اصلاح طلبی تنها راه نجات ماست : تلاش بازيکنان ايران در جام جهانی ايران قابل تقدير بود .آنان بيشترين تلاش خود را کردند، به ويژه در بازی با آرژانتين که واقعا در خشيدند ،و جبران بازی خسته کننده و سردر گم با نيجريه را کردند . اما با مقايسه با تيم های توانمند جهان ، بر همگان روشن شد که سالها تلاش و سرمايه گذاری ،و ساختن اين ورزش از پايه ، نياز است تا تيم ايران بتواند در جام جهانی بدرخشد. در جهان واقعی معجزه نمی شود .در افسانه ها است که کسی در زمستان وحشتناک همدان يخ را شکست و در آن آب غسل کرد تا خود را آماده نماز کند . به پاس اين ايمان و ايثار،در آب که غوطه خورد ،يک باره درهای دل او بازشد، و بابا طاهر شد ، که شعرش در تارک ادبيات ايران می درخشد.

حال اگر برای ساختن يک تيم ورزشی اين همه زمان و آمادگی لازم است ، وتا اين ورزش در جامعه ريشه ندواند، و هر مدرسه و محله ای زمين بازی و مربی و سازماندهی نداشته باشد ، جلوه کردن در جهان ممکن نمی شود ، حال چگونه برای اموری که هزاران بار از اين پيچيده ترند ودست يابی به آنان مشکلتر ، بسياری ساده انگارند، و برای رسيدن به سکولاريزم، دموکراسی ، عدالت اجتماعی، حکومت قانون، ايجاد جامعه مدنی نيرومندی که بر حکومت نظاره کند، آزادی بيان ،رويا پردازانه با هر تلاش اصلاح طلبانه و گام به گام مخالفت می ورزند. پيوسته بر دولت آقای روحانی می تازند که چرا زندانيان سياسی را آزاد نکرده ، قوه قضائيه را مهار نمی کند،رآنان را اصلاح طلبان حکومتی می خوانند که نقششان تحکيم قدرت ولی فقيه است .

 اينان در حالی چنين رجز خوانی ها را می کنند ،و اصلاح طلبان را سد راه مبارزات خود می انگارند،که خود برای برای برگزاری يک کنفرانس، يا برپايی يک تارنما ،چه رسد به يک راديو يا تلويزيون بايد دست طلب به سوی دولت ها ی ديگر، يا موسساتی که بسياريشان وابسته به دولت ها هستند دراز کنند. آنان آن قدر در جامعه ايرانی داخل و خارج پايگاه ندارند که مخارج مبارزاتيشان را تامين کنند . حتی قادر به ايجاد سازمانی نيستند که پناهندگانی را که ناگزير از زير تيغ حکومت گريخته اند ، پناه دهند و مخارج اوليه زندگی آنان را تامين کنند، آن هم جامعه ای که در غرب آن قدر به ثروت رسيده که توان تامين اين هزينه ها را داشته باشد. آن وقت مرتبا بيانيه ميدهند، وصحبت از سرنگونی حکومت از طريق بسيج مردم می کنند. داستان منجمی که نمی دانست در خانه اش جه ميگذرد ولی به دنبال رسد ستارگان آسمان بود.

چنين است که اگر ايران با کشورهای توسعه يافته رابطه برقرار کند سريع رشد می کند ،و استعدادهای نهفته اين ملت بزرگ شکوفا می شود. در حالی که سياست دولت احمدی نژاد و روحانيت حاکم بر خلاف آن بود. بيشتر به دنبال يافتن يار در کشورهای عقب مانده بودند ، که خود يک سروگردن از آنها بالاتر بود. مرتب سخن از "هجمه فرهنگی " می کنند ، و بيم آن دارند که با برقراری رابطه با غرب هويت ايران مخدوش شود. غافل آز آن که ملتی که چند هزار سال مغرورانه هويت خود را حفظ کرده ،در بده و بستان با غرب نه تنها مغلوب فرهنک آن نمی شود ، بلکه به ارزش های فرهنگی خود بيشتر آگاه می شود . بهترين شاهد مقايسه جوانان داخل کشور با ايرانيان به خارج آمده اند . در حالی که جوانان داخل شيفته غرب هستند ، و اگر با رويای سفر به خارج به خواب نروند، در آنجا غربزده شده اند. و چون غربی را که در خيال ساخته اند هزاران بار زيباتر از غرب واقعی است ، لذا دربرابر آن احساس حقارت و شيفتگی می کنند. اما دو بازيکن برجسته تيم فوتبال ملی ما از ايرانيان بزرگ شده در غرب بودند ، که با وجود آن که در غرب به خوبی پذيرفته شده بودند ، تصميم گرفتند در تيم ملی ايران بازی کنند، و برای سربلندی ايران از مزايای خود در غرب چشم بپوشند.

دوديگر سر بر کشيدن جهان سوم در برابر غرب. در حالی فوتبال بازی اروپای بود ، و اروپائيان در ان تقريبا حرف اول را ميزدند، و تنها يکی دو کشور آمريکای جنوبی در چند دهه اخير رقيب آنان شده بودند ،اين بار تيم ملی نامدارترين کشورهای اروپايی در همان دور اول از مسابقات حذف شدند ،ازجمله انگلستان و اسپا نيا و ايتاليا. در حالی که الجزيره و نيجريه و کروآت ويونان در کتار چندين کشور آمريکای جنوبی به مرحله دوم صعود کردند. واز آسيا ،که در اين ورزش تازه کار است ،هيچ تيمی بالا نيامد.