دانشجو فرزند زمانه خویش است و جنبش دانشجوئی پیشگام تحولات اجتمائی!

پس از کودتای آمریکائی ـ انگلیسی ٢۸ مرداد ۱۳۳٢ و سرکوب خونین جنبش ملی و دمکراتيک و در حالی که جامعه در تب و تاب حکومت سرنیزه می سوخت، شاه بر آن شد که از نمایندگان کشورهای سازمانده کودتا، ریچارد نیکسون معاون رییس جمهوری وقت آمریکا و دنیس رایت کاردار وقت سفارت انگلیس دعوت کند تا میزبان آنها در تهران باشد. در این هنگام دانشجویان که از زخم تازه جاری بر پیکر جامعه در رنج بودند، متحدا در روز شانزدهم آذر سال ۱۳۳٢ علیه کودتا و سرکوب، علیه معامله نفت و اسلحه که  روند دمکراسی در ایران را گسسته و می رفت که استبداد را بر کشور حاکم کند، به اعتراض برخاستند.

پاسخ محمدرضاشاه و نیروهای سرکوب او به اعتراضات دانشجوئی، گلوله بود. گلوله هائی که سینه مصطفی بزرگ نیا، مهدی شریعت رضوی و احمد قندچی را شکافت و صحن دانشگاه را از خون آن ها رنگین ساخت. با اين کشتار جنبش دانشجویی ایران وارد مرحله نوینی از تاریخ مبارزاتی خود گرديد. بدین سان مبارزه نسل جوان و فرهیخته ایران علیه دیکتاتوری شاه، برای استقلال و آزادی با مبارزات مردم گره خورد و ۱۶ آذر را به نمادی ملی تبدیل نمود.

از آن روز ٦٠ سال می گذرد. کمتر مناسبتی را با چنين قدمتی در تاريخ ايران می توان يافت که جنبش برخاسته از آن هم چنان زنده و پويا باشد. ١٦ آذر و جنبش دانشجوئی در تاريخ ما ماندگار و پايدار ماند و از آن زمان تاثيرات گران باری برروندهای سياسی کشور گذاشت و در شکل دهی جريان های سياسی موثر افتاد. از جمله جنبش فدائی.

جنبش دانشجوئی در دو دهه گذشته هم در تحولات سياسی کشور نقش برجسته بازی کرد که می توان به انتخابات سال ١٣٧٦ و ١٣٨٨ اشاره کرد.

رژيم های استبدادی صدای جوان و خروشان جامعه را برنتافته و همواره لبه تیز حمله و سرکوب خود را متوجه دانشجویان و دانشگاه ها می کنند. اگرحکومت مستبد پهلوی حوادثی نظیر ۱۶ اذر ۱۳۳۲ و اول بهمن ۱۳۴۰ و ۱۳ آبان ۱۳۵۷ و حوادث متعدد دیگر از جمله دستگیری ها، اخراج و زندانی و شکنجه کردن و کشتار دانشجویان و نیروهای مترقی را در پرونده خود دارد، مستبدان تاریک اندیش نظام ولائی حمله به دانشگاه ها را به نام انقلاب فرهنگی آغاز کردند، ۱۸ تیر ۱۳۸۷ و یورش به کوی دانشگاه تهران و اخراج و بازنشستگی اجباری استادان، شکنجه و کشتار گسترده را رقم زدند.

با اين وجود از درون جنبش دانشجوئی، سروهای استواری برخاستند، در مقابل مستبدين سینه سپر کردند و در مصاف با آن ها، رنج و مشقت زندان ها و شکنجه ها را  به جان خريدند و برای رهائی کشور از چنگال مستبدين  رزميدند. استبداد، چه شاه چه شیخ، نتوانست این قلب تپندۀ جامعه را از حرکت باز دارد.

پس از بازگشایی دانشگاه‌ها در دهه ۶۰ از ورود بسیاری از دانشجویان دگرانديش جلوگیری شد. در آن دهه شرط پذیرش دانشجو، تنها کنکور نبود، بلکه از آن دشوارتر بیرون آمدن از فیلتر تحقیقات محلی و مسجد محل بود. این وضعیت به اضافه‌  اختصاص دادن سهمیه‌های گوناگون برای نهادهای مختلف، سیمای دانشگاه‌ها را تغییر داد و جنبش دانشجوئی دچار رکود گرديد. اما در دوره اصلاحات جنبش دانشجوئی بار ديگر پا به صحنه سياسی کشور گذاشت و در مقابل مستبدين ايستاد و رويدا د ١٨ تير را در سال ١٣٧٨رقم زد. در اين روز، نيروی سرکوب رژيم به خوابگاه دانشجويان دانشگاه تهران يورش برد و فاجعه ديگری در تاريخ جنبش دانشجوئی آفريد.

جريان حاکم که تحمل آزادانديشی دانشجويان و پويائی جنبش دانشجوئی را نداشت، در ٨ سال گذشته به طور سازمان يافته به دانشگاه  هجوم برد، تشکل های مستقل دانشجوئی را غيرقانونی کرد، فعاليت های صنفی  دانشجويان را متوقف ساخت، دانشجويان معترض را به حصار کشيد و يا ستاره دار کرد و فضای رعب را بر دانشگاه ها حاکم گردانيد وهزاران دانشجو را وادار به مهاجرت ناخواسته نمود . دانشگاه ها عملا به پادگان تبديل شدند.

اکنون که دوره احمدی نژاد سپری شده و حسن روحانی با وعده برچیدن فضای امنيتی و برقراری جو آزادانديشی در دانشگاه ها رای و نظر دانشجويان را جلب کرده است، اين انتظار وجود دارد که موانع فعاليت دانشجويان برداشته شود، دست نهادهای امنيتی و حراستی از دانشگاه ها قطع گردد و فضا برای تنفس دانشجويان فراهم شود.

ما همراه با دانشجويان می خواهيم: 

- فضای پادگانی رفع گردد و جلو دخالت نهادهای نظامی ـ امنیتی در دانشگاه ها گرفته شود

- دانشجویان زندانی بدون قيد و شرط آزاد گردند

-  دانشجویان ستاره دار و محروم از تحصیل به دانشگاه ها برگردانده شوند

- استقلال دانشگاه ها و حق فعاليت تشکل های مستقل دانشجوئی به رسمیت شناخته شود

- اساتید مجرب و فرهیخته کنار گذاشته شده به کار دعوت شوند

- به اجرای طرح ارتجائی تفکیک جنسیتی، اعمال تبعیض جنسیتی در دانشگاه ها و پذیرش تک جنسیتی در برخی از رشته های دانشگاهی پایان داده شود.

گرامی باد یاد جانباختگان و مبارزان ۱۶ آذر! 

پاینده و پرتوان باد جنبش دانشجوئی ایران!

گروه کار جوانان سازمان فداییان خلق ایران – اکثریت

۱٤آذر ۱۳۹٢ (٥ دسامبر ٢٠١٣)