سوپر استار این‌روز‌های دنیای رسانه "داعش" است و اگر کلیه هزینه‌های تهیه، پخش و تحلیل خبر در هر رسانه را محاسبه کنیم، میتوان به جرات گفت که روزانه تنها صدها هزار دلار صرف پوشش اخبار مربوط به این گروه آدمخوار که "ظاهراً" گفتمان جدیدی از اسلام سیاسی را نمایندگی می‌کند، میگردد.
نظریه‌های گوناگونی درباره چگونگی شکل گیری، منابع مالی و گردانندگان "اصلی" این گروه مخوف که مانند "بریگادهای مرگ" عمل میکنند، وجود دارد. برخی آنها را ساخته دست آمریکا و اسرائیل میدانند و برخی دیگر آنها را مزدوران عربستان سعودی و قطر می‌نامند. مخالفان حکومت سوریه هم آنها را همدست و همداستان بشار اسد میدانند و مدارک مختلفی نیز از وجود عناصر امنیتی نظام بشار اسد در میان جنگجویان داعش در سوریه ثابت میکرد، اما واقعیت این است که این حقایق هر کدام بخشی از یک "تصویر بزرگتر" است که بصورت گزینشی به مخاطب ارائه میشود.
اما نظریه دیگری که پیشامد‌های روزهای اخیر بر آن مهر تایید میزند، حضور "عزت ابراهیم الدوری" در راس هرم و بسیاری از پرسنل گارد ریاست جمهوری (سابق) عراق در پست‌های کلیدی این "گروه تکفیری" است. بنابرین برای شناخت بیشتر و بهتر "فرانکشتاین" جدید و درک بهتر آنها، می‌باید عزت ابراهیم الدوری را شناخت و جایگاه او‌را در حکومت صدام حسین دانست. مردی مرموز که ششمین جایگاه را در کارت‌های "تحت تعقیب" آمریکایی‌های داشت و از زمان کودتای سال ۱۹۶۸ در عراق، همواره در کنار صدام بود. علیرغم جایزه ۱۰ میلیون دلاری که برای سر او تعیین شده، بیش از ۱۱ سال است که به زندگی مخفی خود در عراق ادامه میدهد و اخیرا نیز با ارسال پیامکی به تلفن همراه نوری المالکی به او وعده داده که تا پایان ماه رمضان او‌را بدار خواهد کشید.
گارد ریاست جمهوری عراق که از سال ۱۹۶۹ به ابتکار صدام حسین و از میان وفادارترین یاران و نزدیکانش تاسیس شد. صدام حسین آن را با سپاه ناپلئون مقایسه میکرد و به آن لقب "سپاه مأموریت‌های سخت" داده بود و کارشناسان نظامی توانایی آموزشی و عملیاتی آنها را با نیروهای مارینز آمریکایی و گشتاپوی آلمان نازی برابر می‌دانستند. یک لشکر از این مجموعه که متشکل از تکاوران ورزیده بود و وظیفه محافظت از صدام حسین و نزدیکان او را به عهده داشت بنام "جیش الوحشی" شناخته میشد و مستقیما تحت نظر "قصی" پسر دوم صدام اداره میشد.
اغلب تحلیل گران عربی که در سال ۲۰۰۳ عملیات اشغال عراق از جانب آمریکا را دنبال میکردند، با توجه به شناخت کلی که به روحیه عراقی‌ها و ساختار ارتش عراق داشتند و بعضأ با حسی نستالژیک از درگیریهای سنگینی که تا بغداد در پیش خواهد بود، خبر میدانند و ناپدید شدن ناگهانی ارتش را حرکتی تاکتیکی می‌دانستند که البته تا حدی با واقعیت نزدیک بود. اما واقعیت دیگر این است که بسیاری از ژنرالهای عراقی با آمریکاییها ساخته بودند و پیشاپیش پرچم سفید بدست به دست بوس حاکمان جدید رفته و با آنها بیعت کرده بودند.
بنا به گفته یکی از افسران بلند پایه عرقی که تا آخرین روز با صدام حسین بود، در آخرین جلسه‌ای که با فرماندهان جنگی خود و با حضور پسرش " قصی" برگزار شد و برخلاف عقیده دوتن از فرماندهان که مطمئن بودند که حمله به بغداد از سوی جنوب صورت خواهد پذیرفت، صدام گفت که بموجب خبرهای موثقی که دارد، حمله زمینی به بغداد از شمال و از طریق کردستان انجام خواهد شد. با همین استدلال و شاید با اندیشه "یکپارچه" نگهداشتن بدنه مورد اعتمادترین نیروهای خود برای "روز موعود" ۲/۳ آنها را به فرماندهی عزت ابراهیم الدوری به سمت شمال و مرزهای کردستان فرستاد و بقیه نیز در درگیریهای پراکنده‌ای که در شهر ناصریه و جاده فرودگاه با نیروهای آمریکایی داشتند، متلاشی شد.
