میترا پورشجری دختر این زندانی سیاسی در مورد آخرین وضعیت پدرشان به کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی چنین می گوید: پدرم 11ماه است که به دلیل فشارهای جسمی و روحی سکته قلبی کرده و در حالیکه پزشک بیمارستان دکتر قلی زاده تشخیص دادند که نیاز به عمل قلب باز دارند او را بدون هیچ توجهی به زندان برگرداندند و تا حال هیچ اقدامی برای قلبشان صورت نگرفته.نزدیک یه ماه پیش مشکل ورم پروستات ایشون به مرحله حادی رسید و به تازگی و از برکات زندان و شرایط نگهداری عزیزانمون در فلاکت بارترین حالت خود،پدرم با سرگیجه و تهوع و در نهایت با عدم تعادل مواجه شده و در روز 13 مرداد در حالیکه حالش بهم میخورد به بهداری زندان انتقال داده میشود و دکتر پژمان عادلی برای تشخیص این مشکل تجویز سریع ازمایش چربی و قند خون میکند که با توجه به خراب بودن دستگاه تجزیه خون داخل زندان و نیاز شدید به این ازمایش مانند دفعات گذشته با انتقال پدرم به خارج زندان مخالفت میشود و گفته میشه باید با این بیماری ودارا شود تا شاید مسِیولین زندان مرحمت کنند و دستگاه را درست کنند.همه این مشکلات در حالیست که طی ماههای پیشین تمام پزشکان زندان همچون فرهنگ،امجدی ،قلی زاده تایید کردند که پدرم قادر به ادامه تحمل کیفر خود نیست و باید سریا مورد مداوا قرار گیرد.
دختر این زندانی سیاسی در ادامه نسبت به شرایط ندامتگاه مرکزی کرج که پدرش در آنجا به سر می برد افزود: “زندان ندامتگاه كرج بند سياسي ندارد و پدرم در ان زمان تنها زنداني سياسي بود كه به انجا تبعيد شد.پدرم در ميان زندانيان خطرناك و شرور بسر ميبرد و تاجايي كه دوبار مورد حمله انها قرار گرفته و بطور نمونه شبها در ميان دو نفر كه يكي مادر خود را به قتل رسانده و ديگري بچه خواهر خود را تكه تكه كرده ميخوابد.در اين زندان بيشتر زندانيان مواد مخدر مصرف ميكنند و تعادل روحي ندارند و پدرم امنيت جاني ندارد و جدا از اين ،مشكلات شديد بهداشتي بيداد ميكند. اوضاع داخل زندان چه از نظر رواني و بهداشتي هرروز بدتر ميشود تا جايي كه عده اي بايد در راهروها و درميان فاضلاب بخوابند و تمام تعمير و فراهم كردن وسايل گرمايش و سرمايش به عهده خود زندانيان است و به تازگي به بهانه پيدا كردن گوشي موبايل به درون اتاقها وحشيانه حمله ميكنند و تمام مواد غذايي و وسايل انها را زير پا له ميكنند.”
محمدرضا پورشجری (سیامک مهر) وبلاگ نویس زندانی ۵۱ ساله، ۲۱ شهریور ماه ۱۳۸۹ در منزل مسکونی خود در شهر کرج بازداشت شد. او پس از بازداشت به سلول‌های انفرادی زندان رجایی‌شهر منتقل و مدت هفت ماه مورد شکنجه و آزار و اذیت قرار گرفت که این فشار‌ها موجب آسیب‌های جسمی بر روی وی گردید.
گفتنی‌ است که این وبلاگ نویس زندانی، از بیماری‌های متعددی هم‌چون ناراحتی قلبی، ضعف بینای، دیسک کمر، نارسایی کلیوی، درد معده و همچنین سوء تغذیه رنج می‌برد.