در دوران برو بروی کمونیسم و بویژه نوع روسی آن، مفهوم امپریالیسم خبری، همانند بسیاری مفهوم سازی های هدفمندانه ی ایدئولوژک دیگر، برای بسیاری، به یک باور خدشه ناپذر اعتقادی تبدیل شده بود. این در حالی بود که که پهنه ژورنالیسم در جهان، تا حد زیادی، عرصه کنترل نیروهای چپ لیبرال و یا چپ بود. و این اقتضای این حرفه است البته تا آنجا که به کشور های دارای دموکراسی نوع غربی مربوط میشد و میشود.

اما امروز در میان همهمه سیاسی ناشی از حمله کماندوهای اسرائیلی به یکی از کشتیهای کمک های «خیریه ی» نیرو های صلح و حقوق بشر و همبستگی با مردم غزه، ما با یک پوپولیسم ژورنالیستی روبرو شده ائیم که حتی خود دولت اسرائیل را هم آچمز کرده است. اگرمفهوم امپریالیسم خبری روس ساخته برای توجیه هر آنچه با مذاق ما روسوفیل ها جور در نمی آمد ساخته و جا انداخته شده بود، بدون اینکه جِرم و جوهر قابل ملاحظه ائی از واقعیت داشته باشد، پوپولسم خبری ای که امروز در اطراف مظلومیت و معصومیت غزه، حماس و در تحسین پشتیانانشان و البته به کمک پتر و دلار های نفتی، راه افتاده است، تا آنجا به یک واقعیت و باور مسلم و غیر قابل پرسش شده است که کمتر کسی از خود میپرسد: اولاً، آیا راه دیگری برای ارسال این کمکها وجود نداشت؟ چرا نیروهای اسرائیل فقط به ناو ی حمله کردند که جمعیت ترک اسلامی مرتبط با حماس، در آن با آرایش و آمادگی رزمی حضور داشتند ؟

روزنامه وال استریت ژورنال در شماره چهارم ژوئن خود ، در گزارشی از حادثه، از جمله مینویسد: « …اعضا بنیاد خیریه انسانی ترکیه » (سرنشینان کشتی مورد حمله ـ م) با نشان دادن تمایل خود برای درگیری، خود را از سایر فعالین گروه کمک های انسانی در راه، جدا کردند.». .. » رهبر ـ آِی اچ اچ* بنیاد ترکیه ای خیریه ی کمکهای انسانی ـ بلنت ایلدریم در یک مصاحبه تلویزیونی زنده به خبرنگاران در قبرس اظهار داشت: «ما حتی با کارد هم مسلح نیستم، ولی ما اجازه نخواهیم داد سربازان اسرائیلی در این کشتی پیاده شوند». … آقای ایلدیمیر میگوید این نه نفری که در کشتی «ماوی مرمره» کشته شدند اعضای گروه وی بوده اند : « نه شهید ما، بما تحویل شد ». هنگامی که جنازه نه شهد تحویل شد، جمعت حاضر« بانگ الله اکبر» برداشتند.

وال استریت ژورنال ادامه میدهد: « این واقعیت که همه این نه نفر به « آِ اچ اچ» بنیادخیریه ترکیه تعلق داشتند، و کشتی مورد حمله تنها کشتی از کاروان کمکها بود که سرنشینان آن درگیری با سرباازان اسرائیلی را بجای مقاومت مسالمت آمیز و منفی برگزیدند، تردید ناظرین را به انگیزه این گروه در کمک به شکستن صرف و ساده ی محاصره نوار غزه و کمک به مردم آنجا برمی انگیزد». ….. «سخنگوی دولت ( امریکا ـ م) پی .جی کرولی میگوید : ما میدانیم که نمایندگان آی اچ اچ طی سه سال گذشته با مقامات بالا ی حماس در ترکیه، غزه و سوریه ملاقات داشته اند. این امر برای ما نگرانی زیادی را در بر دارد ….».

… « وی افزود ولی این گروه خیریه از نظر دولت امریکا ، مثل حماس تروریست تلقی نمیشود.» …

زبان خاص اظهار نظر ها و واکنش های فعالین بنیاد خیریه کمک انسانی به غزه اگر برا ی بسیاری اروپائیان و ساکنین آنسوی جغرافیای دنیای اسلام حاوی هیچ پیامی جز کمک انسان دوستانه به مردم بیچاره و در محاصره قرار گرفته شده غزه نباشد، برای ما مردم افعی گزیده ایران که با کُد ها ی زبان خاص بنیاد گرایان دینی، که تا حد بنیاد گرائی ابزاری هم تنزل یافته است آشناست ، معنایی جز دور زدن محاصره دریائی غزه زیر پوشش کمک های بشر دوستانه ندارد. دورزدنی که با کاروان دارو ، پوشک شیرخشک، پستانک و اسباب بازی بچه شروع میشود تا پس از شکستن دیوار محاصره، زیر پوشش کمکهای انسانی، راه را برای کاروان کشتی حامل جنگ افزار و انواع موشک های بردِ کوتاه به غزه بگشاید.

