Mullahs’ Oil

Published Saturday, July 26, 2008

Iran Press Service

Jahanshah Rashidian By

چکیده

نفت تنها آبِشخور ِ نهادین (اصلی) برای فراهمیدن ِ (تأمین کردن) هزینه هایِ سدها و هزاران نیرویِ سرکوبگر ِ شده است ؛ از سپاه پاسداران و بَسیج گرفته تا ولگردان رُخ پوش (نقاب دار)، نیروهایِ ریش و پشم دار و یا چادر بسر، اَرازل و اوراش، پُلیس " امر به معروف و نهی از منکر" ….. و افزون بر آن بُنمایۀِ (منبع) پولی بُزُرگی است برایِ فَراپیشی هایِ (اقدامات) رژیم در راستایِ بکارگُماریِ مُزدورهای تازه و بجاآوردن هزینه هایِ تِروریست هایِ جهانی و اسلامی. دیدگاهِ پیرامونگیریِ (محاصرۀِ) نفت، در خاستگاۀِ یک ابزار ِجنگی در برابر ِ خودکامگی، میتواند کامگار (موفق) و بُرنده باشد. بدون ِدرآمدِ نفت، رازمان ِ(رژیم) مُلاها میتواند از هم فروبپاشد. کارپَرهیزیِ (اعتصاب) باهمان ِ (شرکت) ملی نفتِ ایران، کاروندِ (عامل) نهادین (اصلی) در فروپاشی ِ رازمان ِ (رژیم) شاه بود؛ این شِگِرد میتواند جُمهوری اسلامی ایران را نیز سرنگون کُند.

سرآغاز

از سال ِ1979، آمریکا مراوده هایِ بازرگانی ِکرانمندی (محدودی) را با جمهوری اسلامی در پیش گرفته است. از زمان ِ آشکار شدن ِ گُستاخی هایِ اَتُمیِ مُلاها در سال ِ 2002، با رهنمون و سازماندهی ِکشورهایی که به "گروه شش" شناخته میشوند، کُنکاشگاهِ زنهارداریِ (شورای امنیت) سازمان ِملل سه دور از آروایش هایِ (تحریم های) بازرگانی را بر ایران به اجرا گُذاشته است. هیچکُدام از این فراپیشی ها (اقدام ها) نتوانستند مُلاها را به چَرخِش از گُستاخی هایِ اَتُمی شان، وادار کُنند.

سومین آروایش ها (تحریم ها) که سخت تر از آروایی هایِ (تحریم های) پیشین میباشند، از سویِ هَنگَمِۀِ (اتحادیه) اروپا به اجرا درآمد. این آروایش ها در برگیرندۀِ به یَخ بستن ِ دارایی هایِ بانکِ ملی ایران و جلوگیری از رفت و آمدِ کارگُزاران ِ رَدِه بالا، پِژوهشگران و نمایندگان ِارتشی ِرده بالایِ رِژیم میباشد.

"بانکِ ملی ِایران، که از بُن، بانکِ دولتی است، بُزُرگترین بانکِ بازَرگانی ِکشور میباشد. این بانک دارایِ 45000 کارمند و 3000 شاخه در سراسر ِجهان است؛ دارایی این بانک رویه هم رفته 59$ میلیارد دولار برآوَرد میشود. شاخه هایِ آن در اُروپا در روسیه و در امارات عربی به تَرابُردِ (نقل و انتقال) پولی ادامه میدهند، همانگونه که چو اُفتاده است، شاخه هایِ آن در اُروپا نیز به اینکار میپَردازند"، هَفته نامۀ آلمانی ِ پُرهَنایش (پُرنفوذ) اِشپیگل (Der Spiegel) بتازگی گُزارش داده است.

فشاری که از سویِ آمریکا بکاربسته میشود، هَنایش ِ (تأثیر) کمی در واپسین سال ها داشته است. "در سال 2007، صادرات آلمان به ایران از €3.35 میلیارد یورو به 2.21€ ($3.23) میلیارد یورو فُروکش کرد"، آن هَفته نامه گفته است. جمهوری اسلامی ایران همکنون برایِ انجام داد و ستدهایِ بازَرگانی به روسیه (Russia)، چین (China) و دیگر کشورهایِ آسیایی روی آورده است، که هیچگونه نِگرانی در بارۀِ بُلند پروازی هایِ جمهوری اسلامی ندارند.

