با سلام و احترام:

امروز در سی و هفتمین روز اعتصاب غذای همسرم لطیف (آراز) حسنی،  در حالی که روزهای گذشته وضعیت جسمانی ایشان وخیمتر شده و دیروز در اثر ضعف ناشی از این اعتصاب از حال رفته و به بهداری زندان منتقل شده بود، شاهد ادامه آزار و اذیت های مسئولین زندان بودیم. امروز همسرم طی تماس تلفنی ای که داشت گفت ، دیروز رئیس اندرزگاه از او  خواسته است که وسایل شخصی اش را  جمع کرده جهت انتقال به زندان رجایی شهر آماده باشد، ایشان تا پاسی از شب منتظر مانده و هیچ خبری نشده است.

امروز صبح نیز بعد از  37 روز اعتصاب غذا به او مراجعه کرده و از ایشان خواسته اند که برای انتقال به زندان رجایی شهر تقاضایی به شورای زندان بنویسد.

همسرم گفت : من به این تقاضای مضحک آنان جواب ندادم چرا که قبلا به اندازه کافی (دقیقا 6 بار) تقاضای انتقال داده است که هیچ کدام نتیجه ای نداشته است.

اکنون سوال من این است آیا این چنین برخوردهایی با کسی که 37 روز را در اعتصاب غذا به سر برده نشان دهنده آن نیست که مسئولین امر زندان به بیماری مزمن سادیسم دچار شده اند؟

من مجددا تاکید می کنم همسرم (آراز)  از مشکل قلبی رنج می برد و این بر دامنه نگرانی های من می افزاید و این 37 روز سخت و جهنمی را تنها با اتکاء به روحیه بالا و عالی آراز و و دلگرمی های شما دوستان و همراهان عزیز گذارنده ام. اکنون نیز از شما عزیزان خواهشمندم همچنان که تا به امروز با همدلی و همراهی صدای مقاومت و ایستادگی همسرم را انعکاس داده اید همچنان به این همراهی خود ادامه دهید و نگذارید این صدا خاموش شود. در پایان لازم می دانم از همین مجال بهره جویم و عنوان کنم که چنانچه اتفاق ناگواری برای همسر من بیفتد مسئولیت آن را متوجه  قوه قضاییه بالاخص مسئولین زندان تبریز می دانم.

اعظم پیری

2/4/1393