اين نامه در آستانه سفر رهبر حکومت ایران به شهر قم در تاريخ 27 مهر 1389، در اختيار "فعالين حقوق بشر و دمكراسي در ايران" قرار گرفت که در آن، آقايخامنه اي به عنوان مسئول اصلي نقض گسترده حقوق بشر به ویژه در زندانها، مورد سئوال قرار گرفته است.

اینجانب، سید حسین کاظمینی بروجردی، بندی زیر شکنجه از خاندانی برجسته با شجره نامه ای معتبر، بیش از سی سال از بهترین ایام عمرم را صرف اعتلای فرهنگ معنوی و رواج اخلاق الهی نمودم، اینک از شما که در رأس حکومت هستید می‌ پرسم:

آیا سه دهه قبل، ملت ایران بی دین بودند و بانی این نظام آنها را مؤمن کرد؟

آیا مردم این مملکت فقیر بودند و انقلاب کنونی آنها را ثروتمند نمود؟

آیا تعداد زندانها با دیروز ایران یکسان است؟

شما به این مردم چه داده اید که به آن افتخار می‌ كنید؟

سوغات انقلاب، بی انگیزگی جوانان است، بیکاری، قطع آب و برق و گاز، گرانی کمرشکن، تاراج منابع طبیعی، هرج و مرج اعتقادی، حراج میراث ملی و بسیاری ارقام که موجود می باشد.

اكنون در زندان به نام شما و به خاطر بقای ولایت مطلقه فقیه، انواع صدمات بر مذهبیون و سیاسیون غیر وابسته به حکومت عملی می گردد تا حدی که از اين گرفتاران زنجیر دیکتاتوری، تنها اسکلتی باقی مانده است. روزی که بعد از سی سال، زندانی سرشناس لبنانی (سمیر قنطار) را از زندانهای اسرائیل آزاد می کردند، دیدیم که چگونه با توانمندی و حال و روز نیکو و عافیت جسم و امنیت روح، رها شد، ولی عکسهای قبل از زندان ما را ببینید و کالبدی که باقیمانده را مشاهده و مقایسه نمائید!

امروز، عامه مردم اسلام سیاسی را آزموده‌اند و بیلان کار آن را در عمر انقلاب فعلی مشاهده کرده‌اند. اگر سی سال قبل ملت ایران با وجود فریب بزرگی که خورد و خیال نمود که زیربنای این رژیم استقلال، آزادی، جمهوریت و خداجویی است و میل به چنین سیستم سیاسی پیدا کرد، اکنون هیچ گونه تمایلی به ادامه آن ندارد. بديهي است وقتی که صندوق رأی از فیلتر شورای نگهبان که نگهبان تاج و تخت ولایت فقیه است تا وزارت کشور که تسبیح به دست روحانیون درباری است، می گذرد، چگونه ایده و آرزوی هفتاد میلیون نفوس ایرانی تحقق می یابد؟ اگر میزان هیأت حاکمه فعلی، آراء مردم باشد، باید رفراندومي آزاد و بدون گزینه های تحمیلی حکومت برگزار گردد و چون مسئولین امور، بنا به اسناد و مدارک موجود، مجرم هستند و به کرات به ایران و اسلام و ملت خیانت کرده اند و آثار آن در کشتارها، ویرانی ها، زندان ها، گورستان ها و تبعیدها مشخص و معلوم می باشد، لهذا باید رأی گیری زیر نظر مستقیم دیده بانها و ناظرین سازمان ملل متحد انجام پذیرد.

آیت الله سید حسین کاظمینی بروجردی

27 مهر 1389