این نامه برای انتشار در اختیار فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران قرار داده شده است. متن نامه به قرار زیر می باشد:

وزیر  اطلاعات:

می خواستم این رازنامه را مستقیما به حضورتان بفرستم اما به خاطرم آمد که در طی سالهای اسارتم در زندان، بارها به مقامات عالی رتبه حکومت عریضه داده ام اما مزید بر آزارم گردید، لهذا نامه ام  را به صورت سرگشاده به محضر تاریخ معاصر فرستادم که شما نیز برگی از تقویم ایران زمین هستید و آن را ملاحظه خواهید نمود.

برادر صنفی، وزارتخانه ای را تحویل گرفته اید که به ساواک شاه آبرو داده و همه بی آبروئی های گذشته را بی رنگ نموده است. این اسیر درحال احتضار، آلبوم جنایات وزیر و معاونین و عوامل مربوطه می باشم، اگر می خواهید به عملکرد سربازان گمنام امام زمان واقف شوید به این موزه جاری و ساری فجایع آنها مراجعه نمائید. اسناد و مدارک فعالیتهای دینی مبرای از سیاست این حقیر در چندین مجلد کتاب و صدها نوار فیلم و کاست و سی دی موجود است و کلاسهای درسی و مجالس ادعیه ام  نه به صورت مخفی و پنهانی بلکه در استادیومهای ورزشی، منعقد می گشت که جای هیچگونه ابهام و شبهه ای باقی نمی گذاشت.

اما ماموران امنیتی و اطلاعاتی آن وزارت آنقدر پرونده کاذب و خیالی و فرضی ساختند تا کار را به اینجا رساندند که مرا وارد سیاست کردند و تبدیل به یک سوژه جهانی و بهانه ای برای کوبیدن رژیم نمودند به طوری که در اولین دیدارم با بازپرس دو در ویژه، نصرت آبادی گفت یک سالی است که وزارت به ما فشار می آورد که با تو بر خورد کنیم اما هیچگونه دلیلی بر این کار نداشتیم.

ابن عم عزیز، در روزنامه ها خواندم که قرار است اوضاع وزارت را اصلاح کنی، نیت خداپسندانه ای است اما در حد شما نخواهد بود بلکه یک جریان بزرگ پنهانی است که به آنجا خط می دهد.

حمله به من و خانواده و یارانم در زمان تصدی محسنی اژه ای صوت گرفت که نوه شش ماهه ام را در بند دویست و نه میزدند تا از مادرش اعتراف بگیرند که روابط من با جورج بوش در چه حدی است!

 مادر پیرم را در آنجا شکنجه دادند تا از بالا و پائین خون دفع می کرد و در دستگردان چند بیمارستان به شهادت رسید و اجازه مراسم تشییع و ختم نیز ندادند. قبر پدرم را که از اکابر مجتهدین پایتخت بود و طی چندین دهه مامنی برای موحدین و محرومین بشمار می رفت و در مسجدش در میدان خراسان دفن بود، خراب کردند حدود پانصد نفر از افرادی  که با من دستگیر کردند از زن و مرد و بزرگ و کوچک را با ابزار ایذائی عذاب نمودند که بعضی از آنها به تدریج مردند و برخی از کشور خارج شدند.

اکنون با این فرزند رسول الله با چنین خدماتی به آرمان نبوی و مکتب علوی و بنیان فاطمی هنوز هم مقابله تخریبی و تضعیفی می نمایند. در خاتمه از آفریدگار مهربان صحت و سلامت همه خدمتگزاران به میهن و ملت را خواستارم.

سید حسین کاظمینی بروجردی

ایران – تهران – زندان اوین

شهریور۱۳۹۲