"بنا بر داده هایی که از سویِ یک دَفتَرِ دولتی آلمان برایِ رِسیدگی به بازرگانی ِ برونمرزی رسیده است، چین (China) گُنجایش ِ داد و سِتَدِ بازرگانی ِ خود با ایران را از سال 2005، از $10 میلیارد دولار (€6.5 میلیارد یورو) به $18.5 میلیار دولار (€11.9 میلیارد یورو) دو برابر افزایش داده است،" از سویِ هفته نامۀِ اشپیگل (Der Spiegel) گفته شده است.

بنا بر همان نوشتار، پاکستان و هندوستان مراوده هایِ بازرگانی ِخود را با رازمان ِ (رژیم) ملاها گُسترش داده اند، و همچنین داد و سِتَد با کشورهایِ عربی از راه کَندآبِ (خلیج) پارس خیلی افزایش یافته است. افزون برآن، خیلی از کشورها در آسیا و اروپا، ولی همچنین آمریکا، راه هایی را برایِ دور زدن ِآراوایش ها (تحریم ها) از راه میانجیگران (واسطه ها)، و باهَمان ها (شرکت های بازرگانی) که وابسته به ملاها هستند پیدا کرده اند. بیشتر ِ این باهَمان ها (شرکت های بازرگانی) در بَرزَن ِ (منطقه) کَندابِ پارس جای دارند. بِنَگَر میآید که این آرویش ها (تحریم ها) نمیتوانند ملاها را به بازایستاندن ِ بُلندپروازی هایِ هسته ای شان وادار کُنند.

از سویِ دیگر، شاید اروپا بدنبال ِ راه هایِ سازش با مُلاها میگردد، تا مراورده هایِ بازرگانی ِ دو وَر (دو جانبه) با آنها برپا کُند. ما میدانیم که با وجودِ گُزارش هایِ هراس انگیز در بارۀِ زیر ِپا گُذاشته شدن ِ پیوستۀِ هوده هایِ هومَنی (حقوق بشر) از زمان ِانقلابِ اسلامیِ ایران، بهرۀِ اروپا از واردات، رویه هم رفته به بیش از 40% رسیده است.

از زمانیکه برنامۀِ پنهان ِهسته ایِ ایران دَرَفشان و آشکار شده است، داد و سِتَدِ اروپا هتا (حتی) افزایش یافته است. برنامۀِ پادِهبانی (حمایت) از تروریسم و دستیابی به فنآوریِ هسته ای، برایِ زمان ِدرازی از سویِ اروپا ندیده گرفته شد، در هالیکه (حالیکه) تا اندازه ای از سویِ روسیه پُشتیبانی میشُد.

راستینگی (حقیقت) این است که مُلاها پیوسته آروایش ها (تحریم ها) را که پیآمدِ کمی برایِ رازمان ِ (رژیم) آنها دارد، ندیده میگیرند، با وجودیکه ترازداریِ (اقتصاد) ایران در هال (حال) ایستادن از پویش است. بهایِ خواربار افزایش مییابد، بیکاری به مرز 30% رسیده است، ولی احمدی نژاد همانگونه که پیمان کرده بود مردم ِ ِتنگدست را از درآمدهایِ نفتی بهرهمند نَساخت. با این وجود رازمان ِ(رژیم) مُلاها سرمایه گُذاری در ترور، در دستیابی به جنگ ابزار هسته ای و در فرآوریِ (تولید) موشک هایِ خُشکاد پیما (قاره پیما) ادامه میدهد.

در ادامۀِ نُخُستین جنگِ آمریکا با عراق در سال ِ1991، سازمان ِملل آروایش هایی (تحریم هایی) به زمان ِ 13 سال بر این کشور پَذیراند (تحمیل کرد)، با این وجود صدام حسین از سُتوهیدن (تسلیم شدن) خودداری کرد. آروایش ها (تحریم ها) نتوانستند خودکامۀِ عراق را بگونۀِ وزین، ناتوان کُنند، ولی تنگدستی، کمبودِ دارو و مَرگ و میر ِکودکان ِشیرخوار را افزایش داد. اینچنین آروایش هایی (تحریم هایی) میتوانند دَرآیش هایِ (تاثیر های) همانندی بر همبودگاه (جامعه) شهروندی ایران بگُذارند. آرواییدن ِ (تحریم کردن) نیازهایِ پایه ای همانند مواد غذایی یا داروهایِ پِزِشکی زمینه هایِ درخوری برایِ رُستن ِ (رشُد یافتن) تبهکاران و مافیا فراهم میآورند، همانگونه که این نمونه ها در دوران ِجنگ، بین ایران و عراق پیش آمدند.

