استبداد در هر نوع حکومتی، همیشه با خود، بهترین انسان های مقاوم و مبارز را می آفریند.

مـادر سلاحی (صدیقه) یکی از آن انسان ها بود .

او مادر سه چـریـک فـدایـی خلـق بود که (جواد، کاظم و حسین) برای آزادی، در نبـردی نابرابر با دیکتاتوری نظام پهلوی، سه جگر گوشه خود از دست داد.

روحیه سـرشـار از مبارزه این مادر داغدیده، بعد از دست دادن سه فـرزنـد دلبندش که در دامن او رُشد و تربیت یافته بودند هر گز او را دچار یاس و نا امیدی نکرد و او را در راهی که قدم برداشته بود از پـا نیانداخت.

در ادامـه مبـارزه، دختر و دامادش و همچنین دو فرزند خردسال آنها اسیر استبداد مذهبی شدند.

مادر سلاحی، با گذشت و فداکاری توانست دو فرزند خردسال را با تمام دشواری ها به کردستان برساند.

تمام آن سختی ها و دشواری های مبارزه و همچنین داغ مرگ سه فرزند دلبندش، نتوانست خللی در روحیه این شیـر زن مقاوم و مبارز، بوجود آورد ولی افسوس که مرگ بر او چیره شد و دیگر، آن چهره دوست داشتنی در میان ما نیست.

مـادر سلاحی ها (در سن 88 سالگی روز شنبه 30 نوامبر 2013- سوئد) برای همیشه مـا را تنهـا گذاشت امـا آوای خُـروشـان او علیـه استبـداد، فـرامـوش نشدنیست همچنان که، مـرگ عشق های قـدیمـی، همیشه در خاطره ها ، ماندنیست.

یـاد و راهش گـرامـی بـاد.

                                       یکشنبه اول دسامبر 2013 / استکهلم