نخستین تصمیم احمقانه و انتحاری حاکم "آمریکایی" عراق، در فردای فتح بغداد، فرمان انحلال ارتش عراق بود که مصادف است با بسته شدن نطفه آنکه امروز جهان بنام "داعش" میشناسد. نخستین عملیات انتحاری و جنگهای پارتیزانی، ترور و نا آرامی عمومی که از فردای سقوط بغداد شروع شد، تا به امروز ادامه دارد و بصورت بخشی از زندگی روزمره مردم آن سرزمین درآمده است.
با انحلال ارتش عراق ، از یکسو مرزهای شرقی آن بروی برادران "ایرانی" گشوده شد و مرزهای غربی آن بروی "جنگاوران" مزدوری که اغلب با سرمایه‌های نقدی صدام و سلاح‌های فراوان موجود تجهیز می‌شدند و عجیب اینکه ایندو نیروی ظاهراً مخالف و متضاد، بر علیه نیروهای اشغالگر و مخصوصاً آمریکاییها به توافقی استراتژیکی رسیدند و بمانند دو لبه قیچی عمل کردند.
آنچه امروز به عنوان سخنگو و رهبر به "داعش" نسبت میدهند، ویترینی بیش نیست، زیرا نگاهی به عمر کوتاه این گروه و دستاوردهای کلیدی آن در هفته‌ها و ماههای گذشته، نشان از برنامه‌ای بسیار پیچیده و حساب شده دارد که بسیاری از معادلات منطقه‌ای و جهانی را دگرگون خواهد کرد. بیعت " ابو مصعب الزرقاوی" با ایمن الظواهری و اعلام برائت ظواهری از جانشینان الزرقاوی، بدلیل خونخوار تر بودن این جانشینان نبود، بلکه الظواهری متوجه شد که چه کلاه گشادی بر سرش گذاشته اند و به همین خاطر هم بی سر و صدا پای القاعده را از این "پروژه" بیرون کشید.
ماجرا این بود که عزت الدوری که هم نسل و از شاگردان میشل عفلق بنیان گذار حزب بعث است، برای پیشبرد هدف خود که "بازپس گیری قدرت" بود، با "ابو مصعب الزرقاوی" پیمانی استراتژیک بست و او‌را به عنوان "امیر دولت اسلامی عراق" به جهان معرفی کرد. ایمن الظواهری به امید رهایی از دربدری و سکنی در افغانستانی دیگر، بلافاصله او‌را به فرماندهی القاعده در عراق منصوب کرد و بدین ترتیب تا مدت‌ها القاعده با هزینه خود برای ژنرالهای حزب بعث انتحاری جذب و راهی عراق میکرد.
ظاهراً شاهکار‌های داعش از چشمان تیز‌بین برادرانی که "واقعا" در جبهه‌‌های جنگ ایران و عراق حضور داشته اند، بخصوص آنها که سعادت رویارویی با سپاه آدمخوار گرد ریاست جمهوری عراق را داشته اند و با عملکرد آنها آشنایی دارند، دور نمانده است. حمید داوود آبادی ضمن تحلیل نسبتا دقیقی، بدرستی نسبت به تحولات اخیر اعلام خطر کرده "با توجه به آنچه این روزها در عراق میگذرد، از خدا ( و نه برادران رشید سپاه قدس) طلب استعانت کرده است (۱).
با به خشونت کشیده شدن تظاهرات مسالمت آمیز مردم سوریه که با الهام از بهار عربی به امید رهایی از چنگال حکومت استالینیستی خاندان اسد به خیابانها آمده بودند از سوی حکومت و آغاز درگیریهای مسلحانه میان "ارتش آزاد سوریه" با نیروهای حکومتی، زمزمه وجود و حضور گروههای تروریستی تکفیری از سوی بشار اسد بلند و بلندتر شد و اکسیژن و محیط مناسب برای پرورش و سازمندهی داعش فراهم شد.
اولین گروه جهادی که در سوریه ظاهر شد " جبهه النصره" است که خودرا شاخه‌ای از القاعده معرفی می‌کند و در پیروی از فلسفه "مرگ و نفرت" همزاد داعش است، با این تفاوت که انگیزه آنها صرفا مذهبی است و به برقراری حکومتی برمبنای شریعت اعتقاد کامل دارند و فقط در سوریه فعالیت میکنند. ارتش آزاد سوریه در ابتدا با ایمان به اینکه پس از سرنگونی بشار اسد براحتی از پس این گروهها که اکثرا غیر سوری بودند برخواهد آمد، از حضور و ظهور آنها در سایه بی‌تفاوتی جهان آزاد که درچنگال وتوی چین و روسیه اسیر بود، استقبال کرد.