تراژدی قضیه در این نیست که این جنگ افزار های معالاً قاچاق شده به غزه سربازان اسرائیلی را میکُشد، حتی در این هم نیست که مردم عادی، مدارس، بیمارستاانهای اسرائیل را هدف میگیرد بلکه در این است که پارادکسال، خود صلح را نشانه میرود. هر موفقیت حماس در شکستن دیوار محاصره، دودش ، در درجه اول، بچشم نیروهای واقعاً صلح دوست و آرامش جوی نوار غزه میرود. این بخش از مردم غزه نه نصیبی از آن کمکهای سخاوتمندانه ی ایران دیده اند و نه از« این» کمکها خواهند دید زیرا، این حماس است که بر توزیع این قبیل کمکها نظارت دارد و با استفاده از همین ابزار هم در کنار شکنجه گاه ها و جوخه های اعدام و زندان، قدرت و اراده خود را بر مردمی که روزگاری آنرا برگزیدند ، تحمیل اراده میکند.

حماس و حزب الله در جریان جنگ با اسرائیل ، مردم بیگناه، خانه های آنان، بیمارستانها، مدارس و هر جایی را که میتوانستند به استحکامات نظامی و سپر بلای خود تبدیل کنند، تبدیل کردند تا پس کوبیدن آنها توسط اسرائیل از آنها برای خود معصومت آفرینی کرده مظلوم نمایی کنند . آنها بر خلاف کنوانسیون ها ی ژنو در مورد مقرارات جنگی در ارتباط با غیر نظامیان ، مردم عادی و غیر نظامی را به خاکریز دفاعی خود تبدیل کردند و امروزه برآنند تا احساسات صلح جویانه و انسانی مردم دنیا و فعالین صلح را به سپر جنگی خود برای شکستن محاصره دریائی خویش تبدیل کنند. اگر موفق شوند این حماس است که پوزه صیهونیسم را به خاک مالیده است و اگر قربانی دهند این اسرائیل است که در این میان رو سیاه از آب درآمده، جنایتکار معرفی میشود.

نگارنده این سطور در جایگاه یک هوادار صلح و مدافع حقوق نقض شده مردم فلسطین، مخالف جدی تبدیل این تراژدی به حربه سیاسی دردست موکلین دروغین مردم فلسطین است و رویکرد اسرائیل را به لحاظ سیاسی و با رعایتِ سیاست معطوف به صلح در این منطقه و در این مورد اخیر درست نمیداند ولی در عین حال از جنبه اخلاق مدرن سیاسی با این پرسش روبروست که تا کجا میتوان به ضرب تهدید چماق بی توجهی به حقوق انسانی مردم بیگناه اینجا و آنجا و صلح ، در برابر تروریسم عقب نشست.

رسانه های دنیا در این چند روز تا توانستند با پیروی از ژورنالیسم پوپولیستی نظرات موافقان کاروان استتار شده با آرم صلح را به غزه منعکس کردند ولی صدای آن زن بیچاره ای** را که در مصاحبه ائی کوتاه در غزه به یک خبر نگار گفت: من اظهار نظر نمیکنم، صاحب دو بچه هستم و باید به تنهایی خرج آنها را در آورم چون شوهرم را حماس بجرم «فتحی» بودن اعدام کرد و تا بحال هم خیری از این کمکها ندیده ام! کمتر کسی شنید. ژورنالسیم غافلگیر شده ی امروز دنیا، در نوسان بین پو پولسیم، جهت نسیم بازار خبری و و ظیفه درست ژورنالیستی در پس جنجالگری سیاسی افتاده است. کسی جرئت نمیکند بگوید این کاروان، هرچند از طرف بسیاری فعالین بی غل و غش صلح همراهی میشد ولی در پس پرده، کاروان جنگ بود سر کاپیتان آن حماس، حزب الله وحکومت ایران بودند.

و تا آنجا که به دولت اسلامی اردوغان مربوط میشود ، با این جانب گیری خود، راه را برای تعرض سیاسی و عقیدتی بنیاد گرائی دینی در ترکیه هموار کرد همچنان که نواندیشان دینی ما در زمان خود راه آیت الله خمینی را گشودند.

IHH*

مخفف ترکی نام بنیاد خیریه ایی پشت سر تدارک کاروان کمک به غزه.

** به نقل از گزارش خبری رادیوی کانال یک سوئد

www.iranesabz.se