زمانی نه چندان دور، فکر می کردم که ما ایرانیان از جمله وطن دوست ترین مردمان روی زمین هستیم تا بدانجا که این وطن دوستی را به وطن پرستی تبدیل کرده ایم. هنوز از آن روزها چندان نمی گذرد، اما شاهد اتفاقاتی هستم که این تفکر را کاملا زیر سوال برده است. آیا براستی ما ایرانیان مملکت خود را دوست داریم؟ و یا اینقدر درگیر مسائل و مشکلات اقتصادی و اجتماعی شده ایم که دیگر هیچ چیز برایمان مهم نیست؟

نکند به جایی رسیده باشیم که تکه ای نان با ارزش تر از تکه ای خاک شده باشد. چندی پیش در ایمیل هایی که در فضای وب دست به دست می چرخید با ایمیلی به این مضمون روبرو شدم که عهدنامه ننگین ترکمانچای امسال منقضی شده و قانونا از این پس سرزمین های جدا شده از خاک ایران باید به ایران بازگردد؛ شاید برای شما هم چنین ایمیلی آمده باشد.

بعد از خواندن این ایمیل خنده ام گرفت! اینکه دولت فعلی حتی نمی تواند داشته های کنونی ایران را حفظ کند، آن وقت ما چه ساده لوحانه می خواهیم که سرزمینهای گرفته شده در ۱۸۲ سال پیش را به ایران بازگردانیم! باید به تلخی پذیرفت که پاره های تن ایران، برای همیشه از سرزمین مادری جدا شده اند و اینک، این ما هستیم و باقی مانده سرزمین مان ایران که باید آن را حراست کنیم و پاسدارش باشیم.

آن سرزمینها را دولت وقت به باد فنا داد و امروز دیگر از دست ملت ایران کاری ساخته نیست و بهتر است که دیگر به گذشته نگاه نکنیم. اما امروز بازهم دولت وقت کارهایی می کند، که بعقیده بنده اگر ننگین تر از عهد نامه ترکمانچای نباشد، حداقل هم ردیف آن هست.

شاید بگویید چرا لفظ ساده لوحانه را بکار می برم. اگر اخبار را دنبال کرده باشید حتما شنیده اید که در بازیهای آسیایی چین در هنگام برگزاری مراسم رسمی افتتاحیه به یك باره نمایشگرهای محل برگزاری، نام خلیج فارس را به خواست کشورهای عربی، به صورت جعلی خلیج "ع رب ی" نمایش داده اند. اما عکس العمل ما ایرانی ها چه بود؟

پس از این اقدام ضد ایرانی چینی ها، بهرام افشارزاده دبیركل كمیته ملی المپیك ایران و سرپرست كاروان كشورمان در بازی های آسیایی گوانگجو در اعتراض به استفاده از نام جعلی خلیج ع رب ی، از حضور در مراسم رژه این مسابقات خودداری كرد.

البته مسئولان ورزش كشور نیز پس از اعلام این نام مجعول به جای نام حقیقی خلیج فارس، بیکار ننشستند و بلافاصله یک نشست اضطراری در اقامتگاه خود در گوانگجو تشکیل دادند و در پایان نشست، تصمیم به پیگیری موضوع از طریق دستگاه دیپلماسی گرفتند! بنا بر تصمیم آن ها، مراتب اعتراض، به صورت كتبی از سوی سفارت ایران در چین به وزارت امور خارجه این كشور ارایه خواهد شد!

سایت آفتاب در پایان خبری که به همین منظور منتشر کرده بود، سوال بسیار جالب و مهمی را مطرح کرده است: آیا چنین اقدام غیر قابل اغماضی که از طریق شبکه های ماهواره ای در سرتاسر جهان منعکس شده است، واکنش جدی و آشکار وزارت امور خارجه ایران را در پی خواهد داشت؟

واقعا واکنش دولت ایران چه بود؟ چند روز بعد در سایت های خبری خواندیم که کمیته ملی المپیک چین به خاطر استفاده از واژه مجعول خلیج ع ر ب ی رسما از ایران عذرخواهی کرده است. اما در کمال تعجب متوجه شدیم که این کمیته طی ایمیلی که برای کمیته ملی المپیک ایران فرستاده، به عنوان کشور میزبان رسما از اتفاق افتتاحیه بازی‌های آسیایی گوانگ‌ژو عذرخواهی کرده! من سیاست مدار نیستم، اما می دانم که عذرخواهی رسمی بصورت ایمیلی وجود ندارد و این خود تحقیر مجدد کشور ایران است. ضمنا برای این حرکت شیطنت آمیز نه کمیته المپیک چین بلکه دولت چین باید از دولت و ملت ایران عذرخواهی بکند.

چگونه است که جلوی صدها دوربین تلویزیونی اسم خلیج فارس را تغییر دادند، اما حالا تنها با یک ایمیل ساده عذرخواهی می کنند؟ البته مسئولین کشور ما هم بیکار ننشتند و در یک ضیافت شام! این مسئله را بصورت جدی پیگیری کردند: قرار است محمد علی‌آبادی رئیس کمیته ملی المپیک ایران شام را با شیخ احمد رئیس کویتی شورای المپیک آسیا بخورد و در آن ماجرای شکایت ایران از چینی‌ها به خاطر استفاده از واژه مجعول خلیج ع ر ب ی را پیگیری کند.

حضرت آقا، شما می خواهید پیش کسی شکایت کنید که به گفته امیر واعظ آشتیانی: "اگر بخواهیم این ماجرا را پیگیری کنیم به این نتیجه می‌رسیم که کمیته المپیک آسیا این کار را انجام داده است چراکه رئیس کمیته المپیک آسیا یک کویتی است و من رد این قضیه را در آنجا می‌بینم." آن وقت می خواهید با او شام بخورید و در حین شام، شکایت کنید؟ شاید از "شوری" و یا "یک وجب روغنی که روی آش ایستاده" شکایت کنید، اما شک دارم که از تغییر نام خلیج همیشه فارس شکایتی بکنید. مگر احمدی نژاد وقتی رفت و زیر تابلویی که نام مجعول خلیج ع.ر.ب.ی روی آن نوشته بود نشست، شکایتی کرد؟ شما هم مواجب بگیر همین دولت هستید.

چگونه است که فرماندهان نظامی رژیم اسلامی مرتب اسرائیل و آمریکا و دیگران را تهدید می کنند و هشدار می دهند که هرگونه تجاوز به خاک ایران را شدیدا پاسخ خواهند گفت، اما در مقابل تهدیدات خارجی علیه هویت ملی ایرانیان، سکوت می کنند؟ آیا باید باور داشته باشیم شما هایی که نمی توانید از هویت ایران و ایرانی بر روی کاغذ دفاع کنید، قادر هستید از خاک پاک ایران آن هم در جنگی واقعی دفاع کنید؟

خلیج فارس، مولانا، عیدنوروز، ابوعلی سینا و ... این ها همه تکه هایی از هویت جمعی ما ایرانیان هستند که به اندازه خاک پاک ایران ارزش دارند. همانطور که دولت وظیفه دارد از تمامیت ارضی کشور دفاع کند و راه نفوذ دشمن را بگیرد، به همان اندازه وظیفه دارد از هویت ایرانیان نیز در مقابل این هجمه ها دفاع کنید. اما گویا چیزی که چندان اهمیت ندارد، هویت ایرانیان است.

به امید داشتن ایرانی آباد، آزاد و پرقدرت.