رفتن به محتوای اصلی

اتحاد سکولار – دمکرات های جمهوریخواه درآینده ای نزدیک
30.08.2013 - 07:51

حضور نمایندگان چند سازمان جمهوریخواه  سکولار-دمکرات و پاره ای از کنشکران برجسته سیاسی و اجتماعی درهمایش چهارم  "اتحاد برای پیشبرد سکولار –دمکراسی در ایران" که در هفته گذشته در شهر شیکاگو برگزار گردید ، و قطعنامه پایانی آن همایش که خبراز اتحاد زود آیند جمهوریخواهان سکولار –دمکرات ایران را در بر داشت ،  نور امیدی را در دلهای بسیاری از ایرانیان آزادیخواه وعدالت جو که ازتفرقه و پراکندگی نیروهای دمکراسی خواه ایرانی درخارج ازکشور رنج میبرند روشن ساخت و این امید را برانگیخت که از این پس جنبش های اجتماعی و مدنی در داخل ایران از حامیان نیرومندی در خارج از کشور برخوردار خواهند شد .

همایش اخیر سکولار – دمکرات های جمهوریخواه ، برای اهداف و پرژوه های زمان بندی شده ای که نشست دو روزه مذکور در دستور کار خویش قرارداده بوده ، آنرا از سایرهمایش ها و کنگره های بحث برانگیزی ، که هرازچندی دراینجا و آنجا و با نام سکولار دمکراسی برگزار شده و میشود متمایز میسازد ، در پیامی که آقای کورش زعیم از داخل کشور برای این همایش ارسال داشته است ، ایشان بدرستی به این نکته نیزاشاره کرده که در واژه "دمکراسی" سکولاریسم نیز نهفته است و نیازی به ردیف کردن صفات مختلفی برای واژه دمکراسی خواهی نمیباشد . اما بگمان نگارنده این سطور ، استفاده از واژه هائی ازقبیل: جمهوریخواهی و سکولار – دمکراسی ، از طرف این سازمانها ،  بمنظورنشان دادن تمایز خودشان از سایر احزاب وگروههای سیاسی است که با اهداف و مقاصدی دیگری ازاین نام هااستفاده و یا سوءاستفاده مینمایند .

بدون اینکه وارد حوزه زبانشناسی شویم ، واژه های "دمکراسی" و "جمهوری" گرچه گرفته شده ازدو زبان یونانی و عربی است اما هردو واژه ، ما را رجوع میدهد به حکومتی که درآن مردم حاکم برسرنوشت خویش باشند ، ودردنیای مدرن چنین حکومتی فقط برآن دسته از رژیم هائی میتواند اطلاق گردد که شهروندان یک کشور، بدون هیچگونه تبعیض جنسیتی ، مذهبی ، قومی و نژادی ، بتوانند از حق انتخاب کردن و انتخاب شدن در یک انتخابات آزاد ، برای تعیین حکومتگران و مدیران جامعه برخوردار گردند . حال در دنیائی که کشوری هائی مانند کره شمالی وسوریه ، با حکومتهای دیکتاتوری و موروثی که کوچکترین اثری از دمکراسی درآنها وجود ندارد و خود را هم جمهوری وهم دمکراتیک مینامند ، ویا جمهوری فقاهتی اسلامی که تبعیض آمیزترین سیستم حکومتی درعصرحاضراست و نام جمهوری را برای خود انتخاب کرده است ، میتوان حدس زد که امروزه تا چه حد از دو واژه دمکراسی و جمهوری سوء استفاده شده و میشود .

سوءاستفاده از واژه دمکراسی و جمهوری ، محدود به حکومت های خودکامه و دیکتاتوری نمیگردد ، چه بسا احزاب و گروههای سیاسی نیز که خود را هوادار دمکراسی و جمهوریخواه معرفی مینمایند ، و ساختار تشکیلاتی و روابط درون گروهی شان ، نه براساس انتخابات  و روابط دمکراتیک درون تشکیلات ، بلکه براساس باند بازی و رابطه مریدی و مرادی واطاعت کورکورانه و روابط طایفه ای استوارگردیده است ، از دو واژه دمکراسی و جمهوری سوء استفاده نموده و مینمایند . خانم رؤیا طلوعی از کنشکران سیاسی و مدافعان حقوق بشر، و از دعوت شدگان به همایش چهارم سکولار – دمکراتها ، در سخنرانی خود به درستی ازروابط غیر دمکراتیک ، تبعیض آمیز و اطاعت کورکورانه در درون بسیاری از احزاب و گروههای سیاسی ایران که همگی ظاهراً جمهوریخواه و دمکرات و دارای رهبران مادام العمرمیباشند ، پرده برداشت و خاطرنشان کرد که : کسانی که امروزنمیتوانند در درون حزب و تشکیلات خود دمکراسی را رعایت کنند و انسانهای دمکراتی را تربیت کنند ، اگر فردا درایران به قدرت برسند ، چگونه میتوانند دمکراسی و حقوق بشرو عدالت اجتماعی را رعایت کنند؟!

