این جوانان که گه گدار با استفاده از کول خود و بعضا با اسب و قاطر و در پاره یی اوقات نیز با ماشین به حمل اشیایی همچون چای , شکر و غیره مشغول می شوند, از طرف نیروهای مرزبانی ی رژیم اسلامی ایران به عنوان کاسب کاران غیر قانونی از آنان یاد می شود و به همین دلیل از طرف این نیروها مورد هجوم غیر انسانی قرار می گیرند و اکثر اوقات و به صورت روزمره جسم خودشان و همچنین حیوانات بارکشی که برای این امر به کار گمارده می شوند و در جاده ها نیز وسایل نقلیه شان, مورد اصابت گلوله نیروهای رژیم ایران قرار می گیرد و سالانه دهها و حتی صدها تن از این کاسبکاران, یا جانشان را از دست می دهند, یا زخمی می شوند و یا از لحاظ اقتصادی متحمل خسارات بس فراوان و کمرشکن می شوند. 
این برخورد نیروهای رژیم با کاسب کاران مرزی طی ی سال های اخیر با انتشار بیانیه و نامه اعتراضی و هشدار و غیره و ... مورد انتقاد سازمانهای حقوق بشری داخلی و بین المللی قرار گرفته و از این طرق به گونه یی متوالی و همیشگی از رژیم خواسته شده, که از برخوردهای مغرضانه با این طبقه کم درآمد و زحمتکش خودداری کرده و به این جنایات سهمگین که حق امرار معاش و گذران شهروندان مرزنشین را به شدت مورد تعارض قرار می دهد و نقض می کند, پایانی بخشد, اما متاسفانه گوش دست اندرکاران و بانیان این برخوردها تا بحال به این درخواستها و هشدارها بدهکار نبوده و سیر روزمرگی شواهد انکار ناپذیر این جنایات حاکی از آن است که این مساله بالفعل و تا زمان موجودیت جمهوری اسلامی, لاینحل باقی خواهد ماند و به قوت خود هم اکنون نیز باقی ست.
عوامل فراوانی باعث می شود که نسل جوان مرزهای کوردستان به این شغل پر مخاطره روی آورند و همچنین به دلیل مسایل عدید که وجود دارد اکثر فجایعی که علیه این قشر زحمتکش رخ می دهد بازتاب فراوانی ندارد و عمدتن در اختناق و سکوت این جنایات به وقوع می پیوندد.
دلیل عمده این مساله که چرا مرزنشینان کوردستان به شغل کولبری و کاسبکاری بر سر مرزها که کاملن واقف و آگاه بر این مساله نیز هستند که جانشان با خطرات جدی روبرو می شود, روی می آورند این است که, رژیم مرکزی ایران همیشه و طی ی چند دهه گذشته به دلیل خصومت و سر دشمنی که با مردم ایران و علل خصوص کردها دارد و همیشه از این مساله می هراسد که در کردستان سرمایه گذاری کند, به همین دلیل به بهانه های واهی بسان اینکه مبادا این سرمایه از طرف نیروهای مخالف و احزاب کوردستانی تصرف شود و با متکی شدن به این استدلالات پوچگرایانه, نه از طرف دولت و نه از طرف اشخاص و نهادهای خصوصی سرمایه گذاری هنگفتی در کوردستان صورت می پذیرد و اگر سرمایه گذارهای خارجی نیز برای این امر پای به میان بکشند, آنان را از سرمایه گذاری در مناطق کردنشین منصرف می کنند و این دکترین غیر معقول و غیر منطقی رژیم که همیشه از منظر امنیتی به کردستان می نگرد باعث شده که کردستان از لحاض صنعتی پیشرفت چندانی نکرده و موقعیت شغلی به اندازه کافی و حتی به میزان حداقل نیز برای ساکنان این دیار فراهم نشود و مردم بی بضاعت و علل خصوص طیف جوان برای امرار معاش به شغل کذب و نگران ننده کولبری و کاسبکاری بر نوار مرزی روی آورند و طبق آخرین آمار منتشریه بیش از 60% جوانان کردستان برای پیدا کردن کار آوره اقلیم کردستان می شوند و در این منطقه نیز با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می کنند.
و دلیل انعکاس نیافتن اخبار و اطلاعات مرتبط با جنایات رژیم اسلامی که علیه کولبران و کاسبکارن رخ می دهد این است که, رسانه های غیره کورد به ندرت از این مساله سخن به میان می آورند و گه گدار فراموش می کنند که مساله یی به عنوان مساله ی کولبران کورد در ایران وجود دارد و از این قضیه غافل می شوند که روزانه این قشر تهی دست مورد هجوم و درنده خویی نیروهای رژیم اسلامی قرار می گیرند و همچنین بازتات داخلی و خارجی ان مسئله به میزان کافی صورت نمی پذیرد و تنها رسانه های کورد زبان از این مسئله سخن به میان می آورند و از پشتیبانی کافی و کارآمد برخوردار نیستند. همچنین باید گفت که, حتی یک نهاد و سازمان وجود ندارد که مختص به خود مشکلات و گرفتاریهای کولبران باشد و از حقوقشان در مقابل تعرضات رژیم دفاع کند و به همین دلیل جمهوری اسلامی از این فرصت استفاده می کند و در برابر این قشر بی دفاع که تنها جرمشان دست یازیدن به لقمه نانی شرافتمندانه برای خود و خانواده هایشان می باشد, بصورت متداوم در دام کمین و تعرضات بی رحمانه نیروهای رژیم گرفتار می شوند و برای امرار معاش در شباهنگام سرد و سوزان زمستان و در روزگاران گرم و طاقت فرسای تابستان, بی مهابا زحمت می کشند و تلاش می کنند و پیدا کردن نان در این مناطق به قیمت جان است .