یادداشت از آ.ائلیار

«من اقدام به درج یک مقاله غیر قابل درج کرده ام. چرا که این تنها مقاله ی غیر قابل درجی نیست که از طرف دوستان بدست ما میرسد. مقالات متعدی با این ویژگیها به خود من یا به ایران گلوبال ارسال میشود که نویسندگان ، یکسری مسایل اساسی را ، برای انتشار نوشته ، از نظر دور میدارند. با مطالعه مقاله آدم متوجه میشود که نویسنده درد دارد؛ نظر و اندیشه دارد ، یک «موضوع ضروری» را طرح کرده ولی متأسفانه مقاله قابل درج

نیست. اینجاست که آدم جگرش آتش میگیرد. چرا؟ معمولاً « مسایل را شخصی و گروهی طرح کرده و به اقدامات این و آن میپردازند» چنین نوشته ای غیرقابل درج است. نمیتوانند ماورای پدیده یا پدیده های مشاهده شده را طرح کرده و به توضیح تئوریک قضیه بپردازند. نوشته یشان « کیفیت درگیری فردی و گروهی» مییابد. و یا موضوعات را بدون استدل کافی و با اتهامات سیاسی کنار هم ردیف میکنند. از اشخاص و اقداماتشان نام میبرند که چنین و چنان کردند. درصورتیکه برای مقاله لازم است بدون نام و اقدام، توضیح داده شود که چرا چنین « وضعیتی» پیش میاید؟ از انحراف سخن میگویند ولی اساس « نظری و تئوریک» آنرا توضیح نمیدهند. تنها با نوشتن اینکه فلانی و بهمانی چنین و چنان کردند پس انحراف است ؛ مقاله بوجود میاید. دگردیسی نظری و تشکلی ست . اساس نظری انحرافات و اقدامات بدون نام بردن از اشخاص لازم است. یا نویسنده شعار میدهد. نگرشی را تبلیغ میکند ، و یا با منطق مرغ یک پا دارد چیز مینویسد. و دهها نکات منفی و مثبت دیگر که نباید بیاورد ، و میا ورد ؛ و یا لازم است بیاورد، که نمیاورد. از دوستان خواهش میکنم پیش از نوشتن یک موضوع به مقالات دانشنامه ها مراجعه کرده و به متد نگارش موصوعات دقیق شوند. مسئله طرح تخصی نسبی موضوعات است. این متد ها را باید در تنظیم نوشته بکار گرفت. مقاله نویسی درد دل کردن نیست. اصول و متد و نکات ضروری کار باید -اندکی- رعایت شود. امیدوارم با این توضیح ، و مطالعه نوشته زیرین، روشی برای بهبود کیفیت مقالات دوستان پیدا کنیم که دیگر کمتر با حالت « فاقد وضعیت درج» روبرو شویم . از آراز تبریزی عزیز نیز پوزش میخواهم که نوشته اش را به عنوان «نمونه ای از مقالات غیر قابل درج» مثال زده ام. ایشان در پارگراف اول مسئله را «نظری » و خوب شروع کرده اند، ایکاش همه مسایل را به همین ترتیب از بعد عام و عمومی توضیح میدادند. قسمتهای مشکلدار نوشته با این علامت مشخص شده است[ ]»

دگرديسي درون حركت ملي آذربايجان

آراز تبریزی

اگر اولماسايدي درياجا درديم دردين يوخلوغونو من درد ائده رديم

زماني ميگفتند ما هرچه ميكشيم از دست كمونيست ها « سولچي لار» دردرون حركت ملي ميباشد .اما امروزه شاهد اين هستيم كه خودمان تيشه به ريشه خودمان ميزنيم .كنفسيوس حكيم بزرگ چيني ميگويد « برزگترين ظلم ها در دنيا در حق واژه گان اعمال ميشود » ،با اين جمله انسان به ياد واژه گاني مانند « وطن » ، «ملّت » ، «حركت ملي » و « آذربايجان » مي افتد كه چه ظلمهايي بر اين واژه گان رفته است ، آن هم نه از سوي بيگانه بلكه از سوي خود ما كه ظاهرا دغدغه اين چنين كلماتي را يدك ميكشيم .انگار تمامي اين واژه ها بايد در راستاي منافع شخصي ، طيفي و قبيله اي ما به مسلخ برده شوند .واقعا چرا ؟ هر وقت و از جايي كه كم مي آوريم و هر جايي كه عقده هاي ناگشوده دروني ما ايجاب ميكند ، بايد از كيسه « وطن » ، «ملّت » ، «حركت ملي » و « آذربايجان » ببخشيم ؟