بتازگی، 100 فَروند هَواپیمایِ اسرائیلی به بُلَندیِ 1400 متر بر فراز ِمدیترانه در خاستگاهِ بخشی از یک رَزمایِش ِاَرتِشی به پَرواز درآمدند. در پَرواز، آنها به دُرُستی همان دَرازراهی (مسافتی) را پُشت سر گذاشتند که ناگزیر هستند در زمان ِ تازش به پایگاه هایِ اَتُمی ایران در شهر نَتَنز، به پیمایند. جمهوریِ اسلامی ِایران گُزارش از شلیکِ موشکهایِ آزمایشی خود داد که دوربُردِ آنها اسرائیل را زیر پوشش میگیرند. در پیآمدِ آن، یک تازش ِهوایی ِشایش پَذیر (امکان پذیر) به ایران میتواند بگونۀِ شایان ِ اوسکاری ( قابل توجه ای) به زیرسازی هایِ شهرها آسیب برساند و بسیاری از ایرانیان بیگُناه را کُرپانی (قربانی) کُند، در هالیکه (حالیکه) رازمانِ (رژیم) مُلاها به شایمندیِ (احمتال) زیاد همۀِ کارها را برایِ ادامۀِ هَستی ِخودش سازماندهی خواهد کرد.

جمهوری اسلامی پایگاه هایِ اَتُمی خود را در سَراسَر ِ کشور و در میان ِشهروندان پراکَنده است تا مردم را بجایِ سِپَر ِهومَنی (انسانی) در برابر هرگونه ِتازش ِهوایی بکارگیرد. از اینرو، هر گونه نیشگَریِ (جرّاحی) هوایی که بخواهد از سویِ اسرائیل یا آمریکا بیآغازد، بیگُمان هزاران آدم ِبیگُناه را خواهد کُشت. هر دویِ این فراپیشی ها (اقدامات)، هم یورِش ِارتشی و هم آروایش هایِ (تحریم های) تِرازداریکِ (اقتصادی) کور، به مردم و زیرساخت هایِ میهنی بیشتر آسیب خواهند رساند تا به ساختار ِمَجدِ (قدرت سیاسی) رژیم. برایِ جمهوریِ اسلامی مَهین (مهم) نیست که بهایِ گَزافی برایِ سِتیهَّندِگی (لجبازی) و یک دندگی ِ خود پَرداخت کُند تا اینکه بخواهد از غنی سازیِ اورانیوم دست بردارد. و آنها برایِ آرام کردن ِ تَنش هایی که در پیش هستند، همچنان بر فَراخواستِ (ادعای) خود که "راَکتورها تنها برایِ پاسُخ به نیازهایِ شهروندی برپاشده اند"، ادامه خواهند داد.

ولی برنامۀِ جایگُزین چیست؟ آیا آروایش هایِ (تحریم هایِ) جهانی میخواهند دَرآیشی (تأثیری) برجای گُذارَند؟ آیا ژایشی (شانسی) برایِ گُشایش ِ این گِرهگاه و بُن بستِ پیش آمده با مُلاهایِ ستیزه جو، وجود دارد؟ آیا کشورهایِ "گروه شش" میتوانند به راهکاری برسند؟ آیا یک تازش ِارتشی راهکار ِپایانی خواهد بود؟ پاسُخ به همۀِ این پُرسش ها اَنگَرِه مَن (منفی) خواهد بود. تازمانیکه سازمان ِملل تلاش نکُند که مُلاها را بگونۀِ راسته (مستقیم) کیفر بدهد، -- بجایِ پادفَره دادن (کیفر دادن) به مردم ِایران که همکنون ناگُزیر از برتابیدن ِ (تحمل) این رژیم خودکامه میباشند – یک راهکار ِ خَرَدمندانه دَمِدَست (قابل دسترسی) نمیباشد.

ولی، سازمان ملل میتواند نمونه هایِ گوناگونی از آروایش ها (تحریم ها) را بر جُمهوری اسلامی به پَذیراند (تحمیل کُند):

1. سازمان ِملل میتواند نمونه هایِ زیر پا گُذاشته شُدن ِهودۀِ هومَنی (حقوق بشر) از سویِ جُمهوری اسلامی ایران را که در 29 سال گُذشته انجام شده اند، زیر زره بین ببرد و بَرجسته کُند. بویژه، رسیدگی به کُشتار ِهَمگانی ِزندانیان ِکشورمداریک (سیاسی) در تابستان ِ 1988، را در دستور کار بُگذارد؛ با همان بُنپایه هایی (قواعدی) که دادگاه نورنبورگ (the Nuremburg Court) به کمکِ آنها نازی هایِ آلمان را به گُرم (جُرم) کُشتار ِ هومَنی (انسانیت) ایراخت (محکوم کرد).

2. سازمان ِملل میتواند درخواستِ به یَخ بستن ِهمۀِ دارایی هایِ کارگُزاران ِ رده بالایِ جُمهوریِ اسلامی ِ ایران، و بُنیادهایِ وابسته را بدهد. و هَمچنین سازمان ملل میتواند فرمان ِبَستن ِکانون هایِ اسلامی، سازمان هایِ ترازداریک (اقتصادی)، رسانه هایِ گروهی، و نهاد هایِ وابسته به پادو هایِ ایران در جهان را بدهد.

3. سازمان ملل بایستی که هر گونه برنامۀِ تازش ِ اَرتِشی به ایران و یا آروایش ِ ترازداریک (تحریم اقتصادی) بر ایران را به کِنار گُذارد. آروایش ِترازداریک کور و یک تازش ِاَرتِشی ِشایش پذیر (امکان پذیر) به ایران تنها به آماج ِبُنیادگرایان ِ اسلامی در ایران کمک میکند. از این چشماَنداز (منظر)، جُدا از کالاهایِ اَرتِشی، فیاری (صنعتی) و شاید نفتی، داد و سِتَدِ دیگر کالاها با ایران نبایستی که اَندَرواییده شوند (به تعلیق در آیند). براستی، همۀِ آن نمونه هایِ آروایش هایِ (تحریم های) بَرشِمُرده شده در بالا به تاشِش ِ (ایجادِ) یک هَنایش ِ(تأثیر) روانی مهین (مهم) کُمک میکنند. این هَنایش (تأثیر) به مردمی که زیر فشار هستند گُرمک (جرأت) میدهد تا آنها بتوانند درگیری های ِدادورانۀِ (منصفانه) خود با رژیم ِخودکامۀِ اسلامی در ایران را به اُوزوارند (توجیه کُنند).

سازمان ملل همچنین میتواند برنامۀِ پیرامونگیری (محاصرۀِ) فروش ِ نفت جُمهوریِ اسلامی را به پیش ببرد:

1. پیرامونگیریِ (محاصره) نفت، بجایِ آروایش هایِ (تحریم های) ارتشی و یا ترازدازیک (اقتصادی)، میتواند یک برنامۀِ بُرَندۀِ (قاطع) جایگُزین باشد. این برنامه میتواند از توانمندکردن ِدوبارۀ نیروها و سازمان هایِ سرکوبگر ِ رازمان (رژیم) اسلامی در راستایِ زیر فشار گذاشتن ِ مردم ایران و سِیجیدن (بخطر انداختن) آرامش و آشتی جهانی، جلوگیری کُند.

2. صادراتِ نفتِ خام و وارداتِ نفتِ پالایش شده از هِندوستان از تنگۀِ هُرمُز گُذَر میکُند، جاییکه یک ناو ِ جَنگی با پَروانه و فَرمان ِسازمان ملل میتواند رَوَندِ جریان ِ نَفت از این آب راه را بازدارد.

بنا بر گفتۀِ وَزارتِ نفت، کشور باید هر روز 15 ملیون لیتر بنزین وارد کُند تا به نیاز داخلی پاسُخ دهد. پیش از اینکه گیره بندی (جیره بند) وَرزانیده شود (اِعمال شود)، برآوَرد ِ نیاز داخلی 75 ملیون لیتر بنزین در روز بود، که 36 ملیون آن وارد میشُد. در بارۀِ پیرامونگیریِ (محاصرۀِ) بنزین، باید گفته شود که کاربری (مصرف) آن میتواند سخت هَناییده شود (تحت تأثیر قرار بگیرد).

