رفتن به محتوای اصلی

اعتصاب کارگران سد مخزنی ژاوه سنندج، اعتراض به ستم مضاعف علیه کارگران!
15.07.2010 - 15:20

استبداد، خفقان، سرکوب، تبعیض، زندان و بی حقی عمومی، درد مشرک شهروندان ایران است ولی استثمار وحشیانه و ظلمی که بر بخش بزرگی از جامعه کارگری روا می شود، از مرزهای نقض ابتدائی ترین حقوق انسانی گذشته و هستی بخش های بزرگ جامعه کارگری ایران را به مخاطره انداخته است.

کارگران و حقوق بگیرانی که از قبل فروش نیروی کارشان زندگی می کنند و عمرشان را در کارخانه ها و ادارات با مزد ناچیزی برای زنده ماندن سر می کنند، ماه ها بدون پرداخت حقوق، گرسنه رها می شوند و در شرایط مشقت بار قرار داه می شوند.

در شرایطی که کارگران و حقوق بگیران ایرانی حتی از دریافت حقوق ماهانه شان محروم اند، سرمایه های ملت ایران در دستان مافیاهای پان اسلامیست در راه اهداف ارتجاع اسلامی در لبنان، فلسطین، ترکیه، عراق و ... هزینه می شوند و "اسلامگرایان مستضعف پناه" با سرقت آشکار لقمه های نان از دهان فرزندان ایران، لبنان و فلسطین و ... را فربه می کنند.

ملت ایران با صراحت کامل در تظاهرات خیابانی، سمت گیری و مطالبات سیاسی خود را در چارچوب آزادی، دمکراسی، کنار راندن دین از حکومت و ایران و ایرانی محوری، بگوش جهانیان رسانده اند، ولی ظاهرا ولی فقیه و متحدانش هنوز نمی خواهند سخنی خلاف منافع شان و جنبشی برای برکناری شان را باور کنند.

کارگران و حقوق بگیران ضمن حضور پراکنده در جنبش اعتراضی با دفاع از حقوق صنفی خود در برابر سیاست های ضد کارگری و ضد انسانی حکومت اسلامی ایستاده و با اعتصابات کارگری در سراسر کشور، از جنوب تا شمال و از شرق تا غرب کشور به مبارزات پراکنده ادامه داده و در حالیکه جنبش زنان و جنبش دانشجوئی با مطالبات خود بمیدان آمده اند،کارگران ایران هنوز از مطالبات شفاف و سازمان های مستقل طبقاتی سراسری خود بی بهره اند و برخی از رهبران جنبش کارگری در زندان ها ویا زیر تیغ سرکوب قرار دارند.

اعتصاب کارگران سد مخزنی ژاوه در سنندج در 19 تیرماه در اعتراض به عدم پرداخت 5 ماه حقوق معوقه شان و صدها اعتراض و اعتصاب در یکسال گذشته، بیانگر ستم مضاعفی ست که بر کارگران و حقوق بگیران می رود و آنها چاره ای جز اتحاد سراسری بر مبنای مطالبات شفاف جنبش کارگری و همصدائی و همراهی با جنبش زنان و جنبش دانشجوئی ندارند.

حکومت اسلامی بدرازای عمرش حقوق زنان، جوانان و کارگران کشورمان را پایمال نموده و ضربات جبران ناپذیری بر پیکره این سه جنبش اجتماعی وارد کرده و در 30 سال گذشته، هرگز از کابوس اتحاد و قیام این سه جنبش اجتماعی آرام نگرفته است. وحشت حکومت از جنبش های اجتماعی ناشی از ماهیت آزادیخوانه، استبداد و استثمار ستیزانه این جنبش هاست و به همین دلیل رژیم کنونی حتی سندیکاها و اتحادیه های مستقل کارگری را هم نمی تواند تحمل کند.

 

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

ایران گلوبال

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.