ظهور "جبهه النصره" و تولد "داعش"، مجوز کشتار سیستماتیک و انبوه را در اختیار رژیم دمشق گذاشت و دست روسیه و چین را برای پا فشاری بیشتر بر مواضع پیشین خود بازتر کرد، ضمن اینکه حضور فیزیکی ایران و حزب الله در سوریه، آنرا به نبردی ایدئولوژیک و بین المللی تبدیل کرد. جنگجویان دولت اسلامی عراق "ظاهراً" با هدف کمک به انقلابیون سوری پا به خاک سوریه گذاشتند، اما هدف اصلی گردانندگان این گروه که همزمان با خروج آخرین سربازان آمریکایی از عراق در زمستان سال ۲۰۱۱ در سوریه متوّلد شد را میتوان جذب حداکثری نیرو، آموزش نیروهای جدید در اردوگاههایی شبیه القاعده در ا افغانستان و بالا بردن توان مالی، لجستیکی و نظامی گروه تعریف کرد.
آنچه ایمن الظواهری را متوجه "دو دوزه بازی کردن" داعش و اعلام برائت از آن کرد، تعامل پنهان و آشکار این گروه با حکومت بشار اسد از یکسو و آشکار شدن دست دربار سعودی در حمایت مالی و لجستیکی "پنهان" از آنها بود. داعش مزد حضور خود در سوریه و استفاده "استراتژیک" بشار اسد از این حضور را به دو صورت دریافت میکرد: اول با استخراج نفت از میدانهای نفتی "دیر الزور" که در مجاورت استان سنی نشین و "همیشه ناآرام الانبار" در عراق قرار دارد و فروش نفت به دولت سوریه که با دلارهای ایرانی پرداخت میشود و در امان ماندن از تعرض نیروهای دولتی سوریه.
سقوط موصل دومین شهر عراق بدست داعش و سپس تصرف کلیه "تقریبی" کلیه مناطق سنی نشین، غارت بیش از نیم میلیارد دلار پول نقد، به غنیمت گرفتن تجهیزات نظامی مدرن فراوان از ارتش نوپای عراق و همچنین تصرف پالایشگاه بیجی که بزرگترین پالایشگاه عراق و تامین کننده یک سوم از نیاز روزانه کشور است در فاصله زمانی بسیار کوتاه، نشان از برنامه ریزی بسیار دقیق تری میدهد که از عهده مشتی نقابدار مسلح به کلاشینکف فراتر است و تاکید شیخ علی حاتم سلیمان مبنی بر اینکه با استعفای نوری المالکی جنگجویان عشایر عراق ظرف چندروز ریشه داعش را در عراق خواهند خشکاند، تاییدی بر این مسئله است که "داعش" یک کارت است که برای اهدافی خاص ساخته شده و پس از برآورده کردن "اهداف از پیش تعیین شده" بلافاصله به قرنطینه میرود یا تغییر هویت و نام میدهد.
سازندگان داعش که بازپس گیری "کامل" قدرت را به عنوان هدف اصلی خود قرار داده بودند، امروز به این واقع بینی رسیده اند که رسیدن به این هدف در شرایط امروزی غیر ممکن است. لذا با گرویدن به کمپ "خاورمیانه نوین"، پیشنهاد تشکیل "منطقه خود مختار سنی نشین" در استانهای الانبار، نینوا، بغداد، صلاح الدین و دیاله را به عنوان راه حل ارائه میکنند (۲). میزبانی اربیل به عنوان میزبان نشست سران مخالفان دولت مرکزی بفاصله یک‌روز از پیشنهاد تشکیل "دولت کردستان" توسط مسعود بارزانی و در ملاقات با وزیر امور خارجه آمریکا دیگر نکته‌ای است که جلب توجه می‌کند، زیرا بارزانی از این پروژه بیشترین سود را میبرد و میتواند یک گام دیگر به رویای "کردستان بزرگ" نزدیک تر شود و شاید دلیل عدم درگیری "پیشمرگه ها" با داعش تا به امروز را نیز در همین چهارچوب بتوان تحلیل کرد.
اما مشکل عراق فقط عرقی، مذهبی یا طأئفه‌ای نیست، بلکه منابع طبیعی این کشور، بخصوص آبهای جاری منبع حیاتی استانهای شیعه نشین جنوبی است و از سوی استانهای سنی نشین به سمت جنوب سرازیر است، در آینده میتواند بهانه جدیدی برای "جنگ آب" جدیدی باشد(۳). به غیر از مرقد برخی از شخصیت‌های مقدس شیعه در استان نینوا که با سرنوشت نامعلومی مواجه خواهند بود، مشکل بغداد به عنوان هویت عراق است که سنی‌ها مدعی آن هستند و در صورت عدم کناره گیری نوری المالکی تهدید به تصرف آن در آینده نزدیک کرده اند، مشکل دیگری است که نمیتوان به آسانی از کنار آن گذشت.
ظاهراً مردم عراق در کشور خود شاهد برلین یا اورشلیم دیگری خواهند بود، زیرا تنها در آن صورت است که میتوان گام بعدی طرح خاورمیانه جدید را اجرا و بجای اسرائیل انظار عمومی را به تماشای انتحاری‌هایی که به دو سوی دیوار تردد میکنند برد.
به خاورمیانه جدید خوش آمدید.
http://kurdpress.ir/Fa/NSite/FullStory/News/?Id=6…مخالفین سنی مالکی در اربیل: بغداد سقوط می کند%0A%09%09%09%09%09%09%09
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید