Confronting the Iranian Threat

August 14, 2008

The Washington Times

Editorial

همانگونه که اسرائیل توانایی هایِ خود را برایِ برخورد با جَنگ ابزارهایِ هسته ایِ ایران بررسی میکُند، نگرانی ِ او در بارۀِ شایَندِگی ِ (امکان) یک جَنگِ بُزُرگ با ایران و نمایندگان او (حزب الله، حماس و جهاد اسلامی) بالا میرود – این نگرانی بویژه، در برگیرندۀِ این شایَندِگی (امکان) است که چنانچه اسرائیل به پایگاه هایِ اَتُمی ایران بتازد این کشور کُرپانی ِ (قربانی) پاتَکِ (ضد حمله) موشکی بدستِ گروهِ تروریستی ِ حزب الله در لُبنان شود.

در جَنگِ تابستان ِ 2006، حزب الله با شلیک 4000 موشَک، اَباختَر ِ (شمال) اسرائیل را زیر پوشش ِ آتش ِخود گِرِفت، گویا این سازمان ِ تروریستی آماده است که این پاتَک را بازانجامد (تکرار کند)، اگر جَنگ بین ایران و اسرائیل آغاز شود. کارگُزاران ِ زنهارداریِ (امنیتی) اسرائیل میگویند که حزب الله نزدیک به 40000 موشک هایِ بُردِ کوتاه و میانه در جنوب لُبنان دارد – این این شُمار موشک، سه برابر ِ آزوغۀِ ارتشی ای (آذوقه ای نظامی) است که او در جَنگ پیشین دارا بود.

بیوسیده نمی شُد (انتظار نمیرفت)، که بازسازیِ زَرادخانۀِ ارتشی ِحزب الله نزدیکِ مرزهایِ اسرائیل انجام گیرد: بر پایۀِ پیمانه نامۀ ِ "شورایِ امنیت سازمان ملل" 1701 – پیمان نامۀِ آتشبَسی که در 11 آوگوست، 2006 بَرنهاده شُد (تصویب شد)، که جنگ را به پایان برد – کارگُزاران ِ سازمان ِ ملل میبایستی که در زَدافزاری (خلع سلاح) حزب الله، آگُمان (مطمئن) میشدند. آن پیمان نامه، یک آروایش ِ (تحریم) جهانی ِ جنگ ابزار در برابر ِ حزب الله و برپایی یک نیرویِ بازرسی ِ جهانی برایِ جلوگیری از چَکاچاکِ (قاچاق) ابزار ِجَنگی، درخواست کرد. ولی هیچکُدام از این فَراپیشی ها (اقدامات) انجام نشُودند. امروز، وزیر ِپدافندی اسرائیل آقای اِهود بارَک راهی سراسر ِجهان میشود برایِ اینکه این خُرده گیری (اِشکال) از پیمان نامۀِ 1701 را به فرانماید (توضیح دهد). او بر این فراپُرسش (مسئله) پافشاری میکُند، که اسرائیل نمیتواند مُزدوران ایران را که در جنوب لبنان به 40000 موشک آراسته شده اند و توانایی ِ در تیررس گُذاشتن (هدف حمله قراردادن) اسرائیل را دارند، بربتابد (تحمل کُند). چنانچه جنگ بین ایران و اسرائیل دربگیرد، دولتِ اسرائیل برایِ جلوگیری از بارش ِ زَرادخانۀِ حزب الله بر سر ِ مردم ِ اسرائیل، خود را بهتر از تابستان گذشته، آماده کرده است.