متأسفانه سابقه بسیاری از احزاب و سازمانهای سیاسی سنتی ایران ، پیشینه روشنی را از ساختار تشکیلاتی دمکراتیک و مدرن و روابط درون حزبی دمکراتیک و غیر تبعیض آمیزارائه نمیدهد ، و شاید بخاطروجود چنین پیشینه ای از احزاب وسازمانهای سیاسی سنتی ایران بوده است که برخی از نهادهای مدرن سیاسی و اجتماعی از جمله "اتحاد برای پیشبرد سکولار-دمکراسی درایران" ساختارتشکیلاتی خود را بر پایه هرنفر یک رأی و انجمن ها و نهادهای دمکراتیک باورمند به یک منشور برآمده از اعلامیه حقوق بشر قرار داده اند . ناگفته نماند که چنین ساختاری به مذاق برخی ازشخصیت ها و رهبران محافل و گروهها که برای خود بیش ازحق یک رأی قائل هستند خوش آیند نیست ، این شخصیت های خود شیفته و خود مرکز بین ، با بضاعت ناچیز خود در امرسابقه فعالیت سیاسی و مبارزه با دیکتاتوری سابق و لاحق ، درذهن خویش ، خود را در چنان مقام رفیعی از دانش سیاسی و اجتماعی مینشانند که گوئی دیگران موظف اند بافته های ذهنی آنان را به عنوان "حقیقت مطلق" و نوشته های مقدس برسر و چشم نهند ! و اگر کسی جرأت کرده و برخیال پردازی های چنین شخصیت های آشفته فکر، که خود را به رهبری دسته و گروهی نامتجانس و سرگردان بالا کشیده اند انتقادی وارد سازد ، آنگاه است که رهبرخود شیفته و خود مرکزبین با اتهام زنی وبرچسب زنی به مقابله با منتقدین خود وارد میدان میشود وبرپیشانی هرکس که برخلاف او فکر کند ، مُهراصلاح طلب و خادم جمهوری اسلامی میکوبد!

براستی چه کسی میتواند از اتحاد ، همگرائی و وحدت پاره ای از نهادهای سیاسی و مدنی و پایان یافتن خرده کاری ها ، دوباره کاری ها و آزاد شدن نیرو وانرژی گروههای کوچک و پراکنده برای انجام کارهای بزرگ تر شادمان نگردد؟ بجز حکومت اسلامی و بیت فاسد خامنه ای که ازشکل گیری یک اپوزیسیون متحد و فعال و چالشگر هراس دارد ، چه کسی میتواند از اتحاد سازمانها ونهادهای سکولار –دمکرات و جمهوریخواه نگران و ناراحت باشد ؟ چرا برخی از شخصیت های خود شیفته و خود محور درمغاکی کوچک ، خود را چنان گرفتار کرده اند که تصور مینمایند  فقط حول رهبری و شخصیت آنان است که اتحاد سکولار – دمکراتهای ایران ،  ممکن و مشروعیت پیدا میکند ! راستی جواز شیخوخیت و علم داری سکولار-دمکراسی ایران ، از کدام "پیرطریقت" به اینان رسیده است که هنوز جوهرتوافقنامه  سازمانها و نهادهای جمهوریخواه و سکولار – دمکرات خشک نشده ، کارزار تخریب و اتهام زنی این خود شیفتگان و متولیان "سکولایسم" علیه گروههای مذکور آغازمیگردد!

کلام آخر: تجربه ی 34 سال تفرقه و پراکندگی نیروهای آزادیخواه و دمکراسی طلب ، این واقعیت انکار ناپذیر را بروشنی آشکار ساخته است که متحد شدن دهها حزب و گروه وسازمان سیاسی ، با ایدئولوژیهای گوناگون ، گرایش های فکری و سیاسی مختلف  و ارزیابی ها و تحلیل های گوناگون از جمهوری اسلامی و چگونگی مبارزه برای پایان بخشیدن به حکومت مطلقه ولایت فقیه ، امری است محال و غیرممکن ، ولی اتحاد و همگرائی گروهها و سازمانها و جریان هائی که قرابت فکری و عملی بیشتری با یکدیگر دارند و شیوه های واحدی از مبارزه را برای عقب نشاندن و سرانجام برچیدن حکومت مطلقه فقیه پیشنهاد میکنند ، امری است شدنی و ممکن . بعبارت دیگر برای حرکت در مسیر وحدت ملی ایرانیان ، چاره ای نیست مگر اینکه نخست خانواده های هم فکر و هم عمل ، ستاد مشترک خود را تشکیل دهند ، برای مثال احزاب و گروهها و شخصیت های چپ و معتقد به مارکسیسم – لنینیسم – مائوئیسم و غیره ، بهتراست که ابتدا به پراگندگی خود خاتمه دهند ، همینطور گروههای سلطنت طلب و مشروطه خواه ، ملی – مذهبی و اصلاح طلبان غیردولتی و غیره وغیره ، بعنوان گام نخست بهتر است که ابتدا  صفوف خود را از تفرقه و پراکندگی بیرون بیاورند و ستاد واحد و مشترک خود را تشکیل دهند ، تا درمرحله دیگرقادر گردند با نیرو و امکانات بیشتری به همکاری با سایر جریان های آزادیخواه بپردازند .

 توافقنامه چند تشکیلات ونهاد سکولار – دمکرات جمهوری خواه برای تحقق بخشیدن به اتحاد و وحدت در میان خود ، بنظر میرسد که در بستر چنین اندیشه ای شکل گرفته است که اگر چنین باشد میبایستی به این گروهها تبریک گفت و سایر نحله های فکری را هم تشویق نمود که برای خاتمه دادن به تفرقه خود و ایجاد ستاد مشترکی از همفکران خود ، این نمونه ی موفق را درنظر داشته باشند .

7 شهریور 1392

29 اوت 2013   

      

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

کیانوش توکلی

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.