درآمدِ جُمهوریِ اسلامی ِ ایران از نفت 70% میباشد. بخش ِبُزُرگی از این درآمد میهنی برایِ بهتر شُدن ِزندگی مردم سرمایه گُذاری نمیشود. نفت در دَستِ مُلاها تنها انرژی برایِ تباه کاری، رشوه خواری و فشار بر مردم را میفراهمد (تأمین میکُند) تا اینکه بخواهد که ابزار ِوَخشارش (توسعه) برایِ مردم باشد. کوتاه سُخن، درآمدِ نفت نغش (نقش) مَهینی (مهمی) در زندِگی روزمره مردم بازی نمی کُند؛ راستی این است که دانگِ (سهم) آماس ِپولی (تورم) و بیکاری افزایش مییابد، در هالیکه (حالیکه) مرز بینوایی و تنگدستی پایین میرود.

باژگونه (برعکس)، بُنیادها و نهاد هایِ اسلامی، با درآمدهایِ نفتی همانند قارچ شتابان رُست (رشُد) گُسترش مییابند. نفت تنها آبِشخور ِ نهادین (اصلی) برای فراهمیدن ِ (تأمین کردن) هزینه هایِ سدها و هزاران نیرویِ سرکوبگر ِ شده است ؛ از سپاه پاسداران و بَسیج گرفته تا ولگردان رُخ پوش (نقاب دار)، نیروهایِ ریش و پشم دار و یا چادر بسر، اَرازل و اوراش، پُلیس " امر به معروف و نهی از منکر" ….. و افزون بر آن بُنمایۀِ (منبع) پولی بُزُرگی است برایِ فَراپیشی هایِ (اقدامات) رژیم در راستایِ بجاآوردن هزینه هایِ تِروریست هایِ جهانی و اسلامی.

با وجودیکه، ایران چهارُمین صادر کُنندۀِ بُزُرگِ نفتِ خام در جهان میباشد، این کشور از گُنجایش ِبَسنده (کافی) برای پالایش ِنفت در راستایِ بجا آوردن ِ نیاز هایِ داخلی بنزین، برخوردار نیست. مُلاهایِ واپسگرا توانایی ِپالایش ِنَفت را ندارند، از اینرو آنها گیره بندیِ (جیره بندی) بنزین را به اجرا در آوردند تا خریدارها را زیر کُنترُل بگیرند، و از بالارفتن ِ بَهایِ بنزین ِوارداتی نیز جلوگیری کُنند. هندوستان نفتِ خام ایران را وارد میکُند و پس از پالایش ِآن، نفت پالایش شده را به ایران صادر میکُند.

دیدگاهِ پیرامونگیریِ (محاصرۀِ) نفت، در خاستگاۀِ یک ابزار ِجنگی در برابر ِ خودکامگی، میتواند کامگار (موفق) و بُرنده باشد. بدون ِ درآمدِ نفت، رازمان ِ(رژیم) مُلاها میتواند از هم فروبپاشد. کارپَرهیزیِ (اعتصاب) باهمان ِ (شرکت) ملی نفتِ ایران، کاروندِ (عامل) نهادین (اصلی) در فروپاشی ِ رازمان ِ (رژیم) شاه بود؛ این شِگِرد میتواند جُمهوری اسلامی ایران را نیز سرنگون کُند.

فروش ِنفت برایِ فراهم آوردن ابزار ِجنگی در دستِ بَسیج، پاسداران و یا حزب الله در لُبنان برایِ پاسداری از رژیم دَدمنشانۀِ جمهوری اسلامی، تنها در پرستش ِ (خدمت) آماج ِ مولاها میباشد. مُلاها نگرانی در بارۀِ نابودیِ دارایی هایِ کشور و یا ابزارگَشتگی (سواستفاده) از آنها را ندارند. آنها فَرآوری (تولید) نفت را بالا میبرند، برایِ اینکه آماج ِخود را بجا آورند. از راه پیرامونگیری (محاصرۀِ) نفت، میتوان نفتی را که بَرهیخته نشود (استخراج نشود)، برایِ یک ایران ِآزاد پس از سرنگونی رژیم ِخودکامۀ جمهوریِ اسلامیِ ایران، در خاستگاه یک سرمایۀِ دست نخورده، پس انداز کرد. این سرمایه کمک خواهد کرد تا کشور، آسیب هایِ وارد شده بدستِ مُلاها را بازنَهِش و جُبران کُنند. همچنین این سرمایه پایندانی (ضمانتی) برایِ کامیابی و رَخشارش ِ (توسعه) ترازداریِ (اقتصاد) میهنی (ملی) پس از رژیم ِمُلاها خواهد بود.

