بنیاد ایدوئولوژي جمهوری اسلامی ایران بر زن ستیزی وتحقیر زن استوار است. از نخستین ماه های استقرار حکومت اسلامی تبعیض علیه زنان وسرکوب خشن زنان آزاده وبرابری طلب  ادامه داشته است ورژیم از هر فرصتی استفاده کرده واستفاده میکند تا هر چه بیشترسیاستهای ارتجاعی وضد زن را گسترش دهد.یکی از فاجعه بار ترین اقدامات اخیر رژيم در رابطه با زنان و اساسا برای  آینده کشور ، «طرح جامع جمعیت و تعالی خانواده» است  که می توان از آن بعنوان طرح مشترک خامنه ای ـ احمدی نژاد نام برد ، که در سال 1389 پیشنهاد شده بود و هدف آن رساندن جمعیت ایران به 150 میلیون نفر بود.این طرح اکنون  با امضا 50 نماینده مجلس به کمسیون های مجلس شورای اسلامی رسیده ودر حال برررسی است  و خود بیانگر اینست که وقتی گروهی نادان ، با تفکری متحجر و با اقتداری مطلق بر کشور چنگ انداخته اند ، چه فاجعه ای در کمین زنان و کل جامعه  نهفته است. 

در اعتراض به « طرح جامع جمعیت وتعالی خانواده» 650  نفر بیانیه ای صادر کرده وخواهان خارج کردن این طرح  از دستورکار مجلس شده اند.

در این بیانیه به درستی آمده است:

« در بند بند این طرح از قرار دادن زنان به ویژه زنان مجرد در انتهای صف دسترسی به شغل و درآمد تا محدود کردن وسایل پیشگیری از بارداری، زنان به مانند دیگر قوانین و مصوبات این چند سال از حقوق خود محروم شده و تنها در جایگاه تولید نسل دیده می‌شوند. سوالی که با خواندن این طرح به ذهن می‌آید این است که «اگر طرح افزایش جمعیت طرحی معقول و منطقی است، نمی‌توان با اتکا به فهم زنان و مردان و با احترام به قدرت تصمیم‌گیری افراد به جای تصویب طرح‌هایی تا این اندازه مداخله گر و مستبدانه و با نگاهی چنین تنگ و ابزاری به زنان آن را پیش برد؟ به جز محرومیت زنان از شغل، درامد، تحصیلات و محدود کردن تعریف زن به عنوان وسیله‌ی ازدیاد نسل و نه نیمی از جمعیت صاحب حق آیا راه دیگری برای پیش بردن این «تعالی» وجود ندارد؟ چرا معنای تعالی در هر مسئله ای برای قانون‌گذاران تبعیض و تحدید و دشمنی با حقوق زنان است؟

محروم کردن زنان از دسترسی به شغل نه تنها منجر به فرزندآوری بیشتر نمی‌شود بلکه تنها نتیجه ی آن سرریز شدن مردان مجرد و زنان به بازار کار اشتغال غیررسمی، با درآمدهای کمتر و نظارت کمتر ‌است. سیاستی که بهای آن جان‌هایی است که به بهای بچه‌نیاوردن و یا ازدواج نکردن باید کار خود را در برابر دستمزدی ناچیز بفروشند تا بازار کار رسمی همچنان تک جنسیتی و مردانه بماند، با این تفاوت که این بار مردان مجرد نیز از این بازار بیرون گذاشته می‌شوند.

محروم کردن زنان از امکانات رایگان مراکز بهداشت برای وسایل پیشگیری از بارداری یا امکانات پیشگیری‌های دائم، غیرقانونی بودن سقط جنین، سختگیری‌های روزافزون برای طلاق – آن هم یک طرفه- سوءاستفاده از امتیازات دولتی در تقسیم منابع سلامت و بهداشت است که تنها باعث بالارفتن آمار سقط جنین‌های غیرقانونی و مرگ و میر مادران و بیشتر شدن کودکان ناخواسته می‌شود که در نهایت حتی اگر کمیت جمعیت را بالا ببرد مسلما بر کیفیت آن نخواهد افزود. به کار گرفتن چنین سیاست‌های تنبیهی و ظالمانه‌ای برای زنان که همه‌ی دستاوردهای تحصیلی و شغلی خود را مدیون تلاش‌های فردی زیر سایه‌ی سنگین و دست و پاگیر قوانین تبعیض‌آمیز هستند نیز منجر به تشکیل خانواده‌های پرجمعیت و بالارفتن کیفیت زندگی در ایران نخواهد شد، بلکه تنها منجر به آسیب‌های اجتماعی و مالی بیشتر در میان زنان و مردانی شود که به دنبال سیاست‌های تشویقی مالی بر تعداد فرزندان خود نخواهند افزود.

