تکلیف این کنگره از قبل روشن است. از ابتکار برگزاری این کنگره تا هژمونی بلامنازع نمایندگان احزاب ناسیونالیست کرد در ترکیه و عراق در این کنگره، تا میزبانی آن توسط احزاب حاکم در کردستان عراق، همه بروشنی گویای جهت گیری راست و ناسیونالیستی آن است.

قرار است احزاب مختلف ناسیونالیست در کردستان از کشورهای مختلف از جمله احزابی از کردستان ایران در آن شرکت کنند و با حضورشان به آن مشروعیت بدهند و به همگان اعلام کنند که "احزاب مختلف کرد" گرد هم میایند تا سیاست و پیام صلح و سازش خود با حکومت های منطقه و استراتژی واحد خود برای گرفتن سهمی در قدرت بنام "خلق کرد" را اعلام کنند. در واقع قرار است بارزانی و احزاب مدافع این سیاست٬ آنرا به سیاست همه احزاب شرکت کننده در کنگره تبدیل کنند.

این سیاستی است که فی الحال پ.ک.ک در ترکیه در پیش گرفته است. سیاست احزاب مشابه در سوریه هم روشن است. آنها از یک سال قبل و بر متن فضای جنگ و بی ثباتی سیاسی در سوریه٬ در یک توافق و هماهنگی غیر رسمی با رژیم بشار اسد بخش زیادی از مناطق کردنشین سوریه را تحویل گرفته اند. احزاب ناسیونالیست کرد عراق نیز از اوایل دهه ۹۰ میلادی در سایه حمله آمریکا به عراق و جنگ اول خلیج در شمال عراق صاحب یک "حکومت منطقه ای" شده اند. احزاب ناسیونالیست در این سه کشور در واقع سیاست های تاکنونی خود را یکبار دیگر در این کنگره رسمیت میدهند. تنها جایی که این پیام باید بوسیله احزاب شرکت کننده در این تجمع عملی گردد و این "استراتژی واحد" به سیاست آنها هم تبدیل شود٬ کردستان ایران است. پ. ک. ک که خود وارد مذاکره با دولت ترکیه شده است میخواهد سایر احزاب هم جنبشی او نیز سیاست مشابهی اتخاذ کنند و با این سیاست پیام دوستانه خود را به جمهوری اسلامی بدهد. احزاب حاکم در کردستان عراق نیز بدلیل منافع سیاسی و اقتصادی خود به رابطه دوستانه با جمهوری اسلامی و دولت ترکیه نیاز مبرم دارند. قبلا پژاک به عنوان شاخه ایرانی پ.ک.ک طی نامه ای به خامنه ای همین سیاست مذاکره و آشتی و تعهد خود به آن را اعلام کرده است. سوال این است آیا احزاب دمکرات و کومله در کردستان ایران هم حاضرند به این سیاست تن بدهند؟

مسئله کرد و ستم ملی در کردستان یک امر واقعی است. سالیان طولانی است که مردم کردستان مورد ستم و سرکوب دولتهای مرکزی قرار گرفته و هزاران نفر قربانی این سیاست ها در ایران٬ عراق٬ ترکیه و سوریه شده اند. اما ناسیونالیسم کرد ربطی به مبارزه برای رفع ستم ملی و آزادی و رفاه این مردم ندارد. برعکس، آنها موجودیت خود را بر تداوم شکاف های ملی میبینند و با هدف سهم خواهی، یک روز مشغول جنگ با حکومت های مرکزی و یک روز سازش و یا همکاری با این دولتها و دولتهای همسایه بوده اند. حتی در کردستان عراق که ۲۲ سال است حکومت را بدست گرفته اند، تجربه ای جز تداوم فساد و فقر و بیحقوقی و تبعیض برای مردم نداشته اند. هدف آنها از برگزاری کنگره ملی کرد نیز ادامه، تقویت و بسط همین اهداف ارتجاعی و افق بی سرانجام در اوضاع پس از انقلابات و تحولات اخیر منطقه و جهان است. آنها از یکطرف میخواهند با "اتحاد همه احزاب چهار بخش کردستان" موقعیت ناسیونالیسم کرد در چانه زنی و گرفتن سهمی از قدرت در کشورهای مربوطه را بهبود بخشند و از طرف دیگر میکوشند خود را در مقابل توده های وسیع کارگر و زحمتکشی که زیر بار فقر و فلاکت و استثمار و انواع ستم ها و از جمله ستم و تبعیض ملی سر به طغیان و انقلاب برخواهند داشت تقویت کنند. رفع ستم ملی و تحقق خواسته های مردم محرومی که علاوه بر همه مصائب ناشی از سرمایه داری و ارتجاع، به نام کرد نیز تحت ستم قرار دارند، مبارزه و انقلاب و قدرت گیری بلاواسطه خود این مردم است. ناسیونالیسم کرد دقیقا در برابر این راه حل واقعی رفع ستم ملی و تحقق رهایی و رفاه مردم قرار دارد.

