گروهی از مادران داغدار و عزادار 11 آبان 1388 طی نامه ای به صادق لاریجانی مجموعه ای از خواست های خود را در پنج محور اعلام کرده اند. نامه مادرانی که فرزندانشان اعدام و یا در بیدادگاه های حکومت اسلامی محبوس شده اند، تبلور دادخواهی ملتی ست که 30 سال است فرزندانش بجرم آزادیخواهی، دگراندیشی و ایراندوستی زیر تیغ حکومت دینی سلاخی می شوند. مادران در دادخوهی خود نوشته اند که:

"ما مادران و خانواده های قربانیان حواث اخیر و همچنین قربانیان سی ساله گذشته ،هرگز سال های منتهی به بهمن 57 را از یاد نمی بریم که تمامی کوچه های شهر فریاد ،استقلال ،آزادی و عدالت جویی بود. شاید ما خود در آن زمان جوانان و یا نوجوانانی بیش نبودیم اما ندای حق طلبی که هر روح حقیقت جویی را در مقابل ظلم و جور به عصیان وا می داشت،ما را نیز به صحنه های مبارزه و مقاومت در برابر رژیم ستم شاهی به میدان آورد و اینک با گذشت سه دهه از آن روزها، بار دیگر آمده ایم تا فریاد حق خواهی و حق طلبی بر آوریم. اما این بار برای تحقق عدالت در حق فرزندانی که خود،گام برداشتن در مسیر راستی و حقیقت جویی را به آنان آموخته ایم.".

مادران این پرسش را در برابر ولی فقیه و همه دست اندرکاران حکومت اسلامی در 30 سال گذشته قرار می دهند که:

"چه شد که فرزندان برومند ما آماج گلوله شدند؟ چرا عده ای مجروح، عده ای شهید و عده ای در بند و مفقود به جا ماند؟"

و در ادامه خواسته های خود را در 5 محور بشرح زیر اعلام کرده اند:

1- آزادی بی قید و شرط زندانیان عقیدتی

2- رسیدگی به وضعیت مفقود شدگان

3- برگزاری دادگاه های علنی آمران و عاملان کشتار فرزندان مان

4- پاسخ گویی شفاف و روشن به خانواده های زندانیان و مفقود شدگان

5- ایجاد مراجع بیطرف و صالح و مردمی برای پیگیری شکایت خانواده ها

ما نیز با مادران داغدار و عزادار همصدا می شویم تا فریاد حق طلبانه شان را بگوش ملت ایران و جامعه جهانی برسانیم.