ماندلا

"چه تکبری! به ما امر می‌کنند دوستانمان چه کسانی باشند."

پاسخ ماندلا به انتقاد امریکا به سیاست خارجی‌ افریقای جنوبی

هزاران دلیل برای تنفر داشتی، اما عشق ورزیدی.

هزاران سند برای محکوم کردن داشتی، اما بخشیدی.

هزاران دست برای انتقام داشتی، اما خشونت‌پرهیز و روادار بودی.

هزاران مدرک برای رسوا کردن داشتی، اما پرده‌دری نکردی و گفتی: اگر قرار باشد خون را با خون بشوئیم بدبخت می‌شویم، ببخشیم اما فراموش نکنیم!

دشمنان رزمت، دوستان صمیمی زندانبانهای تو، ژاندارم‌های دنیا، در بزم‌ِ مرگت گرد هم آمدند تا سلفی‌گیران گفتار و کردار ترا هم به گور بسپارند. ولی ما از یاد نمی بریم که تو به ما آموختی:

همه ما در اندیشه و احساس به‌شدت نیازمندیم، شکوه زندگی در هرگز به زانو در نیامدن نیست، بلکه در دوباره خیز برداشتن پس از هر افتادن است.

پیروزی، همواره به پیش رفتن است نه تنها به خط پایان رسیدن.

بگذارعشق ویژگی پایدار تو باشد نه پیوند ویژه تو با کسی.

افتاده باش و عاشق که عشق می‌داند چگونگی برکشیدن را.

بی‌باکی نترسیدن نیست، بل چیرگی بر ترس است.

پایداری دوستی‌ها به درک همدیگر وابسته است.

آزادی تنها به پاره‌کردن زنجیرهای دست و پا خلاصه نمی شود، آزادی به احترام به آزادی دیگران نیازمند است.

هر بامداد در جنگل آهوئی از خواب بر می‌خیزد که می‌داند باید از شیر تندتر بدود تا شکار او نگردد، و شیری که می‌داند باید از آهو تندتر بدود تا گرسنه نماند. مهم نیست که شیر باشی یا آهو، با برآمدن هر آفتاب با تمام توان آماده دویدن باش.

ما مسئول کارهايى هستيم که انجام مى‌دهيم، صرف نظر از اين که چه احساسى داشته باشيم.

اگر ما جهان‌بینی خود را کنترل نکنیم، جهان‌بینی، ما را کنترل خواهد کرد.

گاهى عصبانى هستیم و حق داریم که عصبانى باشیم امّا، اين به ما حق نمى‌دهد که ستمکار، نامهربان و بی‌گذشت باشیم.

دو نفر ممکن است دقيقاً به يک چيز نگاه کنند و دو چيز کاملاً متفاوت ببينند.

و چه زیبا خود را در آینه دیدی و گفتی: من یک معصوم نیستم، مگر اینکه تصور شما از یک معصوم، گناهکاری باشد که هماره در کوشش است.

تجسم رواداری و گذشت! یادت گرامی، اندیشه‌ات پویا، راهت پر رهرو!

احد قربانی دهناری

دسامبر ۲٠۱۳، دیماه ۱۳۹۲