اینجا خطاب به یکی از شرکت کنندگان در "کنگره ملی کرد"، یعنی کومله (سازمان کردستان حزب کمونیست ایران) که جریانی چپ و سرنگونی طلب است باید نکاتی را یادآور شد. کومله یا باید مدعی باشد که در این کنگره میخواهد سیاستهای ناسیونالیستی را افشا و نقد کند که این با همراهی و امید به آن ممکن نیست؛ و یا باید خود را هم افق و هم جنبشی آنها بداند. که در این صورت به گذشته و اعتبار انقلابی خود باید پشت کند. مبتکران این کنگره صراحتا اعلام کرده اند که میخواهند حول استراتژی و گفتمان واحد برای جنبش خود و پیام صلح به دولت های همسایه که بخشی از همان استراتژی ناسیونالیستی است٬ این کنگره را سازمان بدهند. سیاستهای تا کنونی کومله اینرا نشان میدهد که پیام صلح و سازش با جمهوری اسلامی ندارد و استراتژی واحدی با ناسیونالیستهای کرد را تا کنون اعلام نکرده است. اما با این حال بجای مقابله و نقد استراتژی سیاسی ناسیونالیستها که اهدافی ارتجاعی دنبال میکنند و مبتکران این سناریو آنرا رسما اعلام کرده اند٬ عملا همراه آنها شده است.

 

مردم آزادیخواه کردستان! کارگران و زنان معترض!

کنگره ملی کرد به رهبری مسعود بارزانی مبلغ سازش و مصالحه با جمهوری اسلامی است. میخواهد بگوید مردم کردستان با جمهوری اسلامی دشمنی ندارند. میخواهد به مردم کردستان اعلام کند که نمونه حکومت آینده آنها در بهترین حالت چیزی مانند شرایط فعلی کردستان عراق است که اکثریت همان مردم از دست مشتی حاکمان دزد و فاسد به تنگ آمده و روزانه در حال اعتراض به وضع موجود هستند. بارزانی و همراهانش تلاش میکنند راه سازش با جمهوری اسلامی را هموار کنند. این سیاستی به غایت راست و ارتجاعی و علیه منافع مردم کردستان است. باید مردم کردستان در مقابل آن بایستند و اجازه ندهند کوچکترین خللی در مبارزاتشان برای سرنگونی جمهوری اسلامی بوجود بیاید.

راه حل مسئله کرد و رفع ستم ملی در کردستان از طریق سازش با جمهوری اسلامی و همراهی دیگر احزاب ناسیونالیست کرد که قرار است یک گفتمان و یک استراتژی واحد سهم خواهی از قدرت مرکزی اتخاذ کنند نمیگذرد. کارگران و مردم کردستان همدوش و همراه سایر مردم ایران فی الحال در حال مبارزه و جدال با حکومت اسلامی سرمایه داران هستند و باید همین مبارزه را تا برپاداشتن انقلاب سراسری شان و سرنگونی کامل جمهوری اسلامی ادامه دهند. راه حل مردم کردستان و کارگران و کمونیستها برای رفع ستم ملی و هر نوع ستم و تبعیض دیگر در جامعه فقط با انقلاب و سرنگونی جمهوری اسلامی و اعمال حاکمیت خود از طریق شوراهایشان میسر میشود. هر سیاست و استراتژی دیگری که بخواهد موضوع سرنگونی جمهوری اسلامی را کم رنگ و یا از دستور خارج کند سیاستی ضد مردمی و همراهی با جمهوری اسلامی محسوب میشود. حکومتی که از هیچ جنایتی در تمام طول حاکمیتش علیه مردم کردستان و کل مردم ایران فروگذار نکرده است قابل مذاکره و صلح و سازش نیست.

حزب کمونیست کارگری با قاطعیت اعلام میکند که کارگران و مردم کردستان ایران که بیش از سه دهه سرکوب و جنایت حکومت اسلامی را با گوشت و پوست تجربه کرده اند، زیر بار این توطئه ها نخواهند رفت. حزب کمونیست کارگری همراه با مبارزات آزادیخواهانه مردم کردستان و بویژه جنبش کارگری تلاش های ارتجاعی و ضدمردمی را با توجه به وزنه قدرتمند چپ و کمونیسم در کردستان ایران و بر متن فضای سرنگونی که بر کل ایران حاکم است، نقش بر آب میکند و تلاش ناسیونالیستها برای ایجاد فضای سازش و مماشات با جمهوری اسلامی را به بی آبروئی هرچه بیشتر برای این احزاب تبدیل خواهد کرد.

 

زنده باد مبارزات آزادیخواهانه مردم برای سرنگونی جمهوری اسلامی

کمیته کردستان حزب کمونیست کارگری ایران

٧ مرداد ۱٣۹۲، ٢٩ ژوئیه ٢٠١٣