رفتن به محتوای اصلی

بـه یـاد آن یــاران بـا وفـا و بـا صـفـا
12.02.2014 - 18:44

در روزگارانی تلخ، یار با وفا و با صفای ما جناب مهندس قباد آریند، با صدای کم نظیرش ترانه امید بخش مازندرانی را برای نو جوانانِ گرفتار در یک دخمۀ نمور می خواند : برارون، سر بونه زمستون/ برف و یخ بونه توم/ پِل دنه کهو سر آسمون/ یار- ککی گیرنه ویاز/کله کنه دراز/چنده وه دنه ناز/ گنه بمو بهار باز / رودخنه کنده روش/ بلبل کنده سروش/ او کفنه روآر/ تِتی زَنّه هلی دار/ اَی اِنه بهار یار یار/ شومی سر کار، یار یار/ شِه کارمی، شه ورمی، شه کارمی شه خِرمی، دست به دست، دوش به دوش یار ...........
صدای بانو بانو جان او گویی دیوارهای بی روزنه را می شکافت و به گوش دیگر گرفتاران مظلوم هم می رسید. حال من و ما از دیدن و حتی شنیدن خبری از مهندس قباد آریند محرومیم. به یاد او و صدها از آن عزیزان که خیلی از آنها همچون شقایق پرپر شدند، شعر مازندرانی را که در آن دوران چندین بار خوانده شد، در اینجا درج می کنم.

الله بَوَّم من کی و کی قربون
همه همبندها در شاهی قربون
من شِه مهدی جان موسوی قربون
داداش حسین صارمی قربون
آقا فردوسِ مجیبی قربون
مسعود بندۀ بی بی سی قربون
علی آقای مختاری قربون
اون اردشیر کاظمی قربون
مسعود کشتی گیر آرمانی قربون
داداش ناصر زیولائی قربون
گته بیئه بنی صدری قربون
کاظم آقا خرسندیِ قربون
تازه دادمادِ دلتنگی قربون
گنه منتظرش زری قربون
عادل نوریان مه پَلی قربون
وفای این کوتنایی قربون
اصغر خنده‌رو میرزائیِ قربون
بمو از زندان ساری قربون
مسئول بند بئیه اِتی قربون
خَله بهتر از مقیمی قربون
مسعود نیکزاد "پنج مهری" قربون
شب و روز اصغر پَلی قربون
گِنه هسّمه اعدامی قربون
نَنِه اعدام، وه ماندنی قربون 
اون بهرام گرائیلی قربون
حسین آقای رحیمی قربون
قراخیلی شِه رمضانی قربون
اون افراشته من شِه علی قربون
رضا حلب ساز چغلی قربون
داداش‌زاده ته فامیلی قربون
گزارش‌هایش زبونی قربون
من شهِ منوچهر جان شکریِ قربون
برارِ سه تا اعدامی قربون
وصلت هاکرده با مهری قربون
ماه عسلش اینجوری قربون
ونه مارِ عزاداری قربون
دور زنّه وه شهر شاهی قربون
دارنه کنّه افشاگری قربون
با سه عکس دنه آگاهی قربون
اون ابراهیم حسینی قربون
تکیه پیش دوندگی قربون
عزیز نوحه خون، جَجنیِ قربون
تکواندو کار، حشمت شکریِ قربون
حمید کاراته‌باز اکبری قربون
هم مجید جان اکبری قربون
هر دو برار اَمه پَلی قربون
کاظم‌پور کوچکسرائی قربون
ونه دکّان بقالی قربون
ونه مصطفی فسقلی قربون
چهارشنبه‌ها ملاقاتی قربون
  وِهم اِنه اَمه پلی قربون
ابراهیم‌‌نژاد لموکی قربون
ونه برار هم زندانی قربون
رسول خُرد سال، آبندونسری قربون
خُو وینه شو شِه مامانی قربون
بِرمه کنّه مثل نی نی قربون