ما نمایندگان مجلس را از تصویب این طرح و تبدیل آن به قانون برحذر می داریم و به آنها هشدار میدهیم که مسئولیت عواقب تصویب این قانون که تنها منجر به تبعیض بیشتر جنسیتی در ایران می شود بر عهده ی آنها خواهد بود، تصویب این طرح به معنای عقبگردی بزرگ برای زنان در قوانین است، قوانینی که این بار زندگی و سلامت روحی و جسمی زنان را هدف گرفته است.

همچنین معتقدیم تصویب این طرح کاملا در مغایرت است با وعده‌های انتخاباتی رئیس جمهوری، اعتراض او نسبت به کم شدن سهم زنان از بازار اشتغال و اشاره‌ی او به «عقب‌ماندگی مزمن تاریخی در زمینه اشتغال زنان در مشاغل مدیریتی» و از این روی دستگاه‌های دولتی را از هرگونه اقدامی برای تسهیل تصویب این طرح برحذر می داریم. ما امضا کنندگان این بیانیه مصرا خواستار خارج شدن این قانون از دستور کار مجلس و تلاش دولت به ویژه معاونت زنان و خانواده‌ی ریاست جمهوری در استفاده از همه‌ی امکانات خود برای جلوگیری از تصویب این طرح هستیم و به نمایندگان مجلس هشدار می‌دهیم که در صورت ادامه ی تصویب این طرح و تحدید حقوق زنان و کودکان ما حق هرگونه حرکت اعتراضی را برای توقف این طرح برای خود به رسمیت می‌شناسیم».

فاجعه اخطار می دهد  که کانون آن کجاست و تا زمانی که این دایناسور وحشی نفس میکشد ، هر روز باید در انتظار طرح و حادثه نا مبارکی بود.در کشوری که بیش از هشتاد درصد جمعیت آن زیر آستانه فقر زندگی می کنند و زنان بار اصلی این فلاکت را بدوش می کشند ، درکشوری که  میزان فحشا بیداد میکند و سن فحشا به زیر دوازده سالگی رسیده است ، طرح چنین پیشنهادی را باید جنایتکارانه خواند .

ما ضمن دفاع از هر حرکت  مستقل  زنان در دفاع از حقوق مدنی  خود ،  ضمن احترام به استقلال تشکیلاتی آن ، معتقدیم که تبعیض جنسی علیه زنان ، بخش لاینفکی از ستم اجتماعی است . ازاینرو  بر این اعتقادیم که که جنبش دموکراتیک زنان بعنوان جنبشی برابر طلب و عدالت خواه ، تنها در صورتی می تواند با استواری بیشتر بجلو گام بر دارد که خود را با دیگر جنبش های برابر طلب و عدالت خواه ، همراه و همگام سازد.

ما بر این اعتقادیم که جنبش های دموکراتیک و برابری طلب در جامعه ، از عدالت خواهی کارگران و زحمتکشان گرفته تا مبارزه زنان برای حقوق برابر مدنی و سیاسی ، و مبارزه در مناطق ملی برای حقوق برابر سیاسی و فرهنگی ، در صورت مشارکت و پشتیبانی فعال از همدیگر می توانند به صدائی واحد برای آزادی از هرنوع تبعیض جنسی ، مذهبی ، نژادی و ملی تبدیل شوند.

 جنبش فدرال دموکرات  آذربایجان  ، روز جهانی زن را به زنان آذربایجان و همه زنان ایران تبریک گفته واعتقاد جدی دارد که تنها با همگامی همه زنان  برای حقوق خود، و مشارکت آنان در دیگر اشکال مبارزات اجتماعی  برای جامعه ای  بدون تمایز رنگ و نژاد و مذهب  وقومی می توان  از اسارت و زنجیر شریعت واستبداد  رهائی یافت که در آن هر انسان یار انسان دیگر است.

اسفند1392

2014-03-06