واژه ها، مکان ها، انسان ها و ... هر یک بار خاص خود را به همراه دارند .

وقتی از مسجد و کلیسا می گوئیم، در ذهن مان عده ای را می بینیم که در آن مشغول دعا و نیایش هستند .

 وقتی از پادگان سخن می رانیم، ارتش بنظرمان می آید .

 وقتی از چماق، چاقو ، زنجیر و قمه سخن به میان می پاید، ناخود آگاه چماقداران لباس شخصی های جمهوری اسلامی، جلوی چشم مان مُجسم می شود .

 وقتی نام زیبای دانشجو را زمزمه می کنیم، عده ای دختر و پسر جوان، کتاب به دست ، جلوی چشمانمان ظاهر می شود، و وقتی دانشگاه را به زبان می آوریم، دانشجویان را در آن می بینیم.

 وقتی قبرستان را بیاد می آوریم ، همراه آن ، سکوتی مر گبار در افکار مان

طنین می اندازد، از این رو شاید، قبرستان بدون سکوت مرگبارش، معنایی ندارد،همانطور که دانشگاه درکشورهای دیکتاتوری،بدون دانشجوی مبارزش، مفهومی ندارد .

 دیکتاتور زمانه تصمیم گرفت، توسط اوباش اراذل اش، دانشگاه را به گورستان، دانشجویش را مُرده، و فضای انقلابی آنرا، به سکوت مرگبار تبدیل کُند .

 دسته قمه زنان تابوت بدست، که معلوم نیست مرده ای در آن باشد! مانند سگ، بوی اربابشان را حس می کُنند، و وحشیانه به دانشگاه، دانشجو و علم و خرد، حمله ور می شوند .

 دانشگاه امیر کبیر مورد خشم و غضب دیکتاتور زمانه قرار می گیرد، ولی باز مانند 18 تیر، این فرزندان غیور میهنمان ، در برابر هحوم وحشیانه آنها با دست خالی ولی با ایمانی پولادین، دلاورانه از حریم دانشگاه و نام پُر افتخار خود دفاع می کنند .

 خامنه ای، ای مُجری اعدام ،

تو شاهرودی، مُجری سنگسار ،

ای رفسنجانی غارتگر سرمایه های مردمی ،

تو احمدی نژاد، پاسدار حکومت قمه و چماق حزب الله ،

 ای خاتمی مکار، که دوباره، برای حفظ این نظام فرهنگ کَُش و خواباندن مبارزات رو به گسترش مردم دربندمان علیه این نظام جنایتکار، پا به میدان گذاشته ای ،

 و تو ای ملای نفرین شده از سوی خالق ات،

هیچ از خود سئوال کرده ای،

که چرا، الله ات، وسیله اعدام ات را، بر سرت گذاشته است !؟

 همانطور که سی سال به سرعت گذشت، بترسید از فردایی خیلی زود که شما خائننین، جنایتکاران و اوباش اراذل جمهوری اسلامی، در حالیکه به سر و مغزتان می کوبید، در مقابل همین دانشجویان مبارز امیر کبیر و همچنین مردم به ستوه آمده زانو زده وبا عجز و ناتوانی به زبان مادری تان فریاد برمی آورید:

ال عَفو ، ال عَفو ، ال عَفو ...

 رقص مرگ شما آدم کُشان فرا رسیده، این را باور کُنید، بزودی دانشجویان مبارز و مُتعهد شاهد این صحنه خواهند بود، و آنگاه رقص شما عزیزان، چه زیباست .