ایران ویران شده پس از جنگ هشت ساله ، صحنه تکوین بلوک های قدرت مافیائی – آخوندی در راس حکومت و رقابت های سنگین جناح های رقیب گردید که این جنگ قدرت بدرازای عمر رژیم و تا انحطاط آن اجتناب ناپذیر بنظر می رسد.

"سردار سازندگی" و مافیای خامنه ای با استفاده از فرصت های طلائی "دوران بازسازی" ، به انحصار سرمایه و تحکیم سلطه اختاپوس وار بر شاخه های اصلی پولساز رو آوردند و سربازان امام زمان که از اقشار حاشیه ای و سرخورده جامعه به نهادهای نظامی امنیتی و پلیسی پرتاب شده بودند، نمی توانستند بپذیرند که از کانون های پولساز جامعه کنار نهاده شوند و به حاشیه نشینی و تغذیه پس مانده های آیت الله ها تن دهند.

اقشار عقب مانده جامعه با اتکاء به اشتراکات فرهنگی با حاکمان نوین، پایگاه حمایتی و نیروی ضربت خمینی را در شکل دسته جات فاشیستی خیابانی تشکیل دادند و همین نیرو که در جریان جنگ سامان یافت، خود را مالک کشور و سهامدار اصلی ایران دانسته و به مقابله و اقدام برا ی تسخیر کانونهای اصلی اقتصاد روآورد.

پس از جنگ نیروهایی که در جریان دلالی و قاچاق اسلحه دست داشتند به نهادهای سازمانیافته امنیتی در تجارت وارد شدند و انحصار تجارت و .... را در دست گرفتند، عرصه را بر رقبای خود تنگ و تنگتر می کردند.

هجوم مافیای امنیتی نظامی به رهبری باند خامنه ی در حوزه سیاسی در دوران ریاست جمهوری خاتمی شدت یافت و به حذف رفسنجانی و قدرت گیری احمدی نژاد منجر گردید که این دوران با انتقال جنگ های پشت پرده به صحنه علنی و آشکار و حدف رقبای سیاسی از مواضع کلیدی انجامید.

دستگاههای امنیتی نظامی حکومت اسلامی که در گذشته ترکیبی از جناح های مدافع حکومت اسلامی تشکیل شده بود در دوران پس از جنگ ایران و عراق با ریزش ها و تصفیه ها بی وقفه همراه بوده است که نتیجه آن سلطه لمپن ترین ها بر نهادهای اجرائی، قضائی و حقوقی کشور بوده است.

در دو دهه گذشته تحت رهبری مافیای خامنه ای حکومت اسلامی در حوزه های اخلاق، سیاست و اقتصاد تبلور لمپنیسم اقشار سرخورده و عقب مانده ای بوده است که در جریان انقلاب بهمن به قدرت چنگ انداختند و این نیرو سکاندار حکومت اسلام در ایران است و با توجه به موقعیتش در کانون های اصلی قدرت، تبلور وقاهت و جهالت کم نظیری هستند که هر روزه نمونه های زنده آنرا در اسناد زنده و انکارناپذیر روی سایت های اینترنتی مشاهده می کنیم.

نسلی که در دامان "نورانی امام" خمینی (بقول میر حسین موسوی) ،رفسنجانی، خامنه ای و... پرورش یافته اند، امروز بلای جان جناح مغلوب حکومت و حتی بنیانگزاران حکومت اسلام در ایران شده اند.

در شرایطی که در هر کوره ده ای در دنیا، از طریق شبکه اطلاع رسانی جهانی، ملت ها اسناد زنده تجاوز به زندانیان و جنایت علیه بشریت توسط حکومت اسلامی را مشاهده می کنند و بر این حکومت و تاریخ آن تف می کنند؛ بادمجان دورقاب چینان وطنی، خاک به چشم مردم می پاشند.

امروز جماعتی نادان و یا دانایانی تبهکار کوشش می کنند تا سه دهه فاشیسم در ایران را با لمپنیسم نیروهای اطلاعاتی امنیتی وابسته به خامنه ای توجیه کنند و حافظه ملت ایران را از آنچه که در سه دهه گذشته به رهبری خمینی و ادامه دهندگان راه او بوقوع پیوسته است را پاک کنند.

امروز که فرزندان بنیانگزاران جناح مغلوب حکومت اسلامی مورد شکنجه و تجاوز قرار می گیرند و پرده از جنایات دست پروردگانشان با فرزندانشان در دزخیم گاههای نظیر کهریزک برداشته می شود ، عادلانه نیست که هزاران کهریزک را در سی سال گذشته ، در دوران خمینی و ... سانسور شوند تا شاید کور سوئی آزادی از قبل صدقه جناح مغلوب نسیب ملت ایران شود.

آزادی با گدائی و گدامنشی دست یافتنی نیست و برای رسیدن به آزادی باید آزاده بود و این آنچیزی است که تحلیلگران بادمجان دورقاب چین حکومت اسلامی از آن بشدت بی بهره اند و در سی سال گذشته حکومت را جناح بندی کردند و هر بار دست بدامان ملائی شده اند.

قطب بندی های سیاسی - اجتماعی در جامعه ایران نیازی به تحلیل سیاسی ندارد و این به یک واقعیت روز و شناخته شده برای مردم کوچه و بازار ارتقاء یافته است که در جامعه دو قطبی ایران، نیروی واپسگرا و تفاله هایش در یک سو و قطب مدرن، سکولار، دمکرات و ایراندوست در سوی دیگر قرار گرفته اند و سیاست نطهیر 30 سال جنایات رژیم اسلامی در ایران و نشستن میان دو صندلی، تنها به سود بقاء فاشسیم اسلامی تمام خواهد شد و بس!

اقبال اقبالی 06.04.2010