ما میدانیم که ترازداریِ (اقتصاد) بهم پیوستۀِ جهان، به نفت وابسته میباشد. جهان فیاری (صنعتی) خَریدار نهادین (اصلی) سوخت میباشد. با وجودِ بهم پیوستگی هایِ ژَرف ِ ترازداریک (اقتصادی)، آنها همیشه در هماهنگی با یکدیگر نیستند. اروپا به شَوَندِ داد و ستدِ بیش از اندازه و مَزَن (شدید) با ایران با یک چنین پیرامونگیریِ (محاصرۀِ) نفت در ناسازی با (برعلیه) ایران، میپَتکارد (مخالفت میکُند). اروپا پس از انقلابِ اسلامی همکاری هایش را با ایران ادامه داد.

جمهوری اسلامی ایران از تروریسم پُشتیبانی میکُند، و برنامۀِ اَتُمی ایران، بِنَگَر نمی آید که نغش (نقش) مَهینی برایِ اروپا بازی کُند. دانگ و بهرۀِ اروپا از وارداتِ ایران همکنون به 45% افزایش یافته است. مراوده هایِ بازَرگانی اروپا با ایران هتا (حتی) از زمانی که برنامۀِ پنهانی هسته ای ِ ایران دَرفشان و آشکار شده است، بیشتر گُسترش یافته است. اروپا 40% از نفت ایران را وارد میکُند – بازماندۀِ آن میرود به ژاپُن (Japan)، چین (China) و دیگر کشور های آسیایی.

سازمان ِکشورهایِ صادر کنندۀِ نفت اُپک (OPEC)، که ایران هموندِ آن میباشد، میتواند فَرآوری (تولید) را بالا ببرد؛ پیرامونگیریِ (محاصرۀِ) نفت در ناسازی با ایران نمی تواند دستمایه ای برایِ زیان رساندن به ترازداریِ (اقتصاد) جهانی و یا جلوگیری از رُست (رشُد) آن شود.

مُلاها به سِیج (خطر) پیرامونگیریِ (محاصرۀِ) نفت پی بُرده اند؛ آنها تلاش خواهند کرد که با ابزارگشتگی (سواستفاده) از بهایِ کمابیش گرانِ نفت، تا آنجا که میتوانند نفت بفروشند، هتا (حتی) زیر ِبهایِ بازار. آنها در سال ِگُذشته به کرۀِ جنوبی سفارش ِ تانکرهای ِ نفتی دادند تا رفت و آمد کشتی هایِ نفتی را افزایش دهند و در پی آن گُنجایش ِ تَرابَری نفت را به 11 ملیون تُن تا سال 2010 برسانند.

چیزی به اندازۀِ 20% از درآمدهایِ نفتی، راسته (مستقیم) بگونۀِ پرداختِ کُمک هزینه ها یا دستمزدِ کارمندان ِدولت به جیب مردم میرود (کمابیش 3 میلیون). نفت کمترین درآمدِ مردم، زیر فشار این آماس پولی ِ (تورم) نابود کُننده میباشد.

مُلاها میانجیگرهایِ (واسطه های) فَرهودی (واقعی) نفت میباشند. نفت سرمایۀِ مافیایی پدرخوانده رفسنجانی ِ تبهکار و خانوادۀ او شده است. آنها میتوانند هزینۀِ سوختِ ماشین فرارسانی (تبلیغاتی) را بفراهمند (تأمین کُنند) تا از تَنشی که در ایران سُهِش میشود (احساس میشود) بکاهند، و کاروندِ (عامل) نهادین (اصلی) را که مردم از هَستی آن در رنج میباشند، بپوشانند. به اینگونه، درآمدِ نفت میرود به شماره بانکی ِ سازمان هایِ سرکوبگر، ماشین هایِ فراراسانی (تبلیغاتی) و سازمان های تروریستی در جهان.