ندارمی " بند صَغری" قربون
نه شیشه شیر، نه مامانی قربون
اصغر عُشریه غُرغُری قربون
دست "سلیم" عصبانی قربون
گِنه لو هِدا الکی قربون
هلانا جونِ کودکی قربون
منتظر پِر و عامی ( عمو) قربون
پِر زندانی اون "فراری" قربون
هر دوتا بینه اشرفی قربون
ابراهیم‌زاده کشاورزی قربون
مرد متین و منطقی قربون
تازه وارد اون مسیحی قربون
وِنه کارگاه چوب بُری قربون
آقا سمیعی بهائی قربون
خیابان ساری یخچال سازی قربون
" لحاک بورژوا" جُنی‌ایی قربون
گِنّه سلاح داشته یوزی قربون
صحبت از قتل یک عامّی قربون
خط و نشون کِش توده‌ای قربون
اینجه وارد بئیه "نوری" قربون
ونه بالا سر نوبتی قربون
سه شب و روز نخوابی قربون
نه شکنجه! "مسئله گیری" قربون
رجب غش کنّه الکی قربون
منوچهر چوچک جان سیگاری قربون
کُلت و فشنگِ سی تایی قربون
بهانه واسسه دستگیری قربون
شریکِ جرمش مجیری قربون
اسم کوچک وه مهدی قربون
لات منش غیر سیاسی قربون
امید قلی‌پور اجرایی قربون
کنترل ملاقاتی قربون
وِ بیخیال از همه چی قربون
کیوان مرزبان "جِماز کِتی" قربون
این ده پشتِ "کمربندی" قربون
اصلیتش سوادکوهی قربون
شغل اجدادش چوپانی قربونی
آقا محمودِ شاکری قربون
اخم و تَخم گرِ جویباری قربون
داود سیو توکلی قربون
گِنّه بیئه وِ جنگلی قربون
صابون نزه دست، بامِشی قربون
بچه خوبه، وِ اینوری قربون
بیژن حسین‌پور مِه پَلی قربون
هم با وفا هم صمیمی قربون
سیاوش مِه لینگِ تَلی قربون
وِنه فامیلی مقیمی قربون
همش در حال بازجویی قربون
ونه شهرام سفارشی قربون
رفیق محمود بابایی قربون
همسفرش اون ناظری قربون
اسم کوچکِ وِ علی قربون
در دست سیم چین، دستگیر بئی قربون
علی جانم ابراهیمی قربون
مسئول شهر قدیمی قربون
بمو خرید تعاونی قربون
وره بدیه مقیمی قربون
علیجان باقرپور شاهوی قربون
خوش اخلاق و خودمونی قربون
دکتر سلیمان نوذری قربون
مهروانِ بی قراری قربون
سیامک خان مرادی قربون
این دکترۀ الکی قربون
سرُ سِر دار با قادری قربون
دکتر مسعود پازوکی قربون
دارو دنه هر دمبیلی قربون
هر چند از خانلر بهتری قربون
بهزادها کوچسکرایی قربون
ساکن در شانزده متری قربون
این ور کوچه کله پزی قربون
حسین، علی و داش مهدی قربون
گِنّه هادی دره ساری قربون
ترکیب شون خیلی عالی قربون
از یک خونه همجوری قربون
پِر دارِنّه خیلی مشتی قربون
رفیق حمید نصیری قربون
بچه خیابان ساری قربون
وِ بیئه چریک فدایی قربون
از اون تیپ‌های صمیمی قربون
آقا مهرداد بیابانی  قربون
گنه بیئه وِ فدایی قربون
داداش بهمن قادری قربون
خیلی شوخ و دوست داشتنی قربون
من شه رمضون جان امینی قربون
دوره شاه وه زندانی قربون
بئیه بعداً وه اشرفی قربون
همه در جمع، وه تنهایی قربون
بایکوت هسّه واسسه چچی قربون
من جهانگیر بنفشی قربون
