من حتی کوچکترین دخل و تصرفی در اصل خبر نکرده ام و آنرا همان طور که سایت «آذربایجان» درج کرده بود، بازتاب دادم. آیا به نظر شما خبر ساخت مرتفعترین سازه جهان به همراه چند جزیره تفریحی و در مجموع یک مجتمع عظیم، خبر جذابی نیست؟. شاید شما به این چیزها چندان علاقه مند نباشید ولی خیلیها به آن علاقه مندند. از مهندس و آرشیتکت و سرمایه گذار بگیر تا برس به تاجر و دلال. به همین دلیل است که سایت «جذاب نیوز» آن را منعکس کرده(http://jazzaab.ir/news_detail_10399.html). پس شما چرا این قدر عصبانی هستید؟. بیایید دلایلش را با هم ببینیم. دلیلش بر حسب اتفاق، دقیقاً همان ناسیونالیسم کور و افراطی است که شما نسبتش را به من می دهید!. چون ناسیونالیسم افراطی تعریف دارد. مثلاً اگر کسی به سبب خود بزرگ بینی بی منطق و کوچک دیدن دیگران، چشم دیدن ملتها و کشورهای دیگر را نداشته باشد و مدام راجع به آنها سم پاشی کند و بدبختی و درماندگی آنها را آرزو کند و البته چون تا حالا به دعای گربه کوره باران نیامده، از روی لجبازی حقایق را وارونه کند و اقدام به نشر اکاذیب و شایعات نسبت به همسایه اش کند، آن وقت به چنین شخصی می گویند ناسیونالیست افراطی. و گرنه این صفت را نمی شود به کسی که خبری درباره کشور همسایه نوشته نسبت داد. مثلاً اگر کسی بگوید که "حکومت الهام علی‌ اوف موروثی شده و تمام احزاب و سازمانهای مخالف تحت سرکوب تشریف دارند و رکود اقتصادی در آذربایجان بیداد میکنه"، آن وقت باید ادعاهایش را بررسی کرد و دید حرفهایش تا چه حد با تعریف بالا میخواند. جناب ایرانی؛ من الان نشریه ای دستم هست به نام «دیپلوماتیک» که ماهنامه سیاسی تحلیلی روزنامه «همشهری» است. قسمت عمده این شماره نشریه اختصاص دارد به مسائل جمهوری آذربایجان و بزرگترین تیتر نشریه هم این است: «همسایه ناهمسو». پس از همین تیتر میشود کاملاً ملتفت شد که این نشریه چه نوع جهتگیری دارد و توضیح واضحات لازم نیست. در صفحه 64 نشریه، مقاله ایست با عنوان«سرزمین آران» که باز از این تیتر هم میشود به جهتگیری نویسنده آن پی برد. اما به رغم همه اینها در همین مقاله، این آمار راجع به جمهوری آذربایجان آمده است: تولید ناخالص داخلی: 72 میلیارد دلار* تولید ناخالص داخلی سرانه: 10340 دلار* نرخ رشد: 5 درصد* نرخ تورم: 7/5 درصد [پنج ممیز هفت دهم درصد]* نرخ بیکاری:6 درصد* حالا به نظر شما آیا کشوری با رشد اقتصادی 5% و تورم تک رقمی و نرخ بیکاری یاد شده را میشود کشور درگیر رکود خواند؟. آن هم در این زمانه که بزرگترین غولهای صنعتی جهان با رشد منفی اقتصادی روبرو هستند ؟ (نرخ رشد اقتصادی چین 7% است و رشد ترکیه چیزی حدود شش و نیم درصد). به این وضعیت میگویند رشد معتدل و رو به جلو و نه رکود!. جناب ایرانی؛ اینها آمار من نیستند، آمار تحلیلگران جمهوری اسلامی هستند!. تازه پیش از این جمهوری آذربایجان نرخ رشد 30% را هم تجربه کرده بود و به مدت 4 سال متوالی در جهان رتبه اول را داشت. اما این چنین رشدی در هیچ کشوری قابلیت تداوم به مدت طولانی را ندارد. پس راجع به ادعای رکود، وضعیت مشخص شد. اما راجع به سرکوب احزاب مخالف. جناب؛ شما می توانید همین الساعه به سایت حزب مساوات (Müsavat)، خالق جبهه سی(Xalq Cəbhəsi) ، اومید پارتیاسی، آزادلیق و غیره تشریف ببرید و ببینید که وضعیت آزادی بیان در جمهوری آذربایجان به چه صورتی است و آیا با وضعیت میهن اسلامی ما در حال حاضر و شاهنشاهی سابق ایران قابل مقایسه است یا خیر. تمام احزاب مخالف که گفتم، در جمهوری آذربایجان صاحب نشریات چاپی هستند، همه این احزاب صاحب دفتر هستند (به عنوان مثال