در این یکی دوماهه اخیر، سایت بالاترین باعث بوجود آمدن بحث های بسیاری در بین موافقان و مخالفان خود شده است. در چند ماه گذشته، قانون حذف لینک های توهین آمیز به ادیان از صفحه اصلی ، باعث ایجاد بحث های بسیار داغی بین کاربران عضو و حتی غیر عضو در بالاترین شده بود.

بعضی از کاربران این تصمیم را سلب آزادی بیان از جانب مدیریت بالاترین می دانستند و برخی دیگر، این حرکت را تصمیمی بسیار مفید در جهت ترویج احترام به عقاید دیگران بر می شمردند. اما روز گذشته، سایت بالاترین دست به اقدامی زده است، که بیشتر به کودتا می ماند تا اعمال مدیریت بر سایت!

مسئولان بالاترین در یک حمله گسترده و بی سابقه نه تنها تعداد زیادی از لینک ها را حذف کردند، بلکه به آن هم اکتفا نکرده حسابهای تعداد زیادی از کاربران را نیز بسته اند. گفتنی است مسئولان بالاترین همچنین امکان فرستادن دعوتنامه را نیز از تمامی کاربران گرفته اند.

حذف لینک ها، مسدود کردن کاربران و لغو امکان ارسال دعوت نامه، با هیچ دلیلی قابل توجیه نمی باشد. اینکه بالاترین تنها با دعوت نامه عضو می پذیرد، بعقیده بنده، خود نشان دهنده نوعی محدودیت بیان است. این مکانیزم، یعنی عضویت با دعوت نامه یا طی کردن هفت خوان رستم برای رسیدن به بالاترین، بیشتر شبیهه به پروسه نظارت استصوابی است.

حال آنکه آقای یحیی نژاد ، مدیر بالاترین، در برنامه پارازیت قسمت ۳۳ در تاریخ ۱۰ دسامبر ۲۰۱۰، در پاسخ به این انتقاد که چرا بالاترین تنها با دعوت نامه عضو می پذیرد، عوامل فنی و "نبود امکانات بیشتر" را دلیل این رویه می داند و منطقی می داند که "تنها به شکل کم"، اجازه عضویت داده شود. برفرض اینکه سخن، آقای یحیی نژاد صحیح باشد، باید از ایشان پرسید، بلاک کردن دعوتنامه های اعضا، بر مبنای کدام منطق صورت گرفته است؟ آیا بازهم نبود امکانات فنی را بهانه خواهید کرد؟

بنابر گزارش وبلاگ آقای رحیمی ، افراد حذف شده اغلب کاربرانی پر طرفدار هستند که با ارسال لینک های مختلف دست به اعتراض به سیاست های اخیر مبتنی بر سانسور و حذف در بالاترین زده بودند، و لینک های حذف شده نیز لینک هائی هستند که رای کافی آورده و به بخش لینک های پر طرفدار (داغ) رسیده بودند.

در میان هیاهوی افشاگری های ویکی لیکس ، بالاترین که یک وب سایت دو دویی جهت اشتراک گذاری لینک مبتنی بر مشارکت عمومی و بر اساس رأی کاربران است، با یک حمله غافلگیرانه! عده ای از کابران را بلاک کرده، تا نشان دهد که آستانه تحمل مدیران این وب سایت چقدر پائین است.

طبق قوانین بالاترین تنها این کاربران هستند که می توانند نظر و رای بدهند بر همین اساس نتیجه می گیریم که کنترل بالاترین در دست كاربران عضو شده آن است، حال جای سوال دارد که چرا و با چه استدلالی مدیریت بالاترین دست به قلع و قمع منتقدان خود زده است؟

یکی از دلایل اقبال بالاترین نزد ایرانیان، روند رو به رشد شبکه های اجتماعی است. شبکه هایی مانند فیس بوک و تویتر که علیرغم فیلتر بودن در ایران، مورد توجه و استقبال گسترده جوانان و حتی بزرگسالان قرار گرفته اند.

در واقع بعد از انتخابات پر حرف و حدیث سال ۱۳۸۸، مردم ایران بهترین راه ارتباطی خودشان را با جهان بیرون، در استفاده بهینه از شبکه های اجتماعی دانستند. بالاترین نیز بر همین اساس، بر محبوبیت خویش افزود و با اقبال عمومی گسترده ای روبرو شد.

غالبا در سیستم مدیریت چنین سایت هایی، مدیران پس از آنکه با اقبال عمومی مواجهه می شوند، سعی در هرچه بهتر کردن سایت برای کاربران می کنند. بهترین نمونه این قبل سایت ها فیس بوک است که روز به روز بر قابلیت ها و امکانات خویش می افزاید تا بتواند رضایت کاربران خود را جلب کند. اما گویا این روند در نزد مدیران بالاترین، معکوس می باشد و آنها بجای بهبود امکانات فنی جهت حضور هرچه بیشتر کاربران در سایت، دست به اخراج و بلاک کردن کابران خود زده اند.

حال سوال اساسی و نکته ی مهم این است که عکس العمل کاربران باقی مانده چه خواهد بود؟ در حالی که در یک سال گذشته عده ی بسیاری از جوانان ایرانی در دادگاههای نمایشی محاکمه و به زندان های طولانی مدت محکوم شدند و عده ای هنوز در زندانند و هنوز مادران عزادار فرزندان شهیدشان هستند که در راه آزادی جان سپردند، پاسخ ما کاربرانی که هنوز بلاک نشده ایم به رفتار دیکتاتور مابانه بالاترین چه خواهد بود؟

اینجا دیگر خیابان نیست، خبری از گازاشک آور هم نیست، دستگیری و زندانی هم نیست، اتحاد را باید از همین جا و هم اکنون شروع کنیم. همانطور که خود آقای یحیی نژاد هم در مصاحبه شان گفتند، بالاترین چیزی از خودش ندارد، و در واقع همانطور که گفته شد این ما کاربران بالاترین هستیم که محتوا را ایجاد می کنیم. حال ما می توانیم دیگر محتوایی ایجاد نکنیم. چه اصراری است به ماندن در جایی که دیکتاتور مابانه اداره می شود؟ چه اصراری داریم لینک ها و خبرهایمان را در جایی قرار دهیم، که مدیران آن اعتقادی به آزادی بیان و دموکراسی ندارند؟ سایت هایی مشابه بالاترین بسیار زیاد هستند؛ می توانیم فعالیت خود را در آنجا پی گیری کنیم.

باید نشان بدهیم که حتی در فضای مجازی نیز، به هرگونه نقض آزادی بیان و دیکتاتوری اعتراض خواهیم کرد. با تحریم بالاترین، توسط کسانی که حسابشان کماکان باز است، به مدیریت بالاترین و البته مدیران دیگر سایت ها نشان خواهیم داد، که جامعه ایران، از ظلم و ستم و رفتارهای پلیسی در تمامی اشکال آن خسته شده و در مقابل چنین رفتارهایی بی تفاوت نخواهد بود.