فامیل بئیه با بوداغی قربون
دئیه تو لیست اعدامی قربون
بورده دیگر نئمو پِئی قربون
عباس‌زاده محمدتقی قربون
اسم و فامیلیش مذهبی قربون
با این وضع بئیه توده‌ای قربون
اصغر مهدیان جویباری قربون
دَره وِ زندان ساری قربون
شفیع‌زاده مجار محلی قربون
آقا حسین صمدی قربون
من سلیمان تفنگی قربون
جنوب دئیئه این جویباری قربون
شیروُن گالشِ اسیری قربون
ونه داماد آقا مهدی(قلندر) قربون
دبیر یحیی کِرده شوخی قربون
سامان اشرفی زوئه فِنی قربون
من شهِ جمشید جان رضایی قربون
ونه برار این صَغِری قربون
وه هسسه حمید رضایی قربون
آقا فرهاد قبادی قربون
اون احمد دلاوری قربون
این نامزد داره جویباری قربون
خسرو نیشته ونه پلی قربون
ونه فامیلی احمدی قربون
نادر فهد سمنانی قربونی
بمو ملاقات نوری قربون
دستگیر بئیه وِ اینطوری قربون
این "گنج وج" بئیه چتی قربون
مسعود جیا تُرکِ محلیِ قربون
ابوذر سلیم بی ادبی قربون
هر دوتا کِنِنه دشمنی قربون
انگار بیمی دشمن خونی قربون
اکبر آقا قطره دریایی قربون
ونه سیامک اشرفی قربون
گشتاسب اِئنه اَمه پلی قربون
من شهِ دبیر جان امینی قربون
با این‌که هسسه توده‌ای قربون
هم مهربون هم صمیمی قربون
نوری خوش گو احمدی قربون
اصل و نسبش سمنانی قربون
کیا کلا جمشید لطفی قربون
ونه کیجا هسّه نی نی قربون
ونه زن پِر متولی قربون
اون یک شاه دوست وه توده‌ای قربون
من محمدعلی جمشیدی قربون
با همه هسّه صمیمی قربون
آقا سیاوش لطفی قربون
امان از دست طیّار توده‌ای قربون
یزدان‌پناه تِه فامیلی قربون
عرق خور حزب اللهی قربون
قباد آریند ورسکی قربون
کِرده "جُنِی" وه زندگی قربون
اصغر آقای فهیمی قربون
وه بیئه چریک فدایی قربون
با معرفت و صمیمی قربون
یوسف نبی‌پور زنّه می قربون
ونه ذوق آرایشگری قربون
کچیکسره دبیر طالبی قربون
محسن اسدی آرمانی قربون
ادعای آسمانی قربون
گزارش‌هاش هر دمبیلی قربون
برار عین‌الله ادهمی قربون
چندتا دکون شهر شاهی قربون
بچۀ خوب و جمنانی قربون
حسین کلانتر ساروی قربون
با ما نیئه وه اونوری قربون
همایون تُپُلِ یزدانی قربون
وِ زیرِ سنِ قانونی قربون
وِنه لوزه همش چرکی قربون
تازه هاکرده جرّاحی قربون
ونه بَخِره بستنی قربون
یا که غذای آبکی قربون
نه سوپ دارمی نه بستنی قربون
عباس ریشوی سنگدلی قربون
آهنگران ته فامیلی قربون
قبلا بیئه وه آرمانی قربون
کچیک مردی محمد شمسی قربون
ونه رفیق اون ادهمی قربون
اون ورتر حسین عزیزی قربون
داداش بهرام روحانی قربون
ونه برار هم اعدامی قربون
عسکری اهل بیزکی قربون
محمودی ونه فامیلی قربون
ونه سکوتُ غمگینی قربون
غیر سیاسی مُجیری قربون
اسم کوچک وه مهدی قربون
پسر ذبیح قبادی قربون
بیارده ریکای صوفی قربون
خیابان بابل مرغداری قربون
ونه خاله بئیه چتی قربون
قاسم آقا دهستانی قربون
ونه سبیل کمونیستی قربون
بچه موزی رَج بابلی قربون
هر از گاه ویارنه ماهی قربون
واعظ زاده بابلی قربون
اسم اصلی وه مهدی قربون
نامدار "مهدی ابویی" قربون
ونه صورت هسّه زخمی قربون
شکنجه نا ! تعزیر بئی قربون
لعنت بر رحمت قدمی قربون 
روسیه شو، من صالحی (رضا) قربون
ونه کیجا هسّه نی نیِ قربون
مِه پیروز جان گرائیلی قربون
ونه برار هم زندانی قربون
آقا مهدی آثاری قربون
هر سه هسّنه شیرگاهی قربون
جمشید خندان اتویی قربون
ونه فامیلی اسدی قربون
یا که هسه احمدی قربون
حافظ گوشه‌گیر احمدی قربون
جاوید غُر زن طالبی قربون
آقا رضا ملکی قربون
گزارش‌های بیانی قربون
منظور همون مَشت فتحعلی قربون
سعادت نژاد مِه نورعلی قربون
مه برار و دوست داشتنی قربون
وهاب شوخی‌گر ونه دایی قربون
داداش پرویز قدمی قربون
سلاح به دست جنگلی قربون
مِه برار جواد اولادی قربون
مِه فامیل عباس مرادی قربون
پسر خاله جان نادعلی قربون
نفوذ کرده اون بخشعلی قربون
بهرام تقی‌پورِ زاری قربون
کِلا گِنّه بورده ساری قربون
عباس خندون کوتنایی قربون
جوادیان ته فامیلی قربونی
رضا درخشان آملی قربون
وه کِنّه با ما دشمنی مه قربون
آقا هرمز صفایی قربون
سلاح به دست جنگلی قربون
خودش بمو پیش حاجی قربون
شخصا بئیه معرفی قربون
گنه هسمه اعدامی قربون
دارنه داستان طولانی قربون
نا همگون عباس جوانی قربون
شهروز رستگار خوبی قربون
این با وفای آلاشتی قربون
محمدعلی چریکِ مظلومی قربون
چادر نشین فلسطینی قربون
مِه برار حسن موسوی قربون
دِتا برار اون اعظمی قربون
هم کامبیز هم بِلند مردی قربون
آقا رضا حسینی قربون
هسّه وه کوچکسرائی قربون
چکار هاکرده سربازی قربون
رحیم سهرابیِ مخفی قربون
بیارده وه اون بابلسری قربون
آقا نادر سمساری قربون
دتا برار خدا دادی قربون
اسماعیل و قاسم و سومی قربون
ونه برار اون اعدامی قربون
اصغر ملی کش حاتمی قربون
ونه حکم تموم بئی قربون
ساری رفته اون جراحی قربون
وه هم بیئه فدایی قربون
چنگیز و هوشنگ آقاخانی قربون
هر چهار در لیست اعدامی قربون
منوچهر باباجانی قربون
هم شمالی هم تهرانی قربون
سلاح به دست اشرفی قربون
گِنه لال بئیه الکی قربون
سفیر آلمان بئیه چتی قربون  
چلیکِ چریک کامیار لاری قربون
بلشویکِ خودمونی قربون
خنده رو و دوست داشتنی قربون
من صَغَری (نا بالغ ) جان کَرِمی قربون
اون عسگری بلبلی قربون
شعار نویسِ "اشرفی" قربون
طیّار بورده پیشِ حاجی قربون
یزدان‌پناه ته فامیلی قربون
سفارش بییه تیموریِ قربون
راهرو باز بییه این‌جوریِ قربون
کشیک هِداء توده‌ای قربون
لو بورده طفلک بلبلیِ قربون
ونه حکم ملی‌کشی قربون
امان از دست توده‌ای قربون
حسن کشتله بابلی قربون
ونه رفیق اون توفانی قربون
آقا شوکت زیرابی قربون
داداش خلیل "امکاناتی" قربون
جا هِدا قاسم جنگلی قربون
پیغوم بَورده وه شاهی قربون
وره هم بیارده علی قربون
کیاکلا آقا مهدی قربون
شهرت دانّه اسماعیلی قربون
بحثِ "تالبوت" کِنّه چتی قربون
شلوار پوشنِه برزنتی قربون
کوتاه نِنه وه الکی قربون
دِتا برار اون عباسی قربون
احمد سبیل عصبانی قربون
ارسلان جان خلیلی قربون
اصلیتش سوادکوهی قربون
ساکن بیئه شهر شاهی قربون
پشت مدرسه شریعتی قربون
وِنه پیئر حزب‌اللهی قربون
جا هِدا "فاز نظامی" قربون
اسیر بیئه وِ اینطوری قربون
خوش خنده قدیر حسینی قربون
با ما رفیق جون جونی قربون
وِنه لطف و مهربونی قربون
بهروز آقای یزدانی قربونی
خوشرو و خیلی صمیمی قربون
شهِ رجب جان توکلی قربون
ونه رفیق اون مهدوی قربون
بیئه وه آبندون سری قربون
برار مولاِ جان جبلی قربون
من خسرو جان غفاری قربون
هم با مرام هم عاطفی قربون
بشیر آقای معینی قربون
عرب زبونِ اخراجی قربون
گزارش‌هاش دسته بندیِ قربون
ادامه دارد
*  در این لیست چندین بار از اصطلاح " اشرفی" استفاده شده که هیچکدام از آن اشاره به قرارگاه اشرف در عراق نیست. در زندان به همه کادرها و هواداران "چریکهای فدایی خلق ایران" که سرکار خانم اشرف دهقانی سخنگوی آن بوده و هست، "اشرفی" می گفتیم. حتی کادرهای "ارتش رهائی بخش خلق‌های ایران" که نیروهای تحت فرماندهی زنده یاد محمد حرمتی‌پور بودند هم "اشرفی" معرفی می شدند. مهندس قباد آریند یکی از همین نمونه‌هاست. شاید به این خاطر بود که انشعاب در چریکهای فدایی خلق ایران ایران و فعالیت جداگانه زنده یاد محمد حرمتی‌پور و یارانش خوب جا نیفتاده بود.
* "آرمانی" به کادرهای سازمان رزمندگان پیشگام مستضعفین ایران ( آرمان مستضعفین) گفته می شد. البته زندانیان این گروه اغلب کسانی بودند که در "فاز نظامی" از لحاظ امکاناتی به سازمان مجاهدین خلق کمک می کردند.
* "توده‌ای" به کادرهای حزب توده ایران گفته می شد.
* "جنگلی" به اعضای تیم عملیاتی جنگل گفته می شد.
* " مِلّی کِش" به کسانی گفته می شد که حکم‌شان تمام شده ولی آزاد نشدند.
* "بند صَغِری" به قسمتی از زندان گفته می شد که افراد زیرِ سنِ قانونی در آنجا حبس بودند. البته زندانهای مازندران چنین بندی نداشتند و بچه‌های 13-14 ساله هم همراه با بزرگسالان در همان دخمه نمور بسر می بردند.
* " مسعود بنده بی بی سی" ، مسعود بنده از کادرهای سازمان چریکهای فدایی خلق ایران و یکی از بچه‌های خوب زندان بود. پسری با هوش و زیرک، کم حرف، اهل مدارا و دوست داشتنی است. از آنجایی که گهگاهی خبرهای دست اولی را از بیرون می گرفت و به ما انتقال می داد، اسمش را مسعود بی بی سی گذاشتم. پدرش در خیابان ساریِ شهر پر خاطره شاهی کفش فروشی داشت. از دوستانی که او را می بینند خواهش می کنم که سلام گرم و صمیمانه مرا به او برسانند.
* "گنج وج"، نادر فهد سمنانی برای ملاقات یکی از بستگانش به نام نورالله احمدی آمده بود. نورالله احمدی که ما او را دبیر احمدی صدا می زدیم و در آن شب شعر از او با نام نوری هم یاد شد، از کادرهای حزب توده ایران بود. رحمت قدمی جویباری از توابین، بازجو و شکنجه‌گر بود که از جانب پاسداران ملاقات ما با خانواده‌ها را کنترل می کرد. تا چشمش به نادر فهد افتاد، فریاد کشید دستگیرش کنید او  فرمانده من در سازمان مجاهدین و سلاح و مهمات را او مخفی کرده است. منظورش همان سلاح و مهماتی که قرار بود با آن دفتر حزب جمهوری در شاهی را منفجر کنند. نادر فهد بلافاصله دستگیر شد. دبیر احمدی به مسئول زندان یعنی حاج سیف‌الله گلزاده شیرگاهی التماس می کرد که او تازه از زندان آزاده شده و نگذارید دوباره برای ملاقاتی من زندانی شود و من همیشه نزد او و دیگر فامیلان شرمنده باشم. حاج سیف‌الله گلزاده تحت تأثیر التماس او قرار گرفت و گفت "به جان امام اگر او مهمّات را تحویل دهد، قبل از تشکیل پرونده، آزادش می کنیم". نادر فهد پاسداران را به جاهای مختلف می برد و زمین را می کند تا مهماتی را که دفن کرده بود، بیرون آورد و تحویل آنان دهد اما گویی مکان دفن را پیدا نمی کرد. برای همین او را نادر گنج وج ( به فارسی نادر گنج کن) صدا می زدیم. رحمت قدمی هم آن روزی که می خواستند آزادش کنند از ما عذرخواهی کرد. دستی به زخم سرم کشید و بغض گلویش را گرفت. بغلش کردم و ضمن روبوسی گفتم بخشیدمت. امشب که دارم این توضیح را می نویسم اشک مجالم نمی دهد. البته از درد آن روز که  چفت پا به قفسه سینه‌ام زد و سرم به لوله بیرون آمده از دیوار زندان خورد و شکست نمی گریم، بلکه صورت کبود و ورم کرده یار عزیز و دوست داشتنی‌ام محسن واعظ‌زاده بابلی در جلوی چشمانم ظاهر شد که مشت و گلد رحمت قدمی جویباری و سیاوش مقیمی قادیکلایی آن را به شکلی در آورد که با سر و صورت انسان شباهتی نداشت.
* " شعار نویس اشرفی"، همانطوری که نوشتم در زندان به همه کادرهای چریک‌های فدایی خلق ایران که سخنگوی آن سرکار خانم اشرف دهقانی بود و هست، " اشرفی" می گفتیم. یکی از این عزیزان به نام عسگری بلبلی مدت‌ها بود که در توالت زندان بر علیه رژیم شعار می نوشت. پاسداران برای پیدا کردن "شعار نویس" کلافه شده بودند. سرانجام فرد شعار نویس یعنی یار عزیز ما عسگری بلبلی توسط طیّار یزدان‌پناه شناسایی و لو رفت. عسگری بلبلی زیر مشت و لگد پاسداران قرار گرفت، تجدید محاکمه شد و اگر درست یادم مانده باشد، 15 سال حکم گرفت. برای همین در آن شب شعر از او با نام "شعار نویس اشرفی" یاد کردم. عسگری بلبلی یاری مهربان، خونگرم و دوست داشتنی است. طیّار یزدان‌پناه هم یکی از مسئولین حزب توده شهر ما بود که بنا به ادعای خودش، در جلسات امنیتی رژیم در استان مازندران شرکت می کرد. چندی پیش دوستی برایم نوشت که مریض احوال است. برای او هم بهبودی و سلامتی آرزومندم. فقط اهریمنان از مرگ انسان می خندند.
* فرهاد قبادی در آن زمان با ما نبود. زمانی که این شعر را می خواندم، پاسداری که نمی شناختیم درب بند ما را باز کرد و زیر گوش مسئول اتاق ( بشیر معینی) که روبروی درب هم می خوابید، چیزهایی گفت و رفت. بشیر معینی هم به بچه‌ها گفت که هر کس فرهاد قبادی را می شناسد، " تک نویسی " کند. یادم نمی آید که کسی او را می شناخت یا نه و یا چقدر طول کشید اما یادم می آید که احتمال دادم او از دستگیر شده‌های جدید باشد. بعد از آن بچه‌ها اصرار داشتند که به خواندن ادامه دهم و منهم با نام فرهاد قبادی شروع کردم و رضا صالحی که بعد از من "گل مریم" زنده یاد محمد نوری را گویی بهتر از او خواند، خیلی با مزه خندید و مرا به وجد آورد. البته حدسم درست نبود و فرهاد قبادی یک سال بعد دستگیر شد.             
* در بین افراد نامبرده در لیست، تا آنجایی که می دانم، پاسداران جهل و جنایت جهانگیر بنفشی را از زندان شاهی به استان گیلان بردند و در آنجا اعدام کردند. همسر قهرمانش ربابه بوداغی از زندان فرار کرد و دوباره به مجاهدین خلق پیوست و در عملیات فروغ جاویدان به شهادت رسید. عادل نوریان بعد آزادی از زندان به سربازی رفت. از آنجایی که قبلا در یک رشته عملیات نظامی موفق شرکت داشت، به محض لو رفتن دستگیر و به شاهی بر گردانده شد. در زندان طرح فرار او گویی توسط حسین کلانتر لو رفت و سریعاً اعدام شد. حسین کلانتر که زمانی در بخش اجتماعی سازمان مجاهدین خلق فعالیت می کرد، با آنهمه خوش خدمتی در زندان، در سال 67 اعدام شد. اگر این خبر صحت داشته باشد، بار دیگر نشان می دهد که خمینی صفتان حتی به چنین افرادی هم رحم نخواهند کرد.
* مهدی موسوی، حسین صارمی، خسرو غفاری، رجب توکلی، مولا جبلی، بهرام گرائیلی و ... بعد آزادی از زندان، مجدداً دستگیر و در کشتار 67 اعدام شدند.
* اصغر مهدیان جویباری بعد از آزادی به "ارتش آزادیبخش ملی" ملی پیوست. در چند رشته عملیات شرکت کرد و سرانجام در عملیات فروغ جاویدان به شهادت رسید.
* بخشعلی از زندان برای نفوذ در یک "هسته مقاومت " مجاهدین فرستاده شد و بعد از مدتی آزاد گشت. بعد آزادی از زندان به سربازی رفت و در جنگ کشته شد.
* مهروان نوذری، برادرِ کوچکتر دکتر سلیمان نوذری بود که بعد آزادی از زندان به سربازی رفت و در جنگ کشته شد.
* سیاوش مقیمی، یکی – دو سال بعد از عملیات فروغ جاویدان به ترکیه و از آنجا به عراق آمد. او بخاطر گذشته‌اش از ما عذر خواهی کرد و بعدها شنیدم که در آنجا سرش به لوله تانک خورد و کشته شد.
* محسن واعظ‌زاده فرزند مرتضی واعظ‌زاده از شهر بابل بود که از زندان شاهی به بابل برده شد و بعدها شنیدم که در اسیر کشی 1367 به قتل رسید.
* اصغر حاتمی‌پور، سال‌ها بعد آزادی از زندان در یک تصادف رانندگی کشته شد.
*
هرمز صفایی، یکی از کادرهای واحد جنگل بود که در همان اوایل از جنگل گریخت و خودش را به پاسداران تسلیم کرد. جریان تسلیم شدن و اتفاقات بعد از آن را در مقاله چیزی که عیان است، چه حاجت به بیان است توضیح دادم و می‌توانید با کلیک بر روی آن، بخوانید.
* دبیر یحیی محمدپور بعد آزادی از زندان به عراق آمد و در آنجا توسط تروریستهای اعزامی جمهوری اسلامی به شهادت رسید.
* یوسف نبی‌پور و جواد اولادی(عباس) بعد آزادی از زندان به نیروهای ارتش آزادیبخش ملی در عراق پیوستند و خوشبختانه، همچنان می‌رزمند.
* جمشید رضایی بعد آزادی از زندان به ارتش آزادیبخش ملی در عراق پیوست و در عملیات فروغ جاویدان به شهادت رسید.
* کیوان مرزبان بعد آزادی از زندان به رزمندگان مجاهدین خلق در کردستان پیوست و چند ماه قبل از تشکیل "ارتش آزادیبخش ملی" به شهادت رسید. جسدش در کردستان باقی ماند.
* عین‌الله ادهمی از کادرهای رزمندگان پیشگام مستضعفین ایران ( آرمان مستضعفین) بود که در فاز نظامی به سازمان مجاهدین خلق پیوست. در جریان دستگیری اعضای هسته فتح و مقداد او هم دستگیر شد. بعد آزادی از زندان به کشور پادشاهی هلند رفت و در آنجا تقاضای پناهنگی کرد. در هلند فعالیت سیاسی نداشت ولی در زمینه اقتصادی فعال بود. بعد از اُفت و خیزهای فراوان جسدش در حمام خانه‌اش پیدا شد.
* با اجازه جناب کیانوش توکلی گرامی و عزیز هر خبری که از این یاران به دستم برسد، در این نوشته اضافه می شود.

اگر به اینجا کلیک کنید، می‌توانید فیلم بقایای زندان بخش هشت ساری که در گروه جاودانه‌های قائم‌شهر آپلود شده است را ببینید. این، همان زندانی است که محمد تقی شهرام و حسین عزتی با همکاری و همراهیِ افسر نگهبان آن زندان، یعنی امیر حسین احمدیان، از آنجا فرار کردند و بعد از آن فرار بود که توجهات زیادی به این زندان جلب شد. این زندان، بعد از انقلابی که قرار بود آزادی و عدالت را در پی داشته باشد، به قتل‌گاه بهترین فرزندان ایران‌زمین تبدیل شد. خمینی ضد بشر صدها جوان و نوجوان را صرفا به جرم خواندن نشریه و اعلامیه در آن زندانی کرد و "شاهرخی"‌ها و " برخورداری‌"های جنایتکار برای درصد بالایی از آنان حکم اعدام صادر نمودند. بند شش این زندان یکی از مخوف‌ترین بندها بود که توابین آن گوی سبقت را از پاسداران جهل و جنایت خمینی ربوده و هر نوع شکنجه وحشیانه‌ای را مجاز و حق خود دانسته و اِعمال می‌کردند. سال‌ها گذشت، آن دیوارهای بتونی بلند همراه با دیدبانی‌های ضدگلوله‌ و ترسناکش فرو ریخت اما خون به ناحق ریخته شده‌ی آن عزیزان و زخم‌های ما همچنان تازه است. براستی که جهان خبردار نشد و شاید هم نخواست خبردار شود که در این چهل سال بر ایران و ایرانی چه گذشت. یاد و خاطره‌ی همه جان‌باختگان راه آزادی گرامی باد.

با کلیک به اینجا، می‌توانید دیگر نوشته‌های مرا که اکثراً افشاگری است، بخوانید.

 

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

امرالله ابراهیمی

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.