دفتر حزب مساوات در نخجوان را شخصاً دیده ام و این دفتر با تابلو و آرم مساوات در چند صد متری ترمینال نخجوان و میشود گفت که در بهترین نقطه شهر برای یک حزب سیاسی مشغول فعالیت آزادانه است)، دبیر کل همه این احزاب آزادانه از دولت انتقاد میکنند و در زمان تبلیغات مجلس یا ریاست جمهوری بی اغراق هرچه از دهانشان در می آید نثار الهام علیوف و حیدر علیوف میکنند. آن هم نه در تجمعات کوچک زیرزمینی!. بلکه در یکی از تلویزیونهای دولتی جمهوری آذربایجان یعنی ایجتیماعی تی وی (ictimai tv) و البته کسی هم متعرضشان نمی شود (تصور کنید که در زمان شاه یک نفر در تلویزیون به رضا شاه توهین میکرد!). البته همه اینها باعث نمیشود که کسی ادعا کند وضعیت دموکراسی در جمهوری آذربایجان ایده آل است. نخیر؛ نه اینکه ایده آل نیست بلکه خیلی هم غیر ایده آل و دارای کاستیهای بسیار فراوانی است. ولی به رغم همه اینها به هیچ وجه وضعیتی شبیه به «تحت سرکوب» بودن نیز حکمفرما نیست. چرا که واقعیت این است که بسیاری از عدم موفقیتهای اوپوزوسیون آذربایجان بر میگردد به عملکرد خود این اوپوزوسیون زمانی که صاحب قدرت بود. یعنی دوره زمامداری ابوالفضل ائلچی بی. بسیاری از چهره های شاخص اوپوزوسیون مثل «عیسی قنبر»، «علی کریملی»، «پناه حسین» و ... از صاحب منصبان در آن دوره بودند و لذا مخالفین جدی و واقعی حاکمیت فعلی هستند اما من تصور میکنم که حمایت توده ای واقعی از آنها وجود ندارد که دلایلش را باید متخصصین تشریح کنند. اما نظر شخص من این است که سه دلیل عمده برای این عدم حمایت وجود دارد: 1- کارنامه نه چندان قابل دفاع اوپوزوسیون فعلی 2- رضایت نسبی مردم از حاکمیت کنونی 3- نوعی سیاست زدگی در مردم که پس از سالها محرومیت در مقطع کنونی به رفاه نسبی رسیده اند یا چشم اندازی از رفاه پیش روی خود می بینند. اگر تظاهرات مخالفین در باکو برگذار شود، نهایتاً ممکن است 500 نفر در آن تجمع کنند. این در حالی است که بازداشت شدگان معمولاً حتی 24 ساعت هم در بازداشت نمی مانند. اوپوزوسیون همیشه حاکمیت را به تقلب متهم میکند. اما ناظرین بین المللی معمولاً همواره از تخلفات جزئی خبر میدهند و زیاد پیگیر موضوع نمیشوند. ضمن اینکه موضع اتحادیه اروپا و آمریکا (و در نتیجه ناظران انتخابات آنها) نیز نسبت به حاکمیت فعلی چندان دوستانه نیست و به اوپوزوسیون متمایل است که بررسی بیشتر دلایل آن فرصت جداگانه ای میطلبد. به هر حال الهام علیوف بر خلاف ادعای جناب ایرانی، مثل اعلی حضرت همایونی، محمد رضا شاه پهلوی جانشین آن قائد عظیم الشأن رضا شاه پهلوی نشد و چند تریلی لقب پوچ و بی معنی دنبال خود نکشید. بلکه در انتخابات برگذار شده، چیزی حدود 70% آرا را به خود اختصاص داد و با شکست عیسی قنبر از حزب مساوات رئیس جمهور شد و هیچ جای قانون اساسی جمهوری آذربایجان نیامده که حکومت در این جمهوری موروثی است. این هم یکی دیگر از اکاذیب جناب ایرانی است. همچنانکه در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران هم نیامده که مقام ولایت فقیهی موروثی است. درست برخلاف دوره پهلوی که آن قانون مسخره، قرون وسطایی و تحقیر آمیز حاکم بود و دقیقاً به همین سبب و البته به دلایل بسیاری دیگر از جمله آن همه حلبی آبادهای پررونق و آن همه زندان مملو از آزادی خواه و آن همه نمایشهای پر خرج احمقانه مثل جشنهای 2500 ساله، شاهنشاهی ایران البته مورد توجه بود، اما مورد رشک کسی نبود. یعنی خیلی از آزادیخواهان جهان نسبت به مردم ایران احساس توجه و همدردی داشتند و رهایی آنان را از بند استبداد آرزو می کردند. باز تأکید میکنم که منظور من از همه این صحبتها به معنای این نیست که حاکمیت فعلی را لایق ملت جمهوری آذربایجان بدانم. بر عکس اعتقاد دارم این ملت لایق حکومتی بسیار بهتر و مردمی تر است و روزی با مبارزات دموکراتیک خود و در سایه رشد یک اوپوزوسیون مردمی، حتماً به آن خواهد رسید. راستش را بخواهید جناب ایرانی؛ اگر من مسؤول هزینه کردن پول آن برج و جزایر تفریحی بودم، آن مبلغ را صرف امور مهمتری میکردم. مثلاً شبکه راههای شوسه که وضعیت خوبی ندارد، وضعیت آموزش عالی که وضعیتش اصلاً خوب نیست. بهداشت، خانه های امن در برابر زلزله برای مردم، گازرسانی به همه روستاهای آذربایجان، تعویض دکلهای به غایت فرسوده برق، اصلاح شبکه فاضلاب باکو که با یک باران شدید شهر تبدیل به دریاچه میشود و ... . تازه به این ترتیب پول کم هم می آمد. پس چرا من این خبر را بازتاب دادم؟. به این دلیل ساده که این اخبار، پوچی منتالیته و تبلیغات و اکاذیب امثال جنابعالی -که چند نمونه در بالا آمد- را نشان میدهد. اثبات میکند که ناسیونالیست کور چه کسی است. و این دقیقاً همان دلیل انتشار خبر توسط سایت آذربایجان که نشریه اینترنتی دموکراتهای چپ آذربایجان است، میباشد. نشریه ای که همه میدانند کوچکترین نسبتی با ناسیونالیسم کور ندارد و همواره علیه آن موضع گرفته. آن اقتصادی که در رکود دست و پا بزند، برای 10 سال آینده اش برنامه ریزی نمی کند. اصلاً ندارد که یکجا 2 میلیارد دلار خرج یک برج کند. آن کسانی که امثال شما سالهاست منتظرید تا به گناه استقلال از ایران و داشتن نام آذربایجان به خاک سیاه بنشینند، آن کسانی که حتی نام کشورشان را تحریف میکنید، آن کسانی که به جرم ترک بودن تحقیرشان میکنید، امروز دارند بلندترین برج جهان را می سازند. دلیل خشم شما نیز همین است جناب ایرانی!. شما جناب ایرانی، چه الان که با این نام مینویسید و چه آن زمان که با اسامی دیگری مینوشتید و مثل امروز عادت داشتید که چند علامت سؤال و تعجب را پشت سر هم ردیف کنید و برای محمد رضا پهلوی سینه چاک کنید، هرگز متوجه فرق ایران شاهنشاهی با جمهوری آذربایجان و امثال این جمهوری نشده اید و نخواهید شد. چون شما فرق یک دولت مستقل و دولت شبه مستعمره را هرگز نفهمیده اید. لذا توضیح میدهم که دولت شبه مستعمره دولتی است که تحت استعمار مستقیم امپریالیسم نیست (یعنی مثلاً حاکم فرانسوی یا پرتغالی یا غیره) ندارد اما دولت آن دست نشانده، مزدور و گوش به فرمان امپریالیستهاست. ژاندارم منطقه ای و عامل سرکوب نهضتهای آزادیبخش و پاسبان مطیع و ارزان قیمت منافع نامشروع کارتلها، تراستها و سرمایه داران استثمارگر است. حاکم آن یکی است مثل جناب رضا خان یا پسرش که هر دو با کودتا در این مملکت به قدرت رسیدند و زمانی که اربابانشان مصلحت دیدند، به دور انداخته شدند. البته که امپریالیسم جهت غارت منابع این گونه کشورها درجه ای از صنعتی سازی را در این ممالک اجرا میکند. مثلاً خطوط راه آهن، معادن، تولیدات کالاهای خام و مصرفی (مثل صنایع خوراکی و غیره) را ترویج میکند. این روال شناخته شده ایست در همه نقاط جهان از پاناما تا الجزایر دوره حاکمیت فرانسه، از ایران تا ویتنام. همه جا این روال حاکم است اما این اسمش پیشرفت نیست و شما با «بهترین» دانستن این حکومت وابسته و «دموکرات ترین» معرفی نمودن حاکم بی اختیار آن بدترین توهینها را به مردم ایران می کنید. چون تلویحاً می گویید که این مردم لیاقت چیزی بیش از این را نداشته و ندارند. این است منجلابی که این ناسیونالیسم کور شما را به آن کشانده. چون شما همین خدمتگذاری را به شرط داشتن امتیاز فخر فروشی به همسایگانتان بسیار دوست می دارید!