همانگونه که اسرائیل تازش ِارتشی خود به پایگاه هایِ اَتُمیِ ایران را بررسی میکُند، این کشور در هال (حال) برآوُرد کردن است، که چگونه ایران و کشورهایِ عربی و اسلامی جهان در برابر ِ اینچنین پویشی، واکُنش نشان میدهند. افزون بر پاتَکِ حزب الله از لبنان، این شایندگی (امکان) وجود دارد که سوریه در پُشتیبانی از تهران به جنگ درآید. ولی شلیکِ موشک از گُسترۀِ (قلمرو) سوریه برایِ این کشور پُرگَزند (خطرناک) میباشد، زیرا که این کار اسرائیل را به پاسخ ِسخت و کینه جویانه برخواهد انگیخت، که تلاش خواهد کرد چیره گی هوایی خود را نگه بدارد. اردون و مصر، کشورهایی که آشتی نامه با اسرائیل دَستَنیده اند (امضا کرده اند)، شاید خود را از جنگ دور نگاه بدارند. ولی در نوار ِ غزه، جاییکه حماس، جهاد اسلامی فلسطین و گروه هایی که از سوی ایران و سوریه پُشتیبانی میشوند، پایگاه دارند، اسرائیل خیزآبِ (موج) بالارونده ای از پاتَک هایِ موشکی را خواهد بیوسید (انتظار خواهد داشت). مورد دیگر القاعده میباشد – سازمانی که در نوار ِ غزه، در گُزیره دیس ِ (شبه جزیره) سینایی ِ مصر و اُردون هوادار دارد. جای شِگِفتی نخواهد بود اگر که القاعده برایِ نشان دادن همبستگیِ خود با تهران، تلاش کُند که به سویِ اسرائیل و دیگر کشورهایِ عربی که با اسرائیل همکاری میکُنند [کشورهایی که با اسرائیل آشتی نامه دَستَنیده اند (امضا کرده اند)] ، موشک پرتاب کُند. این تازش ها میتوانند بگونۀِ تازش ِ تروریستی، همانندِ کُرپانی (قربانی) گرفتن از شهروندان از راه خودکُشی با بُمب و یا ترور ِ کارگُزاران دولت باشد.

در عراق، بیگُمان تلاش هایی از سویِ هوادارانِ ملاها برایِ در تیررس گرفتن ِ نهاد هایِ دولتیِ عراق و سربازان آمریکایی انجام خواهد گرفت؛ همین تلاش ها در افغانستان و پاکستان روی خواهند داد. یک پُرسِش ِ مَهین (مهم) این است که چه رُخدادی در عربستان ِ سعودی و دیگر کشورهایِ کرانۀِ کَندآبِ پارس (خلیج پارس) پیش خواهد آمد؟ همۀِ این کشورها ناسازگاری هایی با ایران دارند که بین فرستادن ِ ستون ِ پَنجُمی به گُسترۀِ (قلمرو) این کشورها تا برانگیختن شیعیان بومی این کشورها در نوسان میباشد.

گاهی، یک واکُنِش ِ بدور از پیوس (انتظار) پیش میآید. این مورد در روز سه شنبه در روزنامۀِ سعودی عربی ِ "الحیات"، پیش آمد، در جاییکه یک نوشتار به یک کارگُزار ِوزارتِ برونمرزیِ ایران تاخته بود، آنهم برایِ پیشگویی هایی که این کارگُزار برپایۀِ نابودیِ رازمان هایِ (رژیم هایِ) کرانۀِ کَندآب (خلیج) پارس کرده بود. روزنامۀِ "الحیات" تهران را به فَرنودِ (دلیل) پُشتیبانی او از حماس و حزب الله در راستایِ گُسترش ِ انقلاب به این کشورها، زیر پُتک گرفته بود. ولی این یک جُزخواست (استثنا) میباشد: مَنِش ِ بهِنجار (عادی) سعودی عربی و کشورهایِ کرانۀِ کَندآب پارس به اینگونه است که آنها در دیدگاهِ همگانی مردم عرب، اسرائیل را می ایرازند (محکوم میکُنند) ولی در پیرامون ِ خودویژه (خصوصی)، رهبران عرب صهیونیست ها را به پاس ِ برخوردِشان با ملاهایی که آنها را رنج میدهند، میستایند.