بدیهی ست کشتار و قتل انسانها هر کجا و در هر زمان که باشد امری ناپسند است که دلم آدمی را به درد میآورد.در روزهای اخیر درگیری ارتش مصر با طرفداران محمد مرسی منجر به کشتار صدهاتن از طرفین شد.تخریب کلیساها و دیگر اماکن مذهبی غیر مسلمانان توسط نیروهای اخوان المسلمین نیز بار دیگر عدم پایبندی و احترام این گروه به دیگران را ثابت نمود.به هر روی حاصل این درگیریها کشته و زخمی شدن انسانها بود که بسیار دلخراش است.در این میان آنچه مهم بود واکنش فوری و شتابزده مقامات آمریکائی ست.وزارت دفاع و خارجه بلافاصله در محکومیت این حوادث عکس العمل نشان دادند و امروز نیز در فاصله کمتر از ۲۴ ساعت باراک حسین اوباما سخنرانی نمود. و کشتار اسلامگرایان را محکوم کرد و ضمن نکوهش شدید ارتش مصر خواستار پایان دادن به درگیریها شد.او نگفت که ارتش به دنبال در خواست بیش از ۲۵ میلیون مصری که نمیخواستند کشورشان تبدیل به ایرانی دیگر شود مرسی را بر کنار کرد.او نگفت که طرفداران اخوان المسلمین شورش کرده و ارتش را تهدید به درگیری مسلحانه کرده بودند.او هیچ اشاره یی به تحرکات و جا بجایی اسلحه در روزهای اخیر در صحرای سینا و از طریق کانالهای زیر زمینی اخوان المسلمین نکرد.او سراسیمه فقط به ارتش و دولت مصر تاخت.او اگر خجالت نمیکشید شاید
خواستار باز گشت مرسی به قدرت هم میشد
حال پرسش این است:آقای باراک حسین اوباما شما در سال ۱۳۸۸ کجا تشریف داشتید؟زمانی که میلیونها ایرانی در اعتراض به تقلب در انتصابات ریاست جمهوری به خیابانها آمدند و وحشیانه توسط دژخیمان خامنه یی به خاک و خون غلتیدند کجا بودید؟چرا زمانی که جوانان ما در کهریزک مورد تجاوز قرار گرفتند سکوت کردید؟چرا آن موقع که ایرانیان در خیابانها رسما از شما درخواست کمک کردند ساکت ماندید؟چرا آن زمان این مساله را امری داخلی در ایران دانستید و گفتید در امور داخلی دیگر کشورها وارد نمیشوید؟آیا خون انسانها از نظر شما تفاوت دارند یا چون اخوان المسلمین مورد پشتیبانی شما است این چنین سرآسیمه شده اید.باز جای شکر دارد که در آمریکا کنگره و سنا رئیس جهور را کنترل میکنند واگر نه خدا میداند شاید ایشان به جمهوری اسلامی در راه اتمی شدن کمک هم میکرد.به هر روی باز هم ثابت شد آمریکا و اروپا تا حد ممکن حافظ اسلام گراها در ایران و مصر و دیگر مناطق هستند.
ما در راه آزادی ایران فقط باید به نیروی خود تکیه کنیم و بس.
پاینده ایران و ایرانی
امیر حسین مهدی ایرایی
بیست و پنجم مرداد ۱۳۹۲
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید