غرق گشتگان نه تنها به هر تخته پاره بلکه به دم یک نهنگ هم میتوانند چنگ اندازند زیرا غرق شدگی نیز روانشناسی خود را دارد. غریزه کور نجات بهر قیمت، اوج این حالت روانشناختی است. دیشب، میهن ما نخوابید و کمتر ازهمه، آنها که قلبشان برای جنبش سبز و سلامت و ایمنی رهبران آن میطپد.

رژیم کودتا درمانده و وامانده در ندانم کاری های خود، هر بار برای فرار از رسوا شدگی به رسوائی جدید تازه ائی دست میازد. بر کسی نمیتواند پوشیده باشد که سناریوی ابلهانه به آتش کشیدن عکس رهبر انقلاب کار هوادارن جنبش سبز نیست و نمیتواند باشد. برکسی پوشیده نیست که محوری ترین مبحث، در گفتمان سبز، حرکت درچهار چوب نظام است و اینرا نه تنها آقای موسوی و کروبی گفته و تکرار و بر آن تأکید کرده اند، بلکه بسیاری آدم های غیر مذهبی از تیپ نگارنده این سطور نیز با اصراری نزدیک به تعصب، بر حرکت جنبش سبز در چهار چوب نظام، در این راستا قلم زده، بحث کرده و تلاش کرده اند و نمونه های آن زیاد است. مخاطبین امثال من در دعوت به حرکت در چهار چوب نظام نه آن توده جوانان مسلمانی که گوششان به دهان های دیگر و چشمشان به نوشتار های مراجع سیاسی و فکری خودشان است بلکه آن جماعتِ سست مذهب یا غیر مذهبی ای که بیشترشان تا قبل از جنبش سبز با کلیت نظام سر عناد داشتند، می باشند.

اگر رژیم کودتا بوئی از دیانت و اسلام برده بود، باید به موسوی و کروبی جایزه میداد که آنها توانسته اند با طرح گفتمان نوی خود و قرائت غیر خشن از اسلام و نظام اسلامی مورد نظرشان، توجه بسیاری از مخالفین نظام را به ظرفیت های خوب و دموکراتیک آن جلب کنند. رژیم باید بداند ملت ایران، ده ها میلیون جوان و دانشجو را با کمک آدمهای بی چاک و دهنی از قماش آخوند احمد خاتمی و حسین شریعتمداری نمیتواند بخود جلب کند. این موسوی و کروبی بودند که با جلب ده ها میلیون جوان، زن ، دگر اندیش غیر مسلمان و.. به جنبش ماهواً اسلامی سبز، یک ذخیره شکست ناپذیر برای نظام حاکم فراهم کردند.

ولی رژیم کودتا بجای تشکر از ایندو طرح حذف آنها را چیده است و نشان میدهد که رژیم نه دغدغه اسلام را دارد و نه امام و خود نظام را. دغدغه رژیم قدرت است و ثروت همین و همین.

فعالین دانشجوئی و دانشجویان سبز کمترین انگیزه ائی برای این خود زنی که عکس رهبر انقلاب را بسوزانند نداشته اند. صدا و سیمائی که توانسته است از آتش زدن عکس امام عکس بگیرد، باید بطور قطع عکس فاعل و مرتکب شونده را نیز داشته باشد.

مسئول مربوطه صدا و سیما، آن خبرنگاری که این صحنه را از تلویزیون پخش کرده، مخبری که این عکس را تهیه کرده است باید مرتکبین این کار را بشناسند و باید معرفی کنند.

برای هیچ بچه ائی حتی نمیتواند جای تردید باشد که این سناریوی ابلهانه در ستاد های کودتا و احتمالاً با چراغ سبز برخی از سران بسیج و سپاه تنظیم و ابلهانه به اجرا گذاشته شده است.

بنظر نگارنده این سطور سران جنبش سبز، فعالین این جنبش باید خواهان رسیدگی یک ارگان بی طرف برای روشن شدن این قضیه شوند تا سیه روی شود آنکه دراو غش باشد.

اگر مقامات هم بخواهند این قضیه را بخوابانند آقای موسوی و کروبی نباید اجازه دهند این قضیه به فراموشی سپرده شود. افشای این توطئه ابلهانه به مردم ایران و به آنها که دردرون ساختارقدرت هنوز با شرف خداحافظی نکرده اند نشان خواهد داد که کودتا چیان بخاطر حذف رقبای خود، از آتش زدن عکس پیشوای انقلاب که هیچ بلکه از به آتش کشیدن کعبه هم ابائی ندارند.