و در برابر جوخه های اعدام قرار دادند.
روند نامیرنده پاگیری نسل های جدید و گام گذاشتن نیروهای تازه نفس در مسیری که از خون جانباختگان دهه 60 رنگین بود، نشان داد که آرمانها و خواست های جنبش دانشجوئی و جنبش های اجتماعی خاموشی ناپذیرند و نسل کشی دهه 60 توسط شبکه مافیائی روحانیت، و برهبری جانیانی چون خمینی، خامنه ای، رفسنجانی و ... تنها حذف فیزیکی فرزندان ایران بوده و پس از شوک ناشی از قتل عام های دهه 60، نسل تازه نفس آرمانهای پیشینیان جنبش دانشجوئی را پی گرفتند.
گزارش دانشجونیوز "از دانشگاه شهرکرد که همراه با دانشگاه های دیگر از کانون های اعتراضی به سیاست های حکومت ایران بوده،" فریاد دانشگاه و دانشجویان، این پیشقراول جنبش آزادیخواهانه کشور و چشمان باز جامعه به آینده است که می گوید: دانشگاه زنده است و مبارزه ادامه دارد! و بقول نصرت رحمانی:
درظلمت فشرده ی یک شام وهمناک
یک قطره خون ز حنجره ی مرغ شب چکید
خاری برُست بر سر بیراهه ی کویر
شعری به آسیاب دو دندان من لِهید
□
در نعره های خامشی و مرگ نعره ها
تیغ سکوت دوخت لبان امید را !
اشکی فتاد و شمع فروخفت و ماه مرد
کفتار خورد لاشه ی مردی شهید را
□
ای قصر های مات! کجا شد حماسه ها؟
سردارِ پیرِ شهرِ طلای سیاه* کو؟
خورشید از چه روی نمایان نمی شود؟
مداح هرزه شاعرِ آن بارگاه**کو؟
□

برف از درخت کاج فروریخت، سارها
در آبی و کبود افق دور می شدند
سگ پارس کرد، جغد به بیغوله ای گریخت
خفاش ها ز نور شفق کور می شدند!
□
روبان سرخ دخترکی را گرفت باد
آن را به شاخه های بلند چنار زد
شب دست و پای می زد و افتاد و جان سپرد
در کوچه های شهر منادی هوار زد:
ــ سردار زنده است!...