امروز 11 اردیبهشت، مصادف با اول ماه مه، کارگران ایران در شهرهای مختلف بخیابان آمده اند و حضورشان در تظاهرات روز کارگر نسبت به سال های گذشته، از لحاظ کمی و کیفی تغییرات چشمگیری داشته است که نشان از تاثیرات جنبش ملی بر اعتلا و رشد جنبش کارگری دارد.

شعارهای کارگران در 11 اردیبهشت 1389 در دو عرصه مطالبات صنفی و سیاسی در بسیاری از شهرهای ایران مطرح شده است.

شعارهای کارگران در تهران از بار سیاسی بالاتری برخوردار بوده؛ چراکه در تهران بزرگ، امکان سرکوب و شناسائی به آسانی محیط های کوچکتر وجود ندارد و کارگران تهرانی در مبارزات خیابانی 8 ماهه گذشته آبدیده تر شده اند.

کارگران ایران در فضای سنگین امنیتی و سرکوب حکومت اسلامی بخیابانها آمدند ، مورد هجوم وحشیانه اراذل و اوباش ولی فقیه قرار گرفتند و در شهرهای مختلف خبر از سرکوب، ضرب و شتم و دستگیری کارگران رسیده است.

شهرهای بزرگ و کوچک ایران شاهد تجمع کارگران بودند که پر شکوهترین شان در تهران و با شعارهای ویژه کارگری و شعارهای سیاسی مرگ بر دیکتاتور و ... برگزار شد. کارگران تبریز، اصفهان، اهواز، سنندج و ... با تظاهرات خود به بیعدالتی، بیکاری و فقر در جامعه کارگری و ... اعتراض کرده اند.

و در پایان؛ دو شعار درخشان جنبش کارگری در اول ماه مه امسال مبنی بر؛ "مرگ بر دیکتاتور" و "خونی که در رگ ماست هدیه به ملت ماست"، پیام همبستگی جامعه کارگری با جنبش ملی را در خود نهفته دارد و باید این پیام را به فال نیک گرفت و سرمشق استراتژی مبارزاتی جنبش قرار داد.

تلفیق آزادی و عدالت اجتماعی در ایران، مسئولیت تاریخی دو خانواده بزرگ جنبش کارگری و جنبش ملی و از درس های آموختنی از حرکت و شعارهای اول ماه مه امسال است.

اول ماه مه 1389