نمی دانم این چه رسمی است که حتما باید یک نفر بمیرد تا ما ایرانیان همدلی و همراهی مان بروز پیدا کند. وقتی ندا آقا سلطان به ضرب گلوله کشته شد، فریاد بر آوردیم که: آی، یک دختر ایرانی را کشتند. و فراموش کردیم که مدت ها پیش از آنکه جنجال انتخاباتی به پا شود و بانوانی امثال ندا به خیابان بیایند، حکومت اسلامی به بهانه حجاب با بانوان چه می کرد.

با شما هستم آقایی که وقتی گشت ارشاد یک دختر را به خاطر مانتوی کوتاهش می گرفت و جیغ و داد دختر در خیابان می پیچید، تو می خندیدی. انگار که داشتی یک صحنه کمدی از یک فیلم را تماشا میکردی. راستی آیا گشت ارشاد به ندا گیر نداده بود؟ مگر نه آنکه ندا به گفته خانواده اش، برای رهایی از قید و بندهای دینی جامعه اسلامی مرتب به ترکیه سفر می کرد. اگر امروز ندا زنده بود و در خیابان پلیس به او گیر میداد، ما چه می کردیم؟

هفته پیش بود که داد و فغانمان به هوا رفت که: وای شهلا را کشتند !!! زن بودن شهلا کافی بود که از مرگ شهلا یک تراژدی فمنیستی بسازیم. خانم های فمنیستی که در مرگ شهلا به جامعه مرد سالار می تاختید!!! نسرین ستوده نیز یک زن است. نسرین ستوده یک مادر ایرانی است. وکیلی است که اگر در بند نباشد می تواند از حقوق امثال ندا آقا سلطان، شهلا جاهد و سکینه محمدی دفاع کند.

آقایان غیرتی !!! در مساله دفاع از نسرین دیگر هیچ بهانه ای وجود ندارد. نه کسی را کشته است که دست و دلمان بلرزد که مبادا گناه کار باشد. نه به شوهرش خیانت کرده که غیرتمان احساساتی مان کند. نسرین ستوده یک جرم دارد: دفاع از حقوق انسان ها. دفاع از انسان هایی که می توانستیم من و تو باشیم. من و تو که اگر به سراغ نسرین می رفتیم برایش تفاوت نمی کرد که مرد باشیم یا زن.

البته مساله فقط نسرین ستوده نیست. من نسرین قدیری، ناهید قدیری، سیما رجبیان و رزیتا واثقی را فراموش نمی کنم. من یادم نمی رود که صهبا رضوانی نیز یک مادر است. من یادم نمی رود که لیلا توسلی نیز بی گناه است و او نیز به سبب حمایت از حقوق انسان ها به بند افتاده. من یادم نمی رود که مادر دانشجویان شهید نیز به جای تسلی گرفتن در بند افتاده اند. اما امروز جان نسرین در خطر است. نسرینی که به امید حمایت من و شما اعتصاب غذا کرده. نسرینی که اگر آزاد باشد از عزیزانمان دفاع می کند.

نسرین ستوده اعتصاب غذای خشک کرده است و جانش در خطر است. نسرین ستوده شکنجه شده است. به نحوی که از صدای ناله نسرین در هنگام شکنجه، زندانیان نیز در عذاب بوده اند. بیایید همان ابراز ناراحتی ای را که برای ندا و شهلا بعد از مرگشان از خود نشان دادیم برای نسرین امروز نشان دهیم که مبادا جانش به خطر بیافتد.

بیایید هر جا که می توانیم بنویسیم: نسرین ستوده خواهر همه ما ایرانیان است.