در اين روزها كه جا دارد تمام فعالان ملي در آذربايجان با عبرت گرفتن از حوادث و رخدادهاي نه چندان دور ، به فكر پيدا كردن راههاي جديد براي بر طرف كردن مشكلات موجود باشند با كمال تاسف ديده ميشود كه تمام انرژي آنها براي مسايل پيش پا افتاده صرف ميشود .[[فردي با هماهنگي افراد معلوم الحال ـ كه اين روز ها خود را در قامت يك رهبر و ليدر تمام عيار؟! در درون حركت ملي آذربايجان ميبيند ـ و براي بر هم زدن انسجام نيم بند موجود درحركت ملي آذربايجان دست به اقدامات خودسرانه اي ميزند و با شنيدن جواب قاطع از سوي فعالان واقعي ميخواهد درتبريز جبران مافات نمايد . بار اول عده اي را در تبريز مامور ميكند برايش « امان نامه » بنويسند و اين بار نيز توسط عوامل خودش در تبريز ، جوان ساده دل و پر شور تبريزي به نام هادي حميدي شفيق را تطميع ميكند تا يك هفته بعد از اتمام عروسي خويش در نيمه شعبان ، مراسمي را ترتيب دهد كه در آن افرادي از تمام شهرهاي آذربايجان شركت نمايند .به راستي هدف شخصي مانند هادي حميدي شفيق كه خاندان ايشان كمر در خدمت نظام حاكم بر ايران بسته اند و گوشت و پوست شان از پول و مواجب اين نظام است ، داراي چه نوع گرايشاتي ميتواند باشد ؟ و هدفش از اين خيمه شب بازي ها چيست ؟ جا دارد ايشان درباره رفتار و عملكرد خويش پاسخگوي فعالان ملي آذربايجان باشد و اجازه ندهد كه « آلت فعل » اشخاصي معلوم الحال گردد زيرا اين شخص در حال حاضر با كمك و راهنمايي اربابان خارج نشين خويش در « DAK دونيا آذربايجانلي لار كنگره سي » تحت رهبري صابر رستم خانلي و با نفوذ شخص منحرفي مانند « اژدر تقي زاده » در اركان تصميم گيرنده آن ؛ سعي دارد انديشه منحط و متحجر ايجاد اختلاف در بين صفوف حركت ملي آذربايجان را با استفاده از شيوه هاي غلطي همچون مطرح ساختن موذيانه « دعواي اردبيل ـ تبريز » و دامن زدن به آن از طريق عوامل خويش در تبريز و اردبيل ، به پيش ببرد . وظيفه ملي فعالان ملي آذربايجان است تا ضمن جلو گيري از رشد تفكرات تماميت خواهانه و تفرقه افكنانه در صفوف حركت ملي آذربايجان ، اين جريان انحرافي قدرت طلب و اقتدار گرا را نزد افكار عمومي مورد نقد و بازخواست قرار دهند. ]]جهت روشن شدن افكار عمومي فعالان ملي آذربايجان لازم است نكاتي چند ذكر گردد:[[

1) بانيان تفكر ايجاد اختلاف در بين شهر هاي آذربايجان بايد بدانند در شهر ستار خان ها و باقرخان ها ، هيچ گونه جايگاهي نداشته و نخواهند داشت .و لازم است در محاسبات كوته فكرانه خويش نگاهي به سابقه حركت هاي بوجود آمده در تبريز داشته باشند.

2) گردانندگان تشكلاتي مانند DAK و امثال آن به زعم خودشان درد و دغدغه آذربايجان دارند؟؟!! ولي غافل از اين امر هستند كه آب به آسياب ديگران ميريزند و با جهت گيري هاي ايلي و طايفه اي خويش ، حركت ملي آذربايجان را زير سوال ميبرند .

3) حركت انحرافي در درون حركت ملي آذربايجان از مدتي قبل و با قضايايي مانند « شوراي هماهنگي فعالان ملي آذربايجان » جهت جمع آوري راي در آذربايجان براي كانديداهاي معلوم الحال شروع شده بود اما اين روزها و با درنظر گرفتن اينكه طيف هاي متعدد در درون حركت ملي آذربايجان دچار سردرگمي و سراسيمگي شده اند ، لذا اين جريان با حمايت نهاد هاي خاص در درون ايران و حمايتهاي برخي دول خارجي و آلت فعل قرارگرفتن براي آنها ، در صدد استفاده از اين موقعيت به دست آمده ميباشد .

جا دارد كه عليرغم وضعيت موجود ، فعالان حركت ملي آذربايجان با هوشياري بيش از پيش خود جلوي رشد اين جريان انحرافي را خواهند گرفت .]]