جُمهوری اسلامی ایران نگران است و آسوده نیست، مُلاهایِ نامردُمیک (مورد تنفر مردم) مَجد (قدرت سیاسی) را با زیر ِفشار گذاشتن ِ مردم نگه داشته اند. اگر بهایِ نفت بگونۀِ ناگهانی فرواُفتد، رژیم ِسَرکوبگر درآمدِ استوار ِ و پایدار ِخود را از دست میدهد و گرفتاریِ بزرگی در سرمایه گذاری بر رویِ ماشین سرکوبگرش در راستایِ ادامۀِ فشار بر شهروندان و کمک هایِ پولی به ترروریسم جهانی پیدا میکند.

اگر پیرامونگیریِ (محاصرۀِ) نفت، در خاستگاه یک ابزار ِجَنگی ِنو برایِ فشار بر ایران، به شَوَندِ (علت) ناسازگاری هایِ هَسته ای جُمهوری اسلامی با باختر ورزانیده شود (اعمال شَوَد)، این شِگِرد میتواند جُمهوری اسلامی را بیشتر آسیب پذیر کُند. پیشبُردِ این برنامه میتواند هم زمان کُمک به از دست رفتن ِ بُنمایۀِ (منبع) درآمدی کُند که ملاها آنرا هزینۀِ نهاد هایِ سرکوبگراشان میکُنند. برخی ویزارِشگران (مفسرین سیاسی) باور دارند که این یک ژایش ِ (فرصت) دادورانه ای است برایِ ایرانیان که این آفت را به چالش فراخوانند.

جُمهوری اسلامی ِ ایران را نمی توان به یک ساختار ِسادۀِ خودکامگی کاهش داد. این یک رازمان ِ(رژیم) بی اندازه سَنگدِل میباشد، که از یک همبودگاهِ (جامعۀِ) واپسگرایِ قبیله ای، که ریشه در دوران تاریکی و بُت پرستی عرب دارد، اُلگوبرداری (تقلید) میکُند. میزان ِژَنوَری (جنایت) جُمهوری اسلامی ایران مرزهایِ بهَنجار (عادی) را درنوردیده است، برایِ نمونه؛ با یک فرمان ِخُمینی چَند هزار زندانی ِکشورمداریک (سیاسی)، که بَرخی نونهالان نیز در میان آنها بودند، در تابستان 1988 کُشتار ِهَمگانی شُدند.

از زمان ِپاگرفتن ِرازمان (رژیم) ملاها، سد هزار ایرانی زندان شده اند، شکنجه شده اند، ناگزیر از پَتِت (توبه) شده اند، یا بدون ِ دادرسی به دارکشیده شده اند. ملیون ها ایرانی ناگُزیر از رها کردن کشور ِ خود و در باختر پناهنده شده اند.

چهرۀِ جانورخویِ و سنگدل ِ رازمان ِ(رژیم) مُلاها بکُمکِ اُوزوارشی (سانسوری، توجیه ای) که در رسانۀِ گروهی ِدولتی میشود، پنهان میماند. از این گُذَشته، به پاس دستگاهِ هایِ فَرارسانی ِ (تبلیغات) جهانی که رازمان (رژیم) خودکامۀِ ملاها در دَست دارد، یک گروه از "روشنبین هایِ" خودفروخته، روزنامه نگاران ِمزدور و تور ِرسانه هایِ گروهی اسلامی دست بکار هستند تا بادپَروایی ِ (بیتفاوتی) جهان را در پیوند با بدبختی ِمردم ِایران، سازماندهی کُنند.

بهترین فَرنود (دلیل) برایِ بکاربستن ِ پیرامونگیری (محاصرۀِ) نفت در ناسازی با این رازمان (رِژیم)، نبودِ هر گونه برنامۀِ خَرَدمندانۀِ جایگُزین از سویِ سازمان ِ ملل میباشد. هتا (حتی) با وجودیکه زیان ِپهلویی (جانبی) از این پیرامونگیری ِ (محاصره) بازرگانی برایِ کشورهایی که خود این برنامه را به پیش میبرند، میتواند بی اندازه باشد، به اینگونه که این کشورها خود آسیب ببینند، گُزینش ِدیگر، آروایش هایِ ترازداریک (تحریم های اِقتصادی) خواهد بود، اگر که جَنگ نباشد.