رژیم اسلامی تنها تعدادی از زندانیان سیاسی را که به ناحق به اسارت گرفته بود، آزاد کرد. مبارک باد آزادی عزیزان ما و حضورشان در کنار ملت و زندان بزرگتری بنام ایران! اقدام جمهوری اسلامی تنها جنبه تبلیغاتی و در چارچوب "نرمش قهرمانانه سیدعلی خامنه ای" قابل تبیین است. مگر زندانیان سیاسی چه می خواهند جز آزادی و سربلندی ایران و ایرانیان؟ 

رژیم اسلامی ناچار است در برابر تهاجم جهانی با پز دمکراتیک عقب نشینی های لاکپشتی سازمانیافته و هدفمند را در دستور کار قرار دهد. جمهوری ضد بشری اسلامی اعتقادی به آزادی اندیشه، تشکل، احزاب و حق ملت ایران در تعیین سرنوشت خود ندارد. از اینرو نمایش "نرمش قهرمانانه" را در دستور کار خود قرار داده است تا از بزرو بحرانی که با سرنوشت حکومت اسلامی گره خورده است بسلامت عبور کند. سیاست آزادی زندانیان سیاسی بر اساس فرمان ملاعلی خامنه ای یادآور عقب نشینی دیکتاتوری شاه و فرمان "ملوکانه" آزادی زندانیان سیاسی می باشد که نه از سر اعتقاد به آزادی بلکه زیر فشار ملی و بین المللی میسر گردید.واقعیت اینست که ملت ایران از آزادی فرزندانش (ستوده ها، محمودیان ها و حتی کسانی که از جنس حزب الله هستند و تا چندی پیش سرشان در آخور حاکمان بود) خرسند است و در آرزوی آزادی همه زندانیان هستند. آزادی زندانیان سیاسی بدون اعاده حیثیت از آنها و نیز برسمیت شناختن هویت سیاسی آنها، معنائی جز عوامفریبی ندارد. آزادی بی قید و شرط همه زندانیان سیاسی، رفع محدودیت های آقایان موسوی و کروبی، و برسمیت شناختن آزادی تشکل های فرهنگی، دمکراتیک، اجتماعی و سیاسی از ابتدائی ترین حقوق ملت ایران است که در 35 سال گذشته توسط رژیم جنایت پیشه جمهوری اسلامی نقض گردیده است.

 

بنابراین؛ آزادی تعدادی از زندانیان سیاسی خجسته باد؛ و تا آزادی همه زندانیان سیاسی از پا نمی نشینیم!