مدیر مسوول نشریه " شوریده سران " پس از هفته ها بازجویی و آزار , در یک فرصت مناسب از کشور خارج شد.

اخبار مربوط به سخنرانی متهورانه پیام اولادعظیمی فعال دانشجویی و مدیر مسوول این نشریه و مشکلات و پیامدهای آن و نهایتا خروج وی را در رزوهای گذشته در خبرها دیده و شنیده ایم.

واضح است که پیام هنوز از امنیت کافی و مطمئن جانی برخوردار نیست ولی در اینجا بحث بر سر وضعیت فعلی وی نیست.

آنچه مسلم است پیام از خط مقدم و تیررس مستقیم مزدوران ولایت فقیه خارج شده و نسبت به سایر دوستان و هم قطارانش در وضعیت مناسب تری به سر می برد.

چندین هفته فشار و آزار و تنبیه و توبیخ , و بی خبری و سکوت رسانه ها را خرده نمی گیرم چه که خود من به عنوان برادر ایشان تا همین چند روز پیش بی خبر از اتفاقات پیش آمده برای وی بودم.

صحبت همچنین امروز از قدرت فیلتر و خفقان قوی برای صداهای جوانان داخل تسط گوبلزهای اسلامی نیست .

بحث امروز من بر سر عملکرد خطی و دلالانه برخی رسانه ها در ارتباط با اخبار حقوق بشر در ایران میباشد و از نمونه رفتار با پیام این موشکافی را آغاز می کنم.

سکوت خبری محض بعضی از رسانه ها که هرانا از نمونه بارز آن است در رابطه با فیلم و خبری که می تواند در این روزهای رکود و ناامید کننده موجب  تقویت فضای روحی حاکم بر اپوزسیون , و خونی تازه در رگ جنبش آزادیخواهانه در ایران باشد ؛ در حالی اتفاق می افتد که این خبرگزاری و چند نمونه مشابه آن که مدعی پوشش موارد نقض حقوق بشر و وقایع و اخبار مبارزات آزادیخواهانه در ایران می باشند .

اینان در کمال شگفتی از این همه دقت نظرشان ! , از ریزترین اخبار به عنوان مثال آن هموطن بهایی در دورافتاده ترین نقاط ایران مطلع و در انتشار آن کوتاهی نکرده و به صورت حساب شده روی خبر کار می کنند ولی در مقابل برخی از اخبار مشابه و یا فوق مشابه آن را چنان بایکوت می کنند که هر آدم عاقلی را از نسبت به بی طرفی خود دچار شبهه می کنند.

به راستی که پیام و پیام های این مرز و بوم بارها و بارها با رفتارشان و نحوه عملکردشان زیبا و رسا , عقب ماندگی ما از جنبش درون را به رخ کشیده اند.

پیام امروز به همه و حتی همان ولایت فقیه حاکم بر ایران نشان داد که دانشگاه هنوز زنده است . جنبش مردمی ایران هنوز زنده است و اگر صدای آن به گوش نمی رسد دلیل بر عدم فعالیت و سکوت ملت و فعالین و مبارزین نیست.

این ما هستیم که به خواب رفته و دنباله روی اخبار گلچین شده گوبلزهای اسلامی که برای خالی نماندن عریضه به ارسال خوراک خبری برای قمپزسیون خارج نشین مشغولند , هستیم.

به راستی فعالان سیاسی , حقوق بشر و رسانه های ما را چه شده؟

آیا آنچنان محصور لابی های قدرت و تفکرات خطی و عملکرد دلالانه دست اندکاران پایینی و مگسان اطراف از یکسو و جنگ سایبری و مدیریت رسانه ای جمهوری اسلامی شده اند که حتی برای انتشار ندای آزادی خواهی و صدای رسای پیام و پیام های از جان گذشته قادر به اتخاذ تصمیم و شیوه درست نیستند و حتی با بی شرمی و بی تفاوتی از کنار آن می گذرند؟

آیا اصولا طرح مسئله معذوریت یک رسانه که باید به صورت ملی عمل کرده و در خدمت عموم جامعه و رساندن صدای مظلومیت آنها باشد , در رابطه با اخباری که دست دوم و سوخته !! می نامند , نشان از بشر دوستی و دموکراسی خواهی و فعالیت حقوق بشری شماست و یا ناشی از ذات منفعت طلبی و گم کردن صورت مسئله؟

هدف را گم کرده ایم و صورت مسئله را فراموش و یا ...

آیا در مسیر مطرح شدن نام یک خبرگزاری , حقوق بشر را به مثابه یک ابزار تبلیغاتی و تجاری دانسته و از پوشش خبری نوجوانی که جانش را در دستش برای فریاد صدای یک ملت گرفته بود , چشم می پوشید؟

آیا چنان نزول کرده اید که فلان دلال ناراضی از دریافت حق حساب ( شواهد گویا هستند ) این چنین در میان تان رخنه کرده و به خواب رفته اید ؟

آیا این است خبرگزاری حقوق بشر در ایران؟

آیا اینست صدای آزادیخواهی مردم ایران؟

نه دوستان , سر در برف داشتن و راضی نگه داشتن لابی های قدرتمند و میدان دادن به دلالان و منفعت طلبان , دوام چندانی نخواهد یافت و با ادامه این روند و اکتفا به طرح مسائل و اخباری تکراری و همه پسند , مدت زیادی نمی توانید چهره واقعی و یا کم کاری بی منظورتان را در پرده نگه دارید.

صدای مردم ایران باشید و امید سربازان گرفتار در خفقان رژیم.

این است رسالت حقیقی شما.

مابقی کج روی است و سودجویی و شهرت طلبی و یا بی توجهی .

انعکاس صدای جوانان ایران , گویای مبارزاتشان و فریاد مصائب و مشکلاتشان در مسیر این مبارزه سنگین , حداقل کاری است که ما اپوزسیون در تبعید می توانیم و باید و وظیفه داریم که انجام دهیم و در آن منت و حدیثی نباید باشد.

این وظیفه را به درستی انجام دهیم.

 پیام خارج شد و با درایت و شجاعتی که از وی دیدیم , مطمئنا راه نجات خویش را خواهد یافت و محکم تر و پرصلابت تر به مبارزه ادامه خواهد داد.

بله پیام خارج شد , پیامهای گرفتار در زندان بزرگ ایران را دریابیم.

لازم به توضیح است که هدف از این نوشتار نه نمایان سازی ضعف های احتمالی یا رسوا سازی و عناوینی از این دست , که شکواییه ای دوستانه و دلسوزانه برای رفع ابهام و اصلاح خطاهای احتمالی بوده و باشد .

امید که مفید واقع شده و شاهد واکنشی منطقی و رویکردی اصلاحی شویم.