پدر اوباما بعد از جدائی از زنش، تحصیلات خود را در دانشگاه هاروارد ادامه داد و مادرش مجددا با یک دانشجوی دانشگاه هاوائی، اهل اندونزی ازدواج کرد. او دوران کودکی را همراه مادر و ناپدری در اندونزی گذراند و از سال 1967 تا 1970 میلادی درآنجا بمدرسه کاتولیکها رفت. در سال 1971 به هاوائی باز گشت و نزد والدین مادرش، ماندگار شد. در سال 1979 موفق به اخذ دیپلم دبیرستان بانمره عالی گردید. بلافاصله درکالج اوکسیدنتال، لوس آنجلس نام نویسی کرد و بعداز دوسال به دانشگاه کلمبیا درنیویورک نقل مکان نمود و دررشته علوم سیاسی باتخصص درامور روابط بین المللی، موفق به اخذ درجه لیسانس شد. یک سالی مشاور یک شرکت تجاری در امور روابط اقتصاد بین المللی درشهر نیو یورک بود. سال 1985 به شیکاگو رفت که درآنجا برای یک مؤسسه خیریه کلیسائی در امور کمک به بینوایان کار می کرد. پس ازآن، سه سال دیگر دردانشگاه هاروارد، دانشکده حقوق تحصیل کرد. در دانشگاه هاروارد به سر دبیری مجله ی ویژه هاروارد انتخاب شد. در آنجا او اولین سیاه پوستی بود که برای این مسئولیت انتخاب گردید. در سال 1991 اوباما امتحانات نهائی خود را در رشته حقوق با درجه "مگنا کوم لاوده" یعنی نمره خوب بپایان برد. قابل ذکر است که درجه مدارک دانشگاهی را در اروپا و آمریکا هنوز بانمره لاتین ارزشیابی می کنند، بدین ترتیب: زوماکوم لاوده برابر با 19 تا 20 و مگنا کوم لاوده برابر با 16تا 18 و کوم لاوده برابر با 13 تا 15 ارزش یابی مدارک ایران است و الی آخر.

 باراک اوباما در سال 1992 به شیکاگو بر می گردد و بعنوان وکیل مدافع و متخصص در امور حقوق انسانی در یک دارالوکاله، مشغول به کار می شود و در کنار کار وکالت در دانشگاه شیکاگو حقوق انسانی در قانون اساسی را درس می دهد. در همان سال با میشل اوباما (متولد 1964) که همانند خود او در دانشگاه هاروارد در رشته حقوق تحصیل کرده و دریکی از ادارات دولتی شیکاگو مشغول به کار بوده است، ازدواج می کند. نتیجه این ازدواج دو دختر هستند که در سالهای 1998 و 2001 بدنیا آمده اند.

 باراک اوباما از سال 2004 به این طرف بعنوان سناتور درسنای آمریکا حضور دارد. او اکنون همراه خانواده اش در شیکاگو زندگی می کند و در بیستم ماه ژانویه 2009 بنا به رسم و قانون آمریکا همراه خانواده اش به کاخ سفید نقل مکان خواهد کرد.

 در پایان ذکر یک لطیفه برای خنده ضرری ندارد. هنگام تبلیغات و مبارزات انتخاباتی بین احزاب جمهوریخواه و دمکرات آمریکا درچند ماه اخیر یک خبر نگار آلمانی دریکی از ایالات اکثرا هوادار جان مکین جمهوریخواه، مشغول نظرخواهی درمیان مردم بود. یک روز این خبرنگار در خیابانی از هر کسی می پرسید، آیا جان مکین را انتخاب می کند یا باراک اوبامارا؟ در آن حال که نوبت به پیره زن سفید پوستی رسید، درپاسخ به خبر نگار آلمانی گفت: مگر دیوانه ای؟ معلومه که به جان مکین رأی خواهم داد، در غیرآن صورت کاخ سفید باید به کاخ سیاه تبدیل شود و با این وضع اسفبار بانکها، هیچ پولی برای رنگ آمیزی نداریم!

 بیشتر مطالب فوق اطلاعاتی هستند، که از روزنامه های انگلیسی و آلمانی زبان در اینتر نت گرفته شده، البته با کمنتاری چند از نگارنده.

 هایدلبرگ آلمان فدرال